روزها
یك خلأ قانونی
حمایت از قربانیان خشونت، یكی از روزهای جهانی است كه در هر كشور به طور متفاوتی با آن برخورد می‌شود و اصلا در باور عموم مردم هر كشور با كشوری دیگر متفاوت است؛ اتفاقی كه در فرانسه، سوئد و دیگر كشورهای اسكاندیناوی رخ می‌دهد و خشونت شناخته و با آن مقابله می‌شود، كاملا با آنچه در یك كشور آفریقایی یا آسیایی رخ می‌دهد، فرق دارد. در ایران نیز تلاش‌های متعدد برای بهبود رفتار با قربانیان خشونت شكل گرفته است؛ گام‌های كوچكی اما انتظار از قانون بیشتر است؛ مثلا بعد از دو اتفاقی كه درباره كشتن فرزندان به دست پدرشان رخ داد، باور عمومی این بود كه قانون به‌عنوان محافظ و به‌عنوان حمایتگر وارد عمل شود. به‌ویژه وقتی می‌دانیم كه پدر «رومینا» پیش از قتل تمام موارد حقوقی و محكوم‌نشدن خودش را از یك وكیل پرسیده است. از‌این‌رو بود که لایحه «تشدید مجازات پدر مرتکب قتل فرزند» به مجلس ارائه شد. البته این لایحه نتوانست تصویب شود و تغییری در شرایط ایجاد كند. در این لایحه پیشنهاد قصاص پدر داده شده بود كه منتفی شد و در نهایت قرار شد حداکثر ۱۰ سال حبس قطعی داده شود. مجازاتی كه به نظر كافی نیست.
یك خلأ قانونی
حمایت از قربانیان خشونت، یكی از روزهای جهانی است كه در هر كشور به طور متفاوتی با آن برخورد می‌شود و اصلا در باور عموم مردم هر كشور با كشوری دیگر متفاوت است؛ اتفاقی كه در فرانسه، سوئد و دیگر كشورهای اسكاندیناوی رخ می‌دهد و خشونت شناخته و با آن مقابله می‌شود، كاملا با آنچه در یك كشور آفریقایی یا آسیایی رخ می‌دهد، فرق دارد. در ایران نیز تلاش‌های متعدد برای بهبود رفتار با قربانیان خشونت شكل گرفته است؛ گام‌های كوچكی اما انتظار از قانون بیشتر است؛ مثلا بعد از دو اتفاقی كه درباره كشتن فرزندان به دست پدرشان رخ داد، باور عمومی این بود كه قانون به‌عنوان محافظ و به‌عنوان حمایتگر وارد عمل شود. به‌ویژه وقتی می‌دانیم كه پدر «رومینا» پیش از قتل تمام موارد حقوقی و محكوم‌نشدن خودش را از یك وكیل پرسیده است. از‌این‌رو بود که لایحه «تشدید مجازات پدر مرتکب قتل فرزند» به مجلس ارائه شد. البته این لایحه نتوانست تصویب شود و تغییری در شرایط ایجاد كند. در این لایحه پیشنهاد قصاص پدر داده شده بود كه منتفی شد و در نهایت قرار شد حداکثر ۱۰ سال حبس قطعی داده شود. مجازاتی كه به نظر كافی نیست.