انجمن عکاسان مطبوعاتی بیانیه داد
در چند روز گذشته چند نفر از روزنامه‌نگاران و عکاسان مطبوعاتی از زندان آزاد شده‌اند یا حکم‌های آنها صادر شده است.
در چند روز گذشته چند نفر از روزنامه‌نگاران و عکاسان مطبوعاتی از زندان آزاد شده‌اند یا حکم‌های آنها صادر شده است.
یلدا معیری، عکاس مطبوعاتی، پس از ۹۲ روز بازداشت، آزاد شد. این خبر را غلامرضا معیری، پدر ایشان، اعلام کرد. آزادی این عکاس مطرح ایرانی با واکنش مثبت فعالان و عکاسان مطبوعاتی همراه بود.
همچنین مرضیه امیری، خبرنگار اقتصادی، نیز طی چند روز گذشته آزاد شده است.
این روزنامه‌نگار حوزه اقتصادی و کارگری بعد از گذشت ۴۷ روز بازداشت با قرار وثیقه از زندان آزاد شد. مرضیه امیری ۹ آبان بازداشت شده بود.
همچنین آریا جعفری، دیگر عکاسی است که این رأی دادگاه به او ابلاغ شده است. در حکم اولیه، به مجموع هفت سال حبس و ۷۴ ضربه شلاق از باب دادگاه کیفری و