سیستم درمان و پزشکی ما به کدامین سمت میرود؟
متأسفانه در هفتههای پیشین مجددا به بهانه افزایش تعرفههای پزشکی شاهد هجمههای سنگین به پزشکان بودیم. همان پزشکانی که تا چندی پیش فرشتگان نجات بودند و جان بر کف در صف اول جنگ با کرونا ماندند و شهید دادند و با جان خودشان آسیب ناشی از سیاستهای درمانی اشتباه دولت را به حداقل رساندند. اما حالا که از گردوخاک کرونا کاسته شده دوباره پزشکان به کسانی بدل شدند که خون مردم را خورده و عامل اصلی گرانیها هستند.
متأسفانه در هفتههای پیشین مجددا به بهانه افزایش تعرفههای پزشکی شاهد هجمههای سنگین به پزشکان بودیم. همان پزشکانی که تا چندی پیش فرشتگان نجات بودند و جان بر کف در صف اول جنگ با کرونا ماندند و شهید دادند و با جان خودشان آسیب ناشی از سیاستهای درمانی اشتباه دولت را به حداقل رساندند. اما حالا که از گردوخاک کرونا کاسته شده دوباره پزشکان به کسانی بدل شدند که خون مردم را خورده و عامل اصلی گرانیها هستند. اصلا مهم نیست که قیمت نان به شکل سرسامآوری افزایش یابد یا اصلا مهم نیست که بهراحتی قیمت ماکارونی سه برابر شود. اصلا مهم نیست که هر روز با جهش در قیمت تمام کالاها روبهرو شویم اما مهم است که تعرفههای پزشکی افزایش نیابد؛ زیرا مسئولان محترم باید ویترین خوبی از خود ارائه دهند و با کشاندن قشری نخبه و فرهیخته به پایینترین سطح، سعی کنند خود را حامی طبقات محروم نشان دهند. حاصل این سیاستها چیزی نخواهد بود جز حجم بالای خروج پزشکان و پرستاران از کشور. کافی است به همین کشورهای حاشیه خلیج فارس سر بزنید و ببینید که در همین مدت، چگونه بهوسیله پزشکان ایرانی سیستم درمانی خود را ارتقا بخشیدند. آنها بهترین حقوق و امکانات را در اختیار کسانی قرار میدهند که اینگونه در کشور خود علیرغم زحمات شبانهروزی مورد ظلم و توهین قرار گرفته و مسئولان مربوطه حتی از پرداخت کمترین میزان استحقاقی آنها نیز طفره میروند. مشخص است که دود این کار به چشم همان مردمی میرود که دیگر از داشتن پزشکان خوب و بیادعا محروماند. مشخص نیست که مسئولان محترم چگونه میخواهند این نقصان بزرگ را حل کنند. واقعا نمیدانم که این مسئولان چرا از تعرفههای بسیار پایین بیمارستانهای دولتی و نحوه بازپرداخت همین مبالغ اندک به پزشکان و پرستاران چیزی نمیگویند؟ چرا نمیگویند که با ارائه روشهایی همچون پرداخت پلکانی عملا پزشکان را به بیگاری گرفتهاند؟ معلوم است که دیگر کسی انگیزهای برای کار در چنین سیستمی ندارد. از طرف دیگر ایکاش بیان میکردند که چرا بسیاری از ظرفیتهای تخصص در سال گذشته خالی ماند و حالا هم زمزمههایی از تغییر در نحوه پذیرش دستیاران و آسانترکردن ورود به رشتههای تخصصی وجود دارد تا به هر نحوی که شده این نیروی کار ارزان را از دست نداده و بیمارستانها را از پزشکانِ دستیار پر کنند. غافل از اینکه وقتی کسی توانایی علمی نداشته باشد فقط و فقط موجب افت شدید کیفیت درمان خواهند شد. هنوز درک نکردهاند که برای ارتقای سیستم پزشکی باید شرایطی را مهیا کرد که با شور و شوق و میل و رغبت، جوانهای نخبه وارد این رشته خطیر شوند نه اینکه به هر طریقی که شده و با انبوهی از رانتها و سهمیهها دانشگاهها و بیمارستانها را پر کنند تا دودش به چشم مردم برود. آیا کسی پاسخگو هست؟