گفت‌وگوی«شرق» با ۳ نفر از اهالی دوومیدانی و امضاکنندگان نامه به پزشکیان علیه حدادی
غروب آفتاب ورزش مادر
دوومیدانی ایران در چند ماه اخیر شاهد تحولات و حاشیه‌های زیادی بوده است که نه‌تنها توجه رسانه‌ها و اهالی ورزش را به خود جلب کرده، بلکه انتقادات و اعتراضات گسترده‌ای را نیز از سوی ورزشکاران، مربیان و پیش‌کسوتان به همراه داشته است. یکی از مهم‌ترین محورهای این اعتراضات به عملکرد احسان حدادی، رئیس فدراسیون دوومیدانی، مربوط می‌شود که به عنوان یک ورزشکار سابق و چهره برجسته در رشته دوومیدانی شناخته می‌شود. با این حال، مدت‌هاست که اظهارات و اقدامات او موجب تنش‌های زیادی در داخل و خارج از فدراسیون شده و در این میان انتقادات به عملکرد و سیاست‌های مدیریتی حدادی اوج گرفته است.
ایمان کوچکی: دوومیدانی ایران در چند ماه اخیر شاهد تحولات و حاشیه‌های زیادی بوده است که نه‌تنها توجه رسانه‌ها و اهالی ورزش را به خود جلب کرده، بلکه انتقادات و اعتراضات گسترده‌ای را نیز از سوی ورزشکاران، مربیان و پیش‌کسوتان به همراه داشته است. یکی از مهم‌ترین محورهای این اعتراضات به عملکرد احسان حدادی، رئیس فدراسیون دوومیدانی، مربوط می‌شود که به عنوان یک ورزشکار سابق و چهره برجسته در رشته دوومیدانی شناخته می‌شود. با این حال، مدت‌هاست که اظهارات و اقدامات او موجب تنش‌های زیادی در داخل و خارج از فدراسیون شده و در این میان انتقادات به عملکرد و سیاست‌های مدیریتی حدادی اوج گرفته است.
تجمع اعتراضی و نامه به رئیس‌جمهور
یکی از مهم‌ترین حواشی مرتبط با رشته پراهمیت دوومیدانی، تجمع اعتراضی برخی از اهالی این رشته در اواخر سال گذشته، مقابل وزارت ورزش و جوانان بود. این تجمع در اعتراض به سیاست‌های احسان حدادی و عملکرد او در مدیریت فدراسیون دوومیدانی برگزار شد که ورزشکاران، مربیان و پیش‌کسوتان حاضر در این تجمع، خواستار برکناری حدادی از ریاست فدراسیون شدند. چندی پیش از این تجمع، تعدادی از افراد جامعه دوومیدانی شامل پیش‌کسوتان و مربیان طی نامه‌ای رسمی به وزیر ورزش و جوانان، خواستار رسیدگی فوری به وضعیت فدراسیون رشته ورزشی مورد علاقه و تخصصی خود شدند.
در این نامه به مواردی همچون بستن درهای مجموعه آفتاب انقلاب، حذف برخی مربیان باسابقه، برخوردهای غیراخلاقی و نبود شفافیت در انتخاب اعضای کادر فنی اشاره و از دنیامالی، وزیر ورزش، خواسته شده بود با نگاهی دقیق‌تر به اعتراضات اهالی این رشته توجه کند. امضاکنندگان تأکید داشتند تداوم چنین شرایطی می‌تواند آسیب‌های جدی به بدنه ورزشکاران و آینده دوومیدانی ایران وارد کند. اقدام عجیب‌تر اما در گام بعدی رخ داد؛ آنجا که جمعی از چهره‌های سرشناس و مدال‌آوران سابق، در حرکتی کم‌سابقه، نامه‌ای خطاب به رئیس‌جمهور نوشتند. امری که در فضای ورزش چندان مرسوم نیست. این نامه که برگرفته از ناامیدی از پاسخ‌گویی نهادهای بالادستی چون وزارت ورزش بود، صراحتا از تداوم روندهای نادرست مدیریتی گلایه و خواستار ورود عالی‌ترین مقام اجرائی کشور به موضوع شد؛ اقدامی که صراحتا گواهی است بر عمق نارضایتی و شدت بحران در فدراسیون دوومیدانی.
