معترضان مسیرهای منتهی به فرودگاه هنگکنگ را مسدود کردند
آشوب در سیستم حمل‌و‌نقل
«ما مثل قورباغه‌ای در یک ظرف آب در حال جوشیدنیم و تلاش می‌کنیم از این ظرف بیرون بپریم»؛ این صحبت‌های یکی از جوانان هنگ‌کنگی است که در هفته‌های اخیر همپای هزاران نفر از مردم هنگکنگ به خیابان آمده تا علیه دولت این منطقه و نفوذ چین اعتراض کند؛ مردمی که میگویند تا پای جان به اعتراض‌های خود ادامه می‌دهند و تظاهرات گسترده هفته‌های اخیر نیز گواهی است بر این مدعا. بااینحال، تظاهرات به دور از خشونت و صلح‌آمیز مردم هنگکنگ، رفته‌رفته با سرکوب نیروهای امنیتی وارد مرحله خشونت‌باری شده است. شنبه‌شب با حمله نیروهای امنیتی به معترضان هنگ‌کنگی و دستگیری بیش از 30 معترض، یکی از خشونت‌آمیزترین روزهای اعتراض رقم خورد. روز گذشته و با تعمیق آشفتگی سیاسی در این منطقه، هزاران معترض طرفدار دموکراسی در آن در ورودی فرودگاه هنگکنگ تجمع کرده و سیستم حمل‌و‌نقل این منطقه را مختل کردند. پس از درخواست معترضان از مردم برای حضور در فرودگاه، قطارهای منتهی به فرودگاه تعطیل شدند و از همین رو خیابان‌های اطراف فرودگاه با ترافیک سنگینی روبه‌رو شد. بر اساس گزارش‌ها، هزاران نفر از معترضان قصد ورود به فرودگاه را داشتند، ولی با مداخله پلیس
در ورودی‌های فرودگاه تجمع کردند. آن‌طور که خبرگزاری الجزیره مستقر در این منطقه گزارش داده، برعکس روز شنبه، در روز گذشته خشونتی در کار نبوده و نیروهای پلیس از گاز اشک‌آور و باتوم برای متفرق‌کردن معترضان استفاده نکردند. البته گزارش‌ها حاکی از آن است که این نیروها تنها با یورش به معترضان، آنها را برای دقایقی از هم جدا می‌کردند. با این همه ناظران میگویند معترضان به آنچه می‌خواستند رسیدند؛ «آشوب در سیستم حمل‌و‌نقل».
آن‌طور که در گزارش‌ها آمده است، دو راه اصلی ورودی فرودگاه، چه زمینی و چه راه‌آهن، با مشکلات جدی مواجه شده بود؛ بااینحال پروازها لغو نشده‌اند و نیروهای امنیتی نیز در ترمینال‌های مختلف فرودگاه حضور داشته‌اند. معترضان بارها در فرودگاه این منطقه تجمع کرده‌اند و ماه گذشته نیز در پی درگیری شدید میان معترضان و نیروهای امنیتی، صدها پرواز به مقاصد مختلف لغو شد.
تظاهرات هنگ‌کنگی‌ها از اوایل تابستان (ماه ژوئن) و در اعتراض به لایحه استرداد مجرمان به چین بالا گرفت؛ لایحه‌ای که معترضان آن را خطری برای دموکراسی مستقل هنگکنگ می‌خواندند. این لایحه پس از اعتراض‌های گسترده لغو شد، ولی درخواست معترضان فراتر رفت و حالا بسیاری از هنگ‌کنگی‌ها خواستار کناره‌گیری دولت تحت حمایت پکن و همچنین حق انتخاب مقامات دولتی‌اند. چین نیز که مداخله در امور هنگکنگ را رد می‌کند، این اعتراض‌ها را محکوم کرده و نسبت به تأثیرات مخرب اقتصادی آن هشدار داده است. هنگکنگ تا سال 1997 یکی از مستعمره‌های بریتانیا بود، ولی در آن سال بریتانیا این منطقه را به چین بازگرداند؛ بااینحال، نظام قضائی و سیاسی این منطقه مستقل باقی ماند.
