بیایید کشاله‌مان را بگیریم و به این فوتبال زشت، پشت کنیم!
شاهد تلاشی حیرت‌انگیز و بهت‌آور از سوی تعدادی از مسئولان فدراسیون فوتبال و البته باشگاه‌ها برای روی‌گردان کردن بسیاری از مردم هستیم که احتمالا فوتبال جزو مهم‌ترین و اصلی‌ترین علاقه‌مندی‌هایشان در زندگی است. مردمی که به‌رغم مشکلات ریز و درشت و تنگناهای خردکننده اقتصادی و معیشتی، بازهم به فوتبال پناه می‌برند و راه ورزشگاه را در پیش می‌گیرند تا علاوه بر حمایت از تیم محبوب خود، به رونق فوتبال در گستره این مرز و بوم کمک کنند. اما حالا شرایط به گونه‌ای است که حتی اگر بتوانند با مشکلات و موانع مختلف کنار بیایند بازهم هضم آنچه در کلیت فوتبال‌مان شاهد هستند، اصلا ساده و ممکن نیست.
به گزارش گروه رسانه ای شرق؛ مدتی است صغیر و کبیر این فوتبال به رویه‌ای که ارکان قضایی فدراسیون از جمله کمیته‌انضباطی در پیش گرفته‌اند، معترض هستند. چطور ممکن است کاری کنید که حتی صدای حامیان‌تان هم دربیاید. در واقع هنر می‌خواهد به‌شکلی رفتار کنید و تصمیم بگیرید که سنگ روی سنگ بند نشود و در مواردی حتی آنهایی که تخصص ویژه‌ای در ماست‌مالی دارند هم ژست معترض بگیرند.
بیایید بایستیم، مکث کنیم و نگاهی به پشت سرمان بیندازیم. به‌مسیری که لیگ‌برتر بیست‌وچهارم در حدود ۸ ماه گذشته طی کرده و حالا به هفته‌های پایانی خود رسیده است. چه چیزی بیش از هر موضوعی در ذهن‌مان جا خوش کرده و حذف آن چندان ساده نیست؛ مشکلات سخت‌افزاری و کمبود ورزشگاه و چمن استاندارد، ایست قلبی هوادار در ورزشگاه و عدم امدادرسانی به‌موقع، فحاشی هواداران روی سکوها با الفاظ رکیک، شعارهای قومیتی و نفرت‌پراکنی، نابینا شدن هوادار به دلیل پرتاب سنگ، الفاظ زشت و هتاکی یک سرمربی به همتای خود در پایان بازی، اتهامات مکرر و پی‌درپی عوامل باشگاه‌ها نسبت به یکدیگر، اشتباهات سریالی داوران با وجود استفاده از VAR یا آرای مناقشه‌برانگیز و باورنکردنی کمیته‌انضباطی؟
بی تردید حتی یک مورد از این موارد هم قابل چشم‌پوشی نیست اما در این بین آرای کمیته‌انضباطی همچون لکه‌ای بزرگ روی یک تکه پارچه سفید، حسابی توی ذوق می‌زند. چرا که وظیفه ذاتی این رکن مهم و اثرگذار، مواجهه به‌موقع با تخلفات و مقابله درست با زشتی‌هاست تا با تمام توان و ابزار قانونی، بازدارندگی به‌وجود آورد، نه اینکه با مدارا و مصلحت‌اندیشی شائبه‌برانگیز، خود نقش مشوق را ایفا کند. ماجرا تا جایی پیش رفته که تعدادی از کارشناسان حقوقی هم معتقدند این لباس به تن کمیته‌انضباطی بسیار گشاد است و این نام هیچ سنخیتی با آنچه باید باشد، ندارد.
مواردی که ذکر شد، سیاهه‌ای از نازیبایی‌هاست و سوال بی‌پاسخ این است که پس زیبایی‌های جذاب‌ترین و پرطرفدارترین ورزش جهان کجاست؟ هیچ حواستان هست که کف این ظرف تهی شده از زیبایی‌ها، چه چیزی برای میلیون‌ها هوادار باقی مانده که لذت ببرند و همچنان به آن عشق بورزند. واقعیت آن است که در شرایط موجود فوتبال ایران، با ذره‌بین هم نمی‌توان زیبایی خاص و منطبق با آنچه در همه‌جا مرسوم است، یافت. حقیقت آن است که در این مسیر تاریک باید با فانوس در جست‌وجوی اندکی جذابیت و لذت واقعی بود.
فوتبالی که روی بسیاری از صداهای آن باید بوق گذاشت و تصاویر ثبت شده بعضی‌ها را باید شطرنجی کرد، مطمئنا فوتبالی نیست که بتوان برای آن «هورا» کشید. مجموعه‌ای از رفتار، گفتار و عملکرد که برای حرص خوردن و آزرده‌خاطر شدن، کافی است و چیزی کم ندارد!
