روز بدون انیمیشن

اکبر یوسفی

 

بین دو نماز چند کار خوب انجام می‌شد؛ یکی اینکه برای بچه‌ها انیمیشن پخش می‌کردند؛ از همین انیمیشن‌های 10‌دقیقه‌ای. بعد راجع به موسیقی، محتوا و پیام آن نظر داده می‌شد. همین‌ که نظر آنها خواسته می‌شد، برایشان مهم بود‌ و اینکه می‌توانستند در یک زمینه خاص با هم مناظره کنند، برایشان جذاب بود. سعید معجزاتی گاهی دهانه گفت‌وگو‌ها را به دست می‌گرفت تا کسی خارج از میدان ادب تک‌تازی نکند. گاهی آن‌قدر همه‌چیز جدی می‌شد که تصور می‌کردی وندی شرمن و ظریف در هتل کوبورگ وین نشسته‌اند و بر سر فلان مقدار غنی‌‌سازی در فلان مرکز بر سر امتیازگیری در‌حال گفت‌وگو هستند. اما سعید معجزاتی آن روز اجازه گرفت و گفت امروز انیمیشن نه! هیچ اعتراضی در کار که نبود هیچ، استقبال هم در نی‌نی چشمان منتظر بچه‌ها مژهایشان را به ابروهایشان گره زده بود و همه با چشمان باز منتظر بودند تا سعید به حرف بیاید. معجزاتی مثل همیشه آرام ایستاد و منتظر شد تا پیاز سکوت ریشه کند، در نمازخانه بدون هیچ مقدمه‌ای آرام گفت: «الله و یری* شما فکر مى‌کنید که خدا مثل ما فکر مى‌کند و نیازمند تملق ما است و اگر از دستورهایش پیروى نکنیم، از ما انتقام مى‌گیرد؟ خداوند کامل است و این نوع نگاه یعنی ایجاد ضعف در وجود کامل حضرت حق. حق».              *علق/۱۴