بالاگرفتن خشونت
روز شنبه نیز هزاران معترض برای سیزدهمین آخر هفته پیاپی به خیابان‌های این منطقه آمدند، ولی در نهایت پلیس با شلیک گاز اشک‌آور و استفاده از خودروهای آبپاش، به معترضان یورش برد. معترضان نیز با روشن‌کردن آتش و کوکتل‌مولوتف به پلیس و ساختمان پارلمان حمله کردند. همچنین گزارش شده پلیس آب آبی‌رنگی را با ماشین‌های آبپاش به سمت معترضان پاشیده است با این هدف که معترضان بعدها از سوی پلیس به‌راحتی شناسایی شوند. همچنین برای دومین‌بار در بیش از سه ماه اعتراض، پلیس هنگکنگ با شلیک گلوله هوایی تلاش کرد معترضان بی‌شمار را متفرق کند. پلیس هنگکنگ در بیانیه‌ای اعلام کرد گروه زیادی از معترضان با وجود هشدارها و مخالفت پلیس، در محله‌های مختلف به صورت غیرقانونی تجمع کردند. پلیس در بیانیه خود همچنین از مردم خواسته بود از «معترضان خشونت‌طلب» دوری کرده و هشدار داده بود در راهپیمایی‌های ممنوع‌شده شرکت نکنند. نیروهای پلیس همچنین نسبت به روند فزاینده خشونت‌ها هشدار داده‌اند؛ امری که معترضان مقصر آن را نیروهای امنیتی می‌دانند. تظاهرات روز شنبه فقط ساعاتی پس از آن صورت گرفت که نیروهای امنیتی سه نماینده پارلمان این منطقه و چندین فعال
شناخته‌شده را بازداشت کردند. بر اساس گزارش‌ها، تاکنون حدود 900 مخالف حکومت چین به دلیل شرکت در تظاهرات هفته‌های گذشته در هنگکنگ بازداشت شده‌اند.
تاریخ مبارزات هنگکنگ
گستردگی اعتراض‌های ماه‌های اخیر هنگکنگ بسیاری از کسانی را که گمان می‌کردند مردم این منطقه غیرسیاسی و فقط درگیر کسب‌‌و‌کارند، متعجب کرده است؛ بااینحال واقعیت این است که در یک قرن گذشته، این منطقه مرکز برخی از قوی‌ترین جنبش‌های سیاسی تاریخ چین بوده است. برای مثال در سال 1925 میلادی، کارگران هنگ‌کنگی در اول ماه می (روز جهانی کارگر) علیه امپریالیسم بریتانیا و در اعتراض به حمله نیروهای پلیس بریتانیا به معترضان در شانگهای، دست به اعتصاب زدند. در سال 1989 میلادی نیز حدود یک‌میلیون‌و 500 هزار نفر از مردم هنگکنگ در همبستگی با معترضان در میدان تیان‌آن‌من پکن، به خیابان‌ها آمدند. در سال 2003 هم پیش‌نویس لایحه «نظارت» که از سوی دولت این منطقه ارائه شده بود، تظاهرات گسترده مردمی را به دنبال داشت که این لایحه را تهدیدی برای آزادی‌های اصولی خود می‌دیدند. علاوه بر این، یکی از بزرگ‌ترین اعتراض‌های مردمی سال‌های اخیر، در سال 2014 و پس از تغییر در قانون انتخابات هنگکنگ رقم خورد. این قانون جدید به پکن اجازه می‌داد نظارت سیاسی بیشتری بر انتخابات این منطقه داشته باشد.
«ما مثل قورباغه‌ای در یک ظرف آب در حال جوشیدنیم و تلاش می‌کنیم از این ظرف بیرون بپریم»؛ این صحبت‌های یکی از جوانان هنگ‌کنگی است که در هفته‌های اخیر همپای هزاران نفر از مردم هنگکنگ به خیابان آمده تا علیه دولت این منطقه و نفوذ چین اعتراض کند؛ مردمی که میگویند تا پای جان به اعتراض‌های خود ادامه می‌دهند و تظاهرات گسترده هفته‌های اخیر نیز گواهی است بر این مدعا. بااینحال، تظاهرات به دور از خشونت و صلح‌آمیز مردم هنگکنگ، رفته‌رفته با سرکوب نیروهای امنیتی وارد مرحله خشونت‌باری شده است. شنبه‌شب با حمله نیروهای امنیتی به معترضان هنگ‌کنگی و دستگیری بیش از 30 معترض، یکی از خشونت‌آمیزترین روزهای اعتراض رقم خورد. روز گذشته و با تعمیق آشفتگی سیاسی در این منطقه، هزاران معترض طرفدار دموکراسی در آن در ورودی فرودگاه هنگکنگ تجمع کرده و سیستم حمل‌و‌نقل این منطقه را مختل کردند. پس از درخواست معترضان از مردم برای حضور در فرودگاه، قطارهای منتهی به فرودگاه تعطیل شدند و از همین رو خیابان‌های اطراف فرودگاه با ترافیک سنگینی روبه‌رو شد. بر اساس گزارش‌ها، هزاران نفر از معترضان قصد ورود به فرودگاه را داشتند، ولی با مداخله پلیس
در ورودی‌های فرودگاه تجمع کردند. آن‌طور که خبرگزاری الجزیره مستقر در این منطقه گزارش داده، برعکس روز شنبه، در روز گذشته خشونتی در کار نبوده و نیروهای پلیس از گاز اشک‌آور و باتوم برای متفرق‌کردن معترضان استفاده نکردند. البته گزارش‌ها حاکی از آن است که این نیروها تنها با یورش به معترضان، آنها را برای دقایقی از هم جدا می‌کردند. با این همه ناظران میگویند معترضان به آنچه می‌خواستند رسیدند؛ «آشوب در سیستم حمل‌و‌نقل».
