گدار خسته بود

شرق: هنگامی که خبر درگذشت «ژان لوک گدار»، فیلم‌ساز سرشناس فرانسوی و پدرخوانده موج نو سینمای فرانسه رسید، کمتر کسی فکر می‌کرد که مرگ او در 91سالگی «خودخواست» و به دلیل «خسته‌شدن» و انتخابی باشد. این موضوع در بیانیه‌ای که «ماری میه ویل» همسر او، با چند نفر از تهیه‌کنندگان فیلم‌هایش منتشر کرده‌اند آمده است. آنها به اطلاع علاقه‌مندان کارگردان معروف رسانده‌اند که «گدار به خواست خود از این دنیا رفته است» و مشاور حقوقی قدیمی او، پاتریک ژانرت، به نیویورک‌تایمز گفت که آقای گدار بر اثر خودکشی کمکی درگذشت، زیرا از «آسیب‌های ناتوان‌کننده متعدد» رنج می‌برد. او توضیح داده است: «او نمی‌توانست مثل من و شما زندگی کند؛ بنابراین مانند تمام عمرش با صراحت زیادی تصمیم گرفت که بگوید دیگر بس است». آقای ژانرت گفت که آقای گدار می‌خواست با عزت بمیرد و این دقیقا همان کاری بود که او کرد. این شیوه مرگ انتخابی یادآور سخنان این کارگردان شناخته‌شده است که گفته بود: «فیلم از یک شروع، یک میانه و یک پایان تشکیل شده است، البته نه لزوما به ‌این ‌ترتیب». به نظر می‌رسد گدار تصمیم گرفته و کات نهایی را خودش داده و نقطه پایان زندگی‌اش را خودش گذاشته است و البته نه به دلیل اینکه بیمار بود‌ بلکه به این دلیل اینکه صرفا «خسته» شده بود.

در رسانه‌های جهان تعبیرات تحسین‌آمیز بسیاری درباره او به کار برده‌اند. ورایتی او را پادشاه موج نوی سینمای فرانسه نامیده و نیویورک‌تایمز او را آغازگر موج نوی فرانسه نامیده است و لیبراسیون از او به‌عنوان پدرخوانده موج نوی فرانسه یاد کرد و نوشت: «گدار بی‌شک تأثیرگذارترین فیلم‌ساز فرانسوی دوره پس از جنگ بود؛ از جست‌وجو در موضوعاتی که تابو بودند تا به‌کارگیری تکنیک‌های بدیعی که فیلم‌سازی را متحول کرد و تا دهه‌های پس از اوج در دهه ۱۹۶۰، الهام‌بخش کارگردان‌های نمادین بود».

رویترز در‌باره او نوشت: «او یک انقلابی واقعی بود که فیلم‌سازان را به هنرمند بدل کرد».

امانوئل مکرون، رئیس‌جمهوری فرانسه در توییتر نوشت :«ما یک گنجینه ملی، یک نابغه را از دست داده‌ایم».

گدار جشنواره فیلم کن را در اعتراضات می ‌1986 به احترام و برای همبستگی با دانشجویان و کارگران معترض به تعطیلی کشاند و معترض جنگ آمریکا با ویتنام بود و همچنین همراه با آرمان‌های فلسطینی بود؛ آرمان‌هایی که ریشه در نگرش‌های صهیونیست‌ستیزانه او بود.

او طرفداران زیادی در سینمای هالیوود داشت؛ از کوئنتین تارانتینو تا وودی آلن، مارتین اسکورسیزی، برناردو برتولوچی و جیم جارموش و سوزان سونتاگ از تحسین‌کنندگان او بودند. به گزارش مهر او یک ‌بار به لس‌آنجلس‌تایمز گفت: «هالیوود ترجیح می‌دهد یک درصد از یک‌ میلیون نفر را تغذیه کند، من ترجیح می‌دهم به صد درصد از ۱۰ نفر غذا بدهم. من همیشه کاری را انجام می‌دهم که انجام نشده است و کاری که من هرگز انجام نداده‌ام، همان کاری است که بقیه انجام می‌دهند. هنوز فکر می‌کنم با ساخت فیلم می‌توان یک هنرمند بود».