محسن صفايي‌فراهاني:
احزاب از كاركرد خود افتاده‌اند
محسن صفایی‌فراهانی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب گفت: «ایران پتانسیل و موقعیت ژئوتکنیک بی‌نظیری دارد که با اتخاذ و تدبیر منطقی و نگاه تعاملی در داخل و خارج، می‌توان از این امکانات بهره برد و در دهه جدید با رویکرد دیگری نه‌تنها از پس این مشکلات برآمد که جایگاه کشور را به قدرت اقتصادی ارتقاء داد».
به گزارش «ايلنا»، محسن صفایی‌فراهانی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب میزان اختیارات بسیاری از نهادهای رسمی کشور را محدود دانست. به اعتقاد او «اگر دولت را قوه مجریه می‌دانید، قوه مجریه اختیاراتش بسیار محدود است». او همچنین مجلس را انتخابی‌ترین نهاد تصمیم‌گیری کشور برای بروز و حضور در حکومت که مردم در آن نقش دارند، می‌داند اما درباره «مجلس» هم تأکید دارد که احزاب و سندیکاها هیچ نقشی در مجلس ندارند و مادامی که انتخابات کشور برای حضور این احزاب و سندیکاها در مجلس فراهم نشود، مجلس از انسجام درونی تهی شده و نمایندگان به 290 نماینده منفرد تبدیل می‌شوند.
او درباره لايحه FATF گفت: «مسئله لایحه FATF موضوع جدیدی نیست. از زمان دولت آقای احمدی‌نژاد این لایحه به مجلس ارسال شده است و متأسفانه به دلیل کاملا روشن برای آن سنگ‌اندازی می‌شود. شاهد هستید که مسئولان کشور در طول چند سال گذشته یکی از موفقیت‌های خودشان را کاهش حجم بالغ بر 25 میلیارد دلار قاچاق به 15 میلیارد دلار عنوان کرده‌اند. رئیس ستاد مواد مخدر هم در سال93 در ارائه گزارشی گفت مصرف مواد مخدر در کشور به هزار تن بالغ شده است. حال اگر این حجم از قاچاق در سال به ریال تبدیل شود، بالغ بر 150 هزار میلیارد تومان می‌شود و در مقایسه با بودجه عمومی کشور که حدود 350 هزار میلیارد تومان است، میزان تأثیرگذاری آن در کشور مشخص می‌شود». او ادامه داد: «در مورد لوایح FATF هم برخی حاضرند هر هزینه‌ای را بپردازند تا بتوانند از مسیرهای مختلف و با روش‌های متنوع مسئولان و افکار عمومی را تحت تأثیر قرار دهند که جلوی این کار گرفته شود. متأسفانه مسائل سیاسی و منطقه‌ای همواره ابزار خوبی برای توجیه‌کردن مقام‌های سیاسی کشور شده است؛ درحالی‌که این مقام‌ها باید نگران گردش مالی 150 هزار میلیاردتومانی پول کثیف در بازار داخلی باشند!».
صفايي‌فراهاني درباره اختيارات رئيس‌جمهور گفت: «کشور یکسری اصلاح ساختارهای نهادی احتیاج دارد که بدون آنها امکان ندارد این مشکلات حل شود. نپذیرفتن راه‌حل‌های ارائه‌شده اقتصاددان‌ها توسط مسئولان، عملا اقتصاد را به این حالت در‌آورده است! مشکلات این اقتصاد را با وصله‌و‌پینه نمی‌توان حل کرد. راه‌حل‌های بگیرو‌ببند در این سال‌ها مکررا برای مقابله با گرانی به کار گرفته شده ولی با این روش‌ها نمی‌توان با مشکل مقابله کرد؛ چون ریشه این مشکلات تورم است. کشوری که می‌توانست امروز تولید ناخالص ملی بالای هزار میلیارد دلار داشته باشد، با کمتر از نصف آن می‌گذراند و صادرات غیرنفتی آن 40 میلیارد دلار است که بخش عمده آن هم محصولات پایه پتروشیمی و معدنی است. راه برون‌رفت این اقتصاد از وضعیت فعلی، تولید است ولی نه با شعار. نقدینگی در آخر آذرماه گذشته به 1670 هزار میلیارد تومان رسیده است که حجم شبه‌پول آن حدود 87 درصد است! این یعنی «نقدینگی کاغذی» و حداکثر سیستم سوداگری که هیچ کمکی به واحدهای تولیدی نمی‌تواند باشد. تصمیمات و دخالت‌های سیاسیون باید در تصمیم‌سازی‌های اقتصادی و بودجه‌ای سالانه با نظر اقتصاددانان باشد و باید
توجه کنند که این نوع تصمیم گرفتن‌ها دلسوزی برای کشور و ملت نیست بلکه ضربه‌زدن به آنهاست».