آن‌طور که در گزارش‌ها آمده است، دو راه اصلی ورودی فرودگاه، چه زمینی و چه راه‌آهن، با مشکلات جدی مواجه شده بود؛ بااینحال پروازها لغو نشده‌اند و نیروهای امنیتی نیز در ترمینال‌های مختلف فرودگاه حضور داشته‌اند. معترضان بارها در فرودگاه این منطقه تجمع کرده‌اند و ماه گذشته نیز در پی درگیری شدید میان معترضان و نیروهای امنیتی، صدها پرواز به مقاصد مختلف لغو شد.
تظاهرات هنگ‌کنگی‌ها از اوایل تابستان (ماه ژوئن) و در اعتراض به لایحه استرداد مجرمان به چین بالا گرفت؛ لایحه‌ای که معترضان آن را خطری برای دموکراسی مستقل هنگکنگ می‌خواندند. این لایحه پس از اعتراض‌های گسترده لغو شد، ولی درخواست معترضان فراتر رفت و حالا بسیاری از هنگ‌کنگی‌ها خواستار کناره‌گیری دولت تحت حمایت پکن و همچنین حق انتخاب مقامات دولتی‌اند. چین نیز که مداخله در امور هنگکنگ را رد می‌کند، این اعتراض‌ها را محکوم کرده و نسبت به تأثیرات مخرب اقتصادی آن هشدار داده است. هنگکنگ تا سال 1997 یکی از مستعمره‌های بریتانیا بود، ولی در آن سال بریتانیا این منطقه را به چین بازگرداند؛ بااینحال، نظام قضائی و سیاسی این منطقه مستقل باقی ماند.
بالاگرفتن خشونت
روز شنبه نیز هزاران معترض برای سیزدهمین آخر هفته پیاپی به خیابان‌های این منطقه آمدند، ولی در نهایت پلیس با شلیک گاز اشک‌آور و استفاده از خودروهای آبپاش، به معترضان یورش برد. معترضان نیز با روشن‌کردن آتش و کوکتل‌مولوتف به پلیس و ساختمان پارلمان حمله کردند. همچنین گزارش شده پلیس آب آبی‌رنگی را با ماشین‌های آبپاش به سمت معترضان پاشیده است با این هدف که معترضان بعدها از سوی پلیس به‌راحتی شناسایی شوند. همچنین برای دومین‌بار در بیش از سه ماه اعتراض، پلیس هنگکنگ با شلیک گلوله هوایی تلاش کرد معترضان بی‌شمار را متفرق کند. پلیس هنگکنگ در بیانیه‌ای اعلام کرد گروه زیادی از معترضان با وجود هشدارها و مخالفت پلیس، در محله‌های مختلف به صورت غیرقانونی تجمع کردند. پلیس در بیانیه خود همچنین از مردم خواسته بود از «معترضان خشونت‌طلب» دوری کرده و هشدار داده بود در راهپیمایی‌های ممنوع‌شده شرکت نکنند. نیروهای پلیس همچنین نسبت به روند فزاینده خشونت‌ها هشدار داده‌اند؛ امری که معترضان مقصر آن را نیروهای امنیتی می‌دانند. تظاهرات روز شنبه فقط ساعاتی پس از آن صورت گرفت که نیروهای امنیتی سه نماینده پارلمان این منطقه و چندین فعال
شناخته‌شده را بازداشت کردند. بر اساس گزارش‌ها، تاکنون حدود 900 مخالف حکومت چین به دلیل شرکت در تظاهرات هفته‌های گذشته در هنگکنگ بازداشت شده‌اند.
تاریخ مبارزات هنگکنگ
گستردگی اعتراض‌های ماه‌های اخیر هنگکنگ بسیاری از کسانی را که گمان می‌کردند مردم این منطقه غیرسیاسی و فقط درگیر کسب‌‌و‌کارند، متعجب کرده است؛ بااینحال واقعیت این است که در یک قرن گذشته، این منطقه مرکز برخی از قوی‌ترین جنبش‌های سیاسی تاریخ چین بوده است. برای مثال در سال 1925 میلادی، کارگران هنگ‌کنگی در اول ماه می (روز جهانی کارگر) علیه امپریالیسم بریتانیا و در اعتراض به حمله نیروهای پلیس بریتانیا به معترضان در شانگهای، دست به اعتصاب زدند. در سال 1989 میلادی نیز حدود یک‌میلیون‌و 500 هزار نفر از مردم هنگکنگ در همبستگی با معترضان در میدان تیان‌آن‌من پکن، به خیابان‌ها آمدند. در سال 2003 هم پیش‌نویس لایحه «نظارت» که از سوی دولت این منطقه ارائه شده بود، تظاهرات گسترده مردمی را به دنبال داشت که این لایحه را تهدیدی برای آزادی‌های اصولی خود می‌دیدند. علاوه بر این، یکی از بزرگ‌ترین اعتراض‌های مردمی سال‌های اخیر، در سال 2014 و پس از تغییر در قانون انتخابات هنگکنگ رقم خورد. این قانون جدید به پکن اجازه می‌داد نظارت سیاسی بیشتری بر انتخابات این منطقه داشته باشد.