تاناکورای بداقبال!

به گزارش روزنامه شرق، در این بازار مکاره قاچاق که فقط یک قلم ۶۰ کانتینر لوازم خانگی در سابقه‌اش هست، روز چهارشنبه مسئولان قلابشان به لباس‌های خارجی معروف به تاناکورا گیر کرده است. به گزارش ایسنا مجید افتخاری، عضو اتحادیه تولیدکنندگان و فروشندگان پوشاک، تأکید کرد که فروش پوشاک تاناکورا، به‌دلیل مسائل بهداشتی و قاچاق‌بودن این نوع پوشاک، ممنوع است و در صورت برخورد با این نوع فروشگاه‌ها، پلمب می‌شوند. او گفته است فروش پوشاک تاناکورا به‌طور کلی در کشور ممنوع است و اتحادیه در هر نقطه‌ای با این نوع فروشگاه برخورد کند، آن را پلمب می‌کند. این لباس‌ها را دست‌کم نگیرید؛ یک، اینکه واردکردن آن از کوه و کمر و با سختی، نان شب شماری از مردم مرزنشین را تأمین می‌کند که چاره‌ و کاری جز این ندارند. ظاهرا آقای افتخاری هم می‌داند که می‌گوید: «شنیده‌ها حاکی از ورود کالای تاناکورا به برخی استان‌ها ازجمله سیستان‌وبلوچستان و سنندج است»، اما همچنین می‌گوید این البسه استقبالی هم ندارند و معلوم نمی‌کند دیگر چه نیازی به بگیر‌و‌ببند است. این مسئول صنفی حتی گفته است: «تعداد فروشگاه‌های تاناکورای فعال در کشور بسیار کم است»، با وجود این، «با بیشتر این واحدها چندین بار برخورد شده و پلمب شدند و حتی تعهد دادند، اما دوباره فعالیت خود را آغاز کرده‌اند. اما همچنان اتحادیه در صورت مشاهده با آنها برخورد می‌کند». اما علت آن عجیب‌تر هم می‌شود. به‌گفته او، علت ممنوعیت فروش پوشاک تاناکورا، مسائل بهداشتی و قاچاق‌بودن این نوع پوشاک است؛ چراکه این لباس‌ها استاندارد ندارند، نظارتی بر وضعیت آنها انجام نمی‌شود و «حتی ممکن است منجر به آسیب جسمانی شوند». بااین‌حال، توضیحی دراین‌باره نمی‌دهد که چگونه یک تی‌شرت استوک، یا یک جین بدون برچسب به آسیب جسمانی منجر شده است. صنعت پوشاک در ایران گردش مالی هشت میلیارد دلاری دارد و قاعدتا کالاهای تاناکورا رقمی بسیار ناچیز از این بازار سهم دارند و عمده قاچاق آن که کم هم نیست، مربوط به پوشاک لوکسی است که در مغازه‌های ازمابهتران و اعیان به فروش می‌رسد. چندی پیش یکی از مقام‌های صنفی بازار پوشاک به «شرق» گفت تا پیش از کرونا نیمی از بازار را کالای قاچاق تأمین می‌کرد و باور اینکه بازار تاناکورا گردشی چند میلیارد دلاری داشته باشد، کمی دور از ذهن است. همچنین، نظیر کالابر دم مرز، در شهرها نیز مردمانی از این راه ارتزاق می‌کنند که قاعدتا ممر درآمد دیگری نیافته‌اند. علاوه ‌بر این، با وضعیت گرانی پوشاک، چه داخلی و چه خارجی، خرید جنس تاناکورا برای بسیاری ازجمله جوانان و دانشجویانی که سلیقه‌شان دیگر با جیبشان نمی‌خواند، محلی برای حفظ ظاهر مطلوب است و مشتری اصلی این بازار هستند. وضع چنین محدودیتی برای این بازار کوچک با مشتریانی محدود، درحالی‌که صنعت پوشاک داخل با انواع آسیب‌ها روبه‌رو است، کمی خارج از موضوع به نظر می‌رسد. وضعیت تولیدکنندگان داخلی پوشاک به جایی رسید که در ماه گذشته دست به تجمع و اعتراض زدند. «شرق» در گزارشی میدانی مشکلات آنها را از خودشان شنید و منتشر کرد، اما حرفی از تاناکورا در میان نبود بلکه سخن از گرانی نخ و مواد اولیه بیشترین دغدغه تولیدکنندگان پوشاک داخلی عنوان شد. جز تولیدکنندگان، در گزارش «شرق» با مجید نامی، نایب‌رئیس اتحادیه تولید و صادرات نساجی و پوشاک هم صحبت شد. او مشکل صنعت را این‌گونه توصیف کرد: «غیر از قیمت جهانی پنبه که بالا رفت و نوسانات ارزی، مشکل این است که در دوره ترامپ صنعت نساجی ایران هم مستقیما تحریم شد و مجموع شرایط، از مسائل مالی بگیر تا حمل‌ونقل، موجب می‌شود در داخل کشور قیمت مواد اولیه نخ و پارچه متناسب با قیمت جهانی نباشد. وقتی روند تأمین مواد اولیه دچار مشکل است، زمان‌بر و شوک‌پذیر است. صنایع بالادستی ما مانند ریسندگی نیز با احتیاط بیشتری عمل می‌کنند. مشکلات ارزی برنامه‌ریزی برای واردات را سخت می‌کند و حتی در برهه‌هایی اصلا نمی‌توانند وارد کنند و فشار بیشتر می‌شود». اما سخنی از تاناکورا نگفت. اینکه چرا چنین چیزی در این وضعیت اقتصادی باید دغدغه مسئولان بشود، جای سؤال دارد؛ آن‌هم در حالی که یکی از تولیدکنندگان به «شرق» گفته بود: «بیزینس کوچک شده. همه دارند تعطیل می‌کنند و سرمایه‌شان را می‌اندازند در یک کار دیگر. مشکل از ریشه است، قدیم کار این شکلی نبود؛ قدیم یعنی همین ۱۰ سال پیش اصلا بگو سال ۸۸. کارگر یک سال کار می‌کرد پراید می‌خرید. امروز چنین کاری شوخی است. کسی کار نمی‌کند». آیا مشکل پوشاک تاناکورا است؟