هدف معترضان، صرفا اجرای قانون است
در چنین شرایطی، تعدادی از اهالی دوومیدانی که جزء امضاکنندگان نامه علیه احسان حدادی به مسعود پزشکیان، رئیس‌جمهور، هستند، در گفت‌وگو با خبرنگار «شرق» به بیان نگرانی‌های خود پرداخته‌اند. نقطه اشتراک اظهارات آنها، تأکید بر تخلفات انجام‌شده در روند انتخابات اخیر، حذف فرصت‌های رشد ورزشکاران و ضعف جدی در برنامه‌ریزی برای توسعه دوومیدانی، به‌ویژه در بخش بانوان است. محمد ارزنده، رکورددار پرش طول ایران، با تأکید بر اصل ماجرا معتقد است که تمرکز بر مسائلی مانند زمین تمرین «آفتاب انقلاب» نباید موجب غفلت از ریشه اصلی بحران شود.
ارزنده گفت: «موضوع اصلی، تخلفات آشکار در روند انتخابات است. احسان حدادی در حالی در انتخابات شرکت کرده که پرونده قضائی داشته و از نظر قانونی فاقد صلاحیت برای حضور در مجمع انتخاباتی بوده است. اینکه چگونه مجوز حضور او صادر شده، پرسشی جدی است که مسئولان باید پاسخ دهند. وزارت ورزش در این زمینه مسئولیت مستقیم دارد و باید شفاف‌سازی کند». او تأکید دارد که فعالان این رشته صرفا خواستار اجرای قانون هستند، نه پیگیری منافع شخصی. به باور او، سیاست فعلی فدراسیون «فرار به جلو» و عدم پذیرش انتقاد است. در همین راستا، نامه‌ای به رئیس‌جمهور، مسعود پزشکیان، ارسال شد. دلیل این اقدام، سکوت وزارت ورزش در برابر درخواست‌ها و تجمعات معترضین بود. به گفته ورزشکاران، مراجع رسمی هیچ‌گونه پاسخ شفافی ارائه نکردند و تنها وعده‌هایی مبهم داده شد که عملا بی‌نتیجه مانده است. ارزنده در این زمینه گفت: «ما هیچ‌گاه از اصول خود کوتاه نخواهیم آمد.
خواسته ما تنها اجرای قانون است. وزارت ورزش باید پاسخ‌گوی تخلفات خود باشد». جواد خسروشیری، مربی دوومیدانی، نیز ضمن انتقاد از عملکرد رئیس فدراسیون، به برخی وعده‌های تحقق‌نیافته اشاره می‌کند: «در آغاز مسئولیت، وعده‌هایی در زمینه اولویت‌دادن به دوومیدانی داده شد، اما انتخاب تیم نوجوانان بدون برگزاری انتخابی و ثبت ضعیف‌ترین نتایج بین‌المللی، نشان از تصمیم‌گیری بدون برنامه دارد. حذف کامل مسابقات داخل سالن، در حالی که یکی از معدود فرصت‌های بین‌المللی برای بانوان و مربیان این رشته است، نشان‌دهنده کم‌توجهی به روند توسعه‌ای دوومیدانی است. مجمع انتخاباتی نیز از نظر قانونی محل تردید است و باید بررسی شود که چرا بدون تأیید صلاحیت، چنین انتخاباتی برگزار شده است».
خسروشیری همچنین به عدم توجه به مسائل زیرساختی و آسیب‌های ناشی از این غفلت‌ها اشاره می‌کند: «امکانات و زیرساخت‌ها باید در کنار برنامه‌ریزی دقیق و حرفه‌ای، مورد توجه باشد تا از رکود جلوگیری شود. تا زمانی که سیستم مدیریتی و زیرساخت‌ها به‌درستی اصلاح نشود، نمی‌توان به پیشرفت دوومیدانی در سطح بین‌المللی امیدوار بود». در این میان، سپیده توکلی، ملی‌پوش سابق و مربی بانوان با تمرکز بر وضعیت نابسامان بخش بانوان، ابعاد جدیدی از بحران را مطرح می‌کند: «در چند سال گذشته بانوان دوومیدانی‌کار پیشرفت چشمگیری داشته‌اند، هم در رکوردشکنی و هم کسب مدال در رده‌های سنی مختلف. اما اکنون بسیاری از همین ورزشکاران که رکورددار ایران هستند، نه زمین تمرین دارند و نه در اردوها جایی دارند.
