شروع و وداع زودهنگام مهرداد میناوند؛ بدرود، پدیده ورزشگاه آل‌مکتوم
رسیدن به شایستگی، زمانی طولانی نیاز دارد اما اثبات آن، نیازمند یک فرصت است. فرصتی که میناوند 21ساله در امارات به دست آورد. جام ملت‌های 1996، اختلاف در تمرین روز آخر تهران بین مایلی‌کهن و شاهرودی، باعث شد گوش چپ آن زمان تیم ملی به جام ملت‌های آسیا نرود. شاهرودی حاضر نشد بابت دیر‌رفتن به تمرین عذرخواهی کند و مایلی‌کهن هم، تیم را بدون او به امارات برد. بازی اول و شکست مقابل عراق، اوضاع را برای تیم ملی پیچیده کرد. مایلی‌کهن بازی دوم، تصمیم به تغییرات و جوان‌گرایی در ترکیب تیم ملی گرفت و مهرداد میناوند، گوش چپ جوان پرسپولیس را در ترکیب اصلی قرار داد. میناوند گل دوم ایران را به تایلند زد و با سجده شکر، یکی از مشهورترین تصاویر ایران در آن جام را خلق کرد. نقطه شروع، برای تیمی که بعدها، تبدیل به نسل طلایی فوتبال ایران شد. چهره جذاب در کنار خصوصیات اخلاقی، باعث شد میناوند مدتی طولانی به جوان اول فوتبال ایران تبدیل شود. به‌عنوان یکی از اولین بازیکنان ایرانی، قهرمانی در یک لیگ اروپایی را تجربه کند و در جام جهانی، به میدان برود. او با 21 بازی در لیگ قهرمانان و لیگ اروپا، همچنان بین بازیکنان ایرانی رکورددار است. میناوند با پیراهن تیم ملی حضور در جام جهانی 98، جام ملت‌های 2000 و انتخابی جام جهانی 2002 را هم تجربه کرد. با‌این‌حال، شاید تبدیل‌شدن به میناوند بیش از هر چیز، مدیون استفاده از فرصت بزرگ بازی با تایلند، گل قشنگ و سجده شکر پس از آن باشد. چند ثانیه کوتاه در ورزشگاه آل‌مکتوم، که مسیر ستاره‌شدن را برای او هموار کرد. مسیر جذاب شماره 25، از بازی مقابل یوگسلاوی، آمریکا، ایرلند، منچستریونایتد و یوونتوس گذشت اما زودتر از زمان معمول و در 31سالگی، به پایان رسید. همان‌طور‌که برای خداحافظی با زندگی هم، بیش از حد عجله کرد. مهرداد که از هفته گذشته به دلیل وخامت حالش به بیمارستان منتقل شده بود، چهارشنبه در ۴۵سالگی بر اثر بیماری کرونا درگذشت. میناوند متولد سال ۱۳۵۴ بود. او ۷۵ بار پیراهن تیم ملی فوتبال ایران را بر تن کرد. این مدافع چپ فوتبال ایران سال 1375 از پاس به پرسپولیس آمد و ۱۳ گل هم برای این تیم به ثمر رساند. او در ادامه به اشتورم گراتس اتریش ترانسفر شد و طی سه سال ۶۷ بازی هم برای این تیم انجام داد. میناوند در ادامه برای شارلوا بلژیک و الشباب امارات بازی کرد و دوباره در سال ۱۳۸۲ به پرسپولیس بازگشت و پیراهن تیم محبوب خود را بر تن کرد. دوره دوم حضورش در پرسپولیس فقط یک سال طول کشید و در ادامه این مدافع چپ‌پا راهی سپاهان و راه‌آهن شد و در سال ۱۳۸۴ از فوتبال خداحافظی کرد. میناوند در عرصه مربیگری خیلی فعالیت نکرد و فقط دو سال در خونه‌به‌خونه و یک سال هم در سپیدرود رشت حضور داشت. خاموشی مهرداد به دلیل کرونا، آن‌هم در 45سالگی البته با شایعات ناخوشایندی هم همراه شد؛ در واقع و درحالیکه شایعات زیادی مبنی بر دلیل فوت مهرداد میناوند در فضای مجازی منتشر شد، پزشک معالج او درخصوص علت مرگ توضیحاتی را ارائه کرد. دکتر هاشمیان، پزشک معالج مهرداد میناوند درخصوص درگذشت این چهره ورزشی گفت: ضمن عرض تسلیت به جامعه ورزش و خانواده و بستگان آقای میناوند باید بگویم علت درگذشت ایشان آمبولی ریه بود، درحالیکه وضعیت ایشان بسیار خوب بود، اکسیژن ایشان بالای ۹۰ درصد بود و از نظر کارایی کلیه و کبد عالی بود، به‌صورت ناگهانی دچار آمبولی ریه شدند و ضربان قلب بسیار بالا، تنفس بسیار بالا و افت اکسیژن بسیار شدید متأسفانه باوجود اینکه پیشگیری‌های آمبولی رعایت می‌شد، همین موجب فوت ایشان شد.
