۱۲ نکته درباره اسکار نود و هفتمین
پس از پایان نود و هفتمین مراسم اسکار برخی از منتقدان سینما نکاتی را مطرح کردند.
به گزارش گروه رسانه‌ای شرق؛ حسین معززی‌نیا درصفحه خود چند نکته در حاشیه اسکار ۲۰۲۵ مطرح کرد که در ادامه می‌آید:
یک. آنورا از بردن نخل طلای کن تا درو کردن اسکارهای امشب یک الگوی بالا ـ پایین ـ بالا طی کرد، در شرایطی که به نظر می‌رسید رقبایی مثل بروتالیست، امیلیا پرز و مجمع کاردینال‌ها شانسی برای فیلم کوچک شان بیکر باقی نگذاشته‌اند، چند متر مانده به خط پایان دوباره نفس گرفت و امشب به‌شکل عجیب‌و‌غریبی یک رکورد ویژه نصیب سازنده‌اش کرد.
دو. خوش‌بین‌تر هوادار آنورا هم اسکار مایکی مدیسن را پیش‌بینی نمی‌کرد؛ به‌کلی غافلگیرکننده بود.
سه. معلوم شد فاصله‌ی میان رأی‌های گلدن گلوب و اسکار بیش از همیشه شده. دیگر نمی‌شود نتایج گلدن گلوب را مقدمه‌ای برای پیش‌بینی اسکار دانست.
چهار. انتظار نمی‌رفت ماده (کورالی فارژا) تا این حد دست خالی بماند.
پنج. جایزه نگرفتن تیموتی شالامی به‌نفع آینده‌ی کاری‌اش است.
شش. این‌که امیلیا پرز حتی جایزه‌ی بهترین فیلم غیرانگلیسی‌زبان را هم نگرفت نشان می‌دهد آسیب توییت‌های خانم بازیگر خیلی ویران‌گر از چیزی بوده که حدس می‌زدیم. یک‌تنه شانس فیلم برای چند اسکار را نابود کرد.
هفت. ریتم مراسم کسالت‌‌بار، کیفیت کار مجری متوسط، رقص و آوازها نه‌چندان چشمگیرتر از همیشه، و تقسیم‌بندی وقت بین آیتم‌های مختلف کاملاً در خدمت اسپانسرها بود. آیتم جیمز باند هیچ ربطی به رخدادهای سینمایی سال گذشته نداشت و قاعدتاً سفارش آمازون بود.
هشت. ستاره‌ها (آدرین برودی مثلاً) حق دارند پنج دقیقه سخنرانی کنند و حتی دستور دهند موسیقی قطع شود تا خودشان حرف‌شان را تمام کنند ولی کسی که جایزه‌ی بهترین طراحی صدا را گرفته به پایان زمان چهل‌و‌پنج ثانیه‌ای که می‌رسد به‌اندازه‌ی یک کلمه هم مهلت پیدا نمی‌کند.
نه. کوئینسی جونز فوق‌العاده است و باید گرامی داشته شود ولی آیتم مربوط به او جای خالی جایزه به فیلم‌های حامی حقوق سیاه‌پوستان را پر کرد تا احیاناً از این بابت حمله‌ای متوجه آکادمی نشود.
ده. این‌که سینمای انیمیشن ما جایزه ببرد عالی است. لحظه‌ی شوق‌انگیزی بود، خوشحالم که در سایه‌ی سرو (شیرین سوهانی، حسین ملایمی) را سال گذشته دیده بودم و تلاش ناچیزی برای کمک به موفقیتش کرده بودم.
یازده. همراهی درخواست پرشور شان بیکر از تماشاگران برای خالی نگذاشتن سالن‌های سینما و رهاکردن فیلم دیدن در خانه، با حضور کوئنتین تارانتینو روی سن بسیار معنادار شده بود؛ استاد در آن پشت با هیجان سر تکان می‌داد.
دوازده. اندوه‌بار است که جینا رولندز، انوک امه، راجر کورمن، جین هکمن و دیوید لینچ باشی، از دنیا بروی و در شب اسکار فقط چند ثانیه سهمت شود. هرچند که مرتبه‌ی این آدم‌ها را قرار نیست اسکار تعیین کند.