اين فعال سياسي درباره نقش احزاب در نظام سياسي ايران نيز گفت: «مطمئنا به این توجه کرده‌اید که احزاب سیاسی در ارکان کشور هیچ نقشی ندارند و در بهترین حالت نقش‌هایشان در حد توصیه‌کردن است. یک فراکسیون حزبی در مجلس پیدا نمی‌کنید که بتواند منسجم در مجلس حضور داشته باشد. انتخابی‌ترین نهاد تصمیم‌گیری کشور برای بروز و حضور در حکومت که مردم در آن نقش دارند، مجلس است ولی احزاب و سندیکاها هیچ نقشی در مجلس ندارند. چنانچه انتخابات شرایطی داشت که احزاب می‌توانستند در آن نقش مؤثر داشته باشند و در پارلمان فراکسیون‌های قوی حزبی تشکیل می‌شد، در آن صورت سؤال شما جواب داشت، آنها می‌توانستند با پشتوانه مردم و حزب در تصویب قوانین اثرگذار باشند، چون در آن صورت مردم در زمان انتخابات به احزابی رأی مي‌دادند که برنامه آن حزب بیشتر به حل مشکلات کشور و جامعه پرداخته و برای برون‌رفت از مشکلات راه‌حل ارائه کرده باشد. در این ادوار مجلس دارای چنین شرایطی نبود که بتواند نقش تأثیرگذاری داشته‌باشد».
محسن صفایی‌فراهانی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب گفت: «ایران پتانسیل و موقعیت ژئوتکنیک بی‌نظیری دارد که با اتخاذ و تدبیر منطقی و نگاه تعاملی در داخل و خارج، می‌توان از این امکانات بهره برد و در دهه جدید با رویکرد دیگری نه‌تنها از پس این مشکلات برآمد که جایگاه کشور را به قدرت اقتصادی ارتقاء داد».
به گزارش «ايلنا»، محسن صفایی‌فراهانی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب میزان اختیارات بسیاری از نهادهای رسمی کشور را محدود دانست. به اعتقاد او «اگر دولت را قوه مجریه می‌دانید، قوه مجریه اختیاراتش بسیار محدود است». او همچنین مجلس را انتخابی‌ترین نهاد تصمیم‌گیری کشور برای بروز و حضور در حکومت که مردم در آن نقش دارند، می‌داند اما درباره «مجلس» هم تأکید دارد که احزاب و سندیکاها هیچ نقشی در مجلس ندارند و مادامی که انتخابات کشور برای حضور این احزاب و سندیکاها در مجلس فراهم نشود، مجلس از انسجام درونی تهی شده و نمایندگان به 290 نماینده منفرد تبدیل می‌شوند.
