میهمان داريم
روز سه‌شنبه، ۲۷ آذر، پيکر مطهر ۴۶ شهيد دوران دفاع مقدس از طريق مرز مهران وارد کشور مي‌شوند. قرار بود پيکرهاي مطهر ۷۲ شهيد دوران دفاع مقدس نيز صبح روز سه‌شنبه (۲۰ آذر) از مرز شلمچه وارد کشور شود. اهالي توييتر و شبكه‌هاي اجتماعي سعي كردند كه دل‌نوشته‌ها و متن‌هاي احساسي خود را با هشتگ #مهمان_داريم منتشر كنند و اين هشتگ جزء ترندهاي فارسي قرار گرفت. حال‌وهواي متفاوت اين نوشته‌ها با فضاي رايج توييتر فرق داشت. بيشتر جملات احساسي بود. «آنهايي كه از جواني‌شان گذشتند تا ذره‌اي از خاکمان کم نشود مهمان ما هستند» يا يكي خطاب به پيكرها نوشته بود «اي شهره در جهان شرف، بي‌نشان ِخاک شهرت کجاست؟ اهل کجا؟ زان کيستي؟»، «#شهادت يعني، متفاوت به آخر برسيم وگرنه، مرگ پايان همه قصه‌هاست...»، «مادر شهيدي رو ديدم که داد مي‌زد چيزي از عمرم باقي نمونده، بيا ديگه مادر... بعد رو به جمعيت کرد و گفت: آخه 30 ساله مياد تو خوابم، ميگه ميام مامان!» و «درست وقتي که غافليم با پيکر بي‌جانشون ميان و بهمون اميد ميدن کاش ميزبان خوبي باشيم براي اين فرشته‌ها». در توصيف يكي از عكس‌ها در تشييع پيكرهاي قبلي شهدا يكي چنين نوشته بود: «يوسف آمد. قد پدر خميد تا ايران راست‌قامت بماند». مرور اين عكس‌ها و لحظه‌ها ناخودآگاه اشك بر ديدگان مي‌آورد، اما يك واقعيت در مرور اين هشتگ‌ها به چشم مي‌خورد. تعداد اندكي مطلب است كه توسط كاربران هم‌فكر نوشته شده است. نكته ديگر؛ اين روزها فيلم «سرو زير آب» در حال اكران است، ديدن آن را از دست ندهيد. فيلم درباره پيكرهاي شهدا و خانواده‌هايي است كه سال‌هاست چشم‌انتظارند. اين‌بار دو پيكر جابه‌جا شده‌‌اند. چگونگي آگاهي از اين اتفاق، روابط بين خانواده‌ها و اينكه چگونه بايد اين پيكرها جابه‌جا شوند يا نشوند، مي‌تواند چالش بزرگي براي مخاطب باشد و يادي دوباره از دفاع مقدس و همه سال‌هاي ازخودگذشتگي و ايثار مردم ايران.
روز سه‌شنبه، ۲۷ آذر، پيکر مطهر ۴۶ شهيد دوران دفاع مقدس از طريق مرز مهران وارد کشور مي‌شوند. قرار بود پيکرهاي مطهر ۷۲ شهيد دوران دفاع مقدس نيز صبح روز سه‌شنبه (۲۰ آذر) از مرز شلمچه وارد کشور شود. اهالي توييتر و شبكه‌هاي اجتماعي سعي كردند كه دل‌نوشته‌ها و متن‌هاي احساسي خود را با هشتگ #مهمان_داريم منتشر كنند و اين هشتگ جزء ترندهاي فارسي قرار گرفت. حال‌وهواي متفاوت اين نوشته‌ها با فضاي رايج توييتر فرق داشت. بيشتر جملات احساسي بود. «آنهايي كه از جواني‌شان گذشتند تا ذره‌اي از خاکمان کم نشود مهمان ما هستند» يا يكي خطاب به پيكرها نوشته بود «اي شهره در جهان شرف، بي‌نشان ِخاک شهرت کجاست؟ اهل کجا؟ زان کيستي؟»، «#شهادت يعني، متفاوت به آخر برسيم وگرنه، مرگ پايان همه قصه‌هاست...»، «مادر شهيدي رو ديدم که داد مي‌زد چيزي از عمرم باقي نمونده، بيا ديگه مادر... بعد رو به جمعيت کرد و گفت: آخه 30 ساله مياد تو خوابم، ميگه ميام مامان!» و «درست وقتي که غافليم با پيکر بي‌جانشون ميان و بهمون اميد ميدن کاش ميزبان خوبي باشيم براي اين فرشته‌ها». در توصيف يكي از عكس‌ها در تشييع پيكرهاي قبلي شهدا يكي چنين نوشته بود: «يوسف آمد. قد پدر خميد تا ايران راست‌قامت بماند». مرور اين عكس‌ها و لحظه‌ها ناخودآگاه اشك بر ديدگان مي‌آورد، اما يك واقعيت در مرور اين هشتگ‌ها به چشم مي‌خورد. تعداد اندكي مطلب است كه توسط كاربران هم‌فكر نوشته شده است. نكته ديگر؛ اين روزها فيلم «سرو زير آب» در حال اكران است، ديدن آن را از دست ندهيد. فيلم درباره پيكرهاي شهدا و خانواده‌هايي است كه سال‌هاست چشم‌انتظارند. اين‌بار دو پيكر جابه‌جا شده‌‌اند. چگونگي آگاهي از اين اتفاق، روابط بين خانواده‌ها و اينكه چگونه بايد اين پيكرها جابه‌جا شوند يا نشوند، مي‌تواند چالش بزرگي براي مخاطب باشد و يادي دوباره از دفاع مقدس و همه سال‌هاي ازخودگذشتگي و ايثار مردم ايران.