بسیاری از مواد مهم مانند پرتاب دیسک، پرش با نیزه و هفت‌گانه در مسابقات اخیر اصلا برگزار نشده‌اند». توکلی همچنین به شرایط نابسامان تمرینی اشاره می‌کند و می‌افزاید: «در حال حاضر، بسیاری از ورزشکاران ملی‌پوش، به دلیل کمبود امکانات در شهرهای خود، به تهران منتقل شده‌اند. اما اکنون حتی در تهران نیز با مشکلات جدی مواجه‌اند. امکانات تمرین، به‌ویژه در رشته‌های تخصصی مانند پرش با نیزه یا هفت‌گانه، بسیار محدود است. ما حتی در شش ماه گذشته زمین برای تمرین پرتاب یا موانع نداشتیم». او تأکید دارد که در حال حاضر، فقط تعداد کمی از ورزشکاران بانوان در اردوها حضور دارند و دیگر ورزشکاران به دلیل کمبود امکانات و فضای تمرینی از این اردوها حذف شده‌اند: «در حال حاضر فقط سه ورزشکار دختر در اردو حضور دارند و بقیه از اردو خارج شده‌اند. این در حالی است که در گذشته، بانوان دوومیدانی‌کار ایران در سطح جهانی توانسته‌اند مدال‌های زیادی کسب کنند».
واکنش معاون وزیر؛ منطقی یا دلسردکننده؟
تمام این انتقادات و نگرانی‌ها در حالی از سوی اهالی دوومیدانی مطرح می‌شود که به نظر می‌رسد وزارت ورزش اعتنای چندانی به آن ندارد و معتقد است شرایط با مدیریت حدادی، مطلوب است. محمدشروین اسبقیان، معاون وزیر ورزش، پیش از این در واکنش به اعتراضات پیش‌کسوتان و ورزشکاران دوومیدانی به عملکرد حدادی گفته بود: «وزارت ورزش به نظرات پیش‌کسوتان احترام می‌گذارد، اما انتقادها باید منطقی و مستند باشد». اسبقیان همچنین از ضرورت رعایت مقررات و اصول در مدیریت فدراسیون‌ها سخن گفت و اضافه کرد انتقاد از مسئولان باید در چارچوب اصول و مستندات باشد و نه‌تنها به دلیل اختلافات شخصی یا مدیریتی. اظهارنظر دیگر محمدشروین اسبقیان، معاون وزیر ورزش، که گفته «زیر سؤال بردن مسئولان به هر دلیلی، جایی در آموزه‌های دینی ما ندارد»، واکنشی تأمل‌برانگیز بود.
با این اوصاف، سؤال این است که آیا وزارت ورزش واکنشی منطقی به اهالی معترض دوومیدانی داشته یا چنین موضعی موجب دلسردی مربیان و پیش‌کسوتان دغدغه‌مند این رشته می‌شود؟ آنچه مشخص است، اینکه اعتراض و نقد، به‌ویژه از سوی کارشناسان و پیش‌کسوتان یک رشته ورزشی، قطعا موضوعی نادرست و ناپسند نیست. در هر حال، مسائل مربوط به فدراسیون دوومیدانی تحت مدیریت احسان حدادی، همچنان پیچیده و چالش‌برانگیز باقی مانده است. اگرچه حدادی به عنوان رئیس فدراسیون تأکید دارد که اقدامات او برای حرفه‌ای‌شدن دوومیدانی است و انتقاداتی که به‌ویژه در زمینه محدودیت‌های امکانات و مربیگری مطرح شده‌اند، فقط بخشی از فرایند تغییرات لازم برای رسیدن به نتیجه مطلوب هستند، اما واضح است که تا زمانی که بحران‌های مدیریتی و کمبود شفافیت در این فدراسیون ادامه داشته باشد، نمی‌توان انتظار داشت دوومیدانی ایران در عرصه‌های بین‌المللی به طور چشمگیر پیشرفت کند.