رسیدن به شایستگی، زمانی طولانی نیاز دارد اما اثبات آن، نیازمند یک فرصت است. فرصتی که میناوند 21ساله در امارات به دست آورد. جام ملت‌های 1996، اختلاف در تمرین روز آخر تهران بین مایلی‌کهن و شاهرودی، باعث شد گوش چپ آن زمان تیم ملی به جام ملت‌های آسیا نرود. شاهرودی حاضر نشد بابت دیر‌رفتن به تمرین عذرخواهی کند و مایلی‌کهن هم، تیم را بدون او به امارات برد. بازی اول و شکست مقابل عراق، اوضاع را برای تیم ملی پیچیده کرد. مایلی‌کهن بازی دوم، تصمیم به تغییرات و جوان‌گرایی در ترکیب تیم ملی گرفت و مهرداد میناوند، گوش چپ جوان پرسپولیس را در ترکیب اصلی قرار داد. میناوند گل دوم ایران را به تایلند زد و با سجده شکر، یکی از مشهورترین تصاویر ایران در آن جام را خلق کرد. نقطه شروع، برای تیمی که بعدها، تبدیل به نسل طلایی فوتبال ایران شد. چهره جذاب در کنار خصوصیات اخلاقی، باعث شد میناوند مدتی طولانی به جوان اول فوتبال ایران تبدیل شود. به‌عنوان یکی از اولین بازیکنان ایرانی، قهرمانی در یک لیگ اروپایی را تجربه کند و در جام جهانی، به میدان برود. او با 21 بازی در لیگ قهرمانان و لیگ اروپا، همچنان بین بازیکنان ایرانی رکورددار است. میناوند با پیراهن تیم ملی حضور در جام جهانی 98، جام ملت‌های 2000 و انتخابی جام جهانی 2002 را هم تجربه کرد. با‌این‌حال، شاید تبدیل‌شدن به میناوند بیش از هر چیز، مدیون استفاده از فرصت بزرگ بازی با تایلند، گل قشنگ و سجده شکر پس از آن باشد. چند ثانیه کوتاه در ورزشگاه آل‌مکتوم، که مسیر ستاره‌شدن را برای او هموار کرد. مسیر جذاب شماره 25، از بازی مقابل یوگسلاوی، آمریکا، ایرلند، منچستریونایتد و یوونتوس گذشت اما زودتر از زمان معمول و در 31سالگی، به پایان رسید. همان‌طور‌که برای خداحافظی با زندگی هم، بیش از حد عجله کرد. مهرداد که از هفته گذشته به دلیل وخامت حالش به بیمارستان منتقل شده بود، چهارشنبه در ۴۵سالگی بر اثر بیماری کرونا درگذشت. میناوند متولد سال ۱۳۵۴ بود. او ۷۵ بار پیراهن تیم ملی فوتبال ایران را بر تن کرد. این مدافع چپ فوتبال ایران سال 1375 از پاس به پرسپولیس آمد و ۱۳ گل هم برای این تیم به ثمر رساند. او در ادامه به اشتورم گراتس اتریش ترانسفر شد و طی سه سال ۶۷ بازی هم برای این تیم انجام داد. میناوند در ادامه برای شارلوا بلژیک و الشباب امارات بازی کرد و دوباره در سال ۱۳۸۲ به پرسپولیس بازگشت و پیراهن تیم محبوب خود را بر تن کرد. دوره دوم حضورش در پرسپولیس فقط یک سال طول کشید و در ادامه این مدافع چپ‌پا راهی سپاهان و راه‌آهن شد و در سال ۱۳۸۴ از فوتبال خداحافظی کرد. میناوند در عرصه مربیگری خیلی فعالیت نکرد و فقط دو سال در خونه‌به‌خونه و یک سال هم در سپیدرود رشت حضور داشت. خاموشی مهرداد به دلیل کرونا، آن‌هم در 45سالگی البته با شایعات ناخوشایندی هم همراه شد؛ در واقع و درحالیکه شایعات زیادی مبنی بر دلیل فوت مهرداد میناوند در فضای مجازی منتشر شد، پزشک معالج او درخصوص علت مرگ توضیحاتی را ارائه کرد. دکتر هاشمیان، پزشک معالج مهرداد میناوند درخصوص درگذشت این چهره ورزشی گفت: ضمن عرض تسلیت به جامعه ورزش و خانواده و بستگان آقای میناوند باید بگویم علت درگذشت ایشان آمبولی ریه بود، درحالیکه وضعیت ایشان بسیار خوب بود، اکسیژن ایشان بالای ۹۰ درصد بود و از نظر کارایی کلیه و کبد عالی بود، به‌صورت ناگهانی دچار آمبولی ریه شدند و ضربان قلب بسیار بالا، تنفس بسیار بالا و افت اکسیژن بسیار شدید متأسفانه باوجود اینکه پیشگیری‌های آمبولی رعایت می‌شد، همین موجب فوت ایشان شد.