او درباره لايحه FATF گفت: «مسئله لایحه FATF موضوع جدیدی نیست. از زمان دولت آقای احمدی‌نژاد این لایحه به مجلس ارسال شده است و متأسفانه به دلیل کاملا روشن برای آن سنگ‌اندازی می‌شود. شاهد هستید که مسئولان کشور در طول چند سال گذشته یکی از موفقیت‌های خودشان را کاهش حجم بالغ بر 25 میلیارد دلار قاچاق به 15 میلیارد دلار عنوان کرده‌اند. رئیس ستاد مواد مخدر هم در سال93 در ارائه گزارشی گفت مصرف مواد مخدر در کشور به هزار تن بالغ شده است. حال اگر این حجم از قاچاق در سال به ریال تبدیل شود، بالغ بر 150 هزار میلیارد تومان می‌شود و در مقایسه با بودجه عمومی کشور که حدود 350 هزار میلیارد تومان است، میزان تأثیرگذاری آن در کشور مشخص می‌شود». او ادامه داد: «در مورد لوایح FATF هم برخی حاضرند هر هزینه‌ای را بپردازند تا بتوانند از مسیرهای مختلف و با روش‌های متنوع مسئولان و افکار عمومی را تحت تأثیر قرار دهند که جلوی این کار گرفته شود. متأسفانه مسائل سیاسی و منطقه‌ای همواره ابزار خوبی برای توجیه‌کردن مقام‌های سیاسی کشور شده است؛ درحالی‌که این مقام‌ها باید نگران گردش مالی 150 هزار میلیاردتومانی پول کثیف در بازار داخلی باشند!».
صفايي‌فراهاني درباره اختيارات رئيس‌جمهور گفت: «کشور یکسری اصلاح ساختارهای نهادی احتیاج دارد که بدون آنها امکان ندارد این مشکلات حل شود. نپذیرفتن راه‌حل‌های ارائه‌شده اقتصاددان‌ها توسط مسئولان، عملا اقتصاد را به این حالت در‌آورده است! مشکلات این اقتصاد را با وصله‌و‌پینه نمی‌توان حل کرد. راه‌حل‌های بگیرو‌ببند در این سال‌ها مکررا برای مقابله با گرانی به کار گرفته شده ولی با این روش‌ها نمی‌توان با مشکل مقابله کرد؛ چون ریشه این مشکلات تورم است. کشوری که می‌توانست امروز تولید ناخالص ملی بالای هزار میلیارد دلار داشته باشد، با کمتر از نصف آن می‌گذراند و صادرات غیرنفتی آن 40 میلیارد دلار است که بخش عمده آن هم محصولات پایه پتروشیمی و معدنی است. راه برون‌رفت این اقتصاد از وضعیت فعلی، تولید است ولی نه با شعار. نقدینگی در آخر آذرماه گذشته به 1670 هزار میلیارد تومان رسیده است که حجم شبه‌پول آن حدود 87 درصد است! این یعنی «نقدینگی کاغذی» و حداکثر سیستم سوداگری که هیچ کمکی به واحدهای تولیدی نمی‌تواند باشد. تصمیمات و دخالت‌های سیاسیون باید در تصمیم‌سازی‌های اقتصادی و بودجه‌ای سالانه با نظر اقتصاددانان باشد و باید
توجه کنند که این نوع تصمیم گرفتن‌ها دلسوزی برای کشور و ملت نیست بلکه ضربه‌زدن به آنهاست».
اين فعال سياسي درباره نقش احزاب در نظام سياسي ايران نيز گفت: «مطمئنا به این توجه کرده‌اید که احزاب سیاسی در ارکان کشور هیچ نقشی ندارند و در بهترین حالت نقش‌هایشان در حد توصیه‌کردن است. یک فراکسیون حزبی در مجلس پیدا نمی‌کنید که بتواند منسجم در مجلس حضور داشته باشد. انتخابی‌ترین نهاد تصمیم‌گیری کشور برای بروز و حضور در حکومت که مردم در آن نقش دارند، مجلس است ولی احزاب و سندیکاها هیچ نقشی در مجلس ندارند. چنانچه انتخابات شرایطی داشت که احزاب می‌توانستند در آن نقش مؤثر داشته باشند و در پارلمان فراکسیون‌های قوی حزبی تشکیل می‌شد، در آن صورت سؤال شما جواب داشت، آنها می‌توانستند با پشتوانه مردم و حزب در تصویب قوانین اثرگذار باشند، چون در آن صورت مردم در زمان انتخابات به احزابی رأی مي‌دادند که برنامه آن حزب بیشتر به حل مشکلات کشور و جامعه پرداخته و برای برون‌رفت از مشکلات راه‌حل ارائه کرده باشد. در این ادوار مجلس دارای چنین شرایطی نبود که بتواند نقش تأثیرگذاری داشته‌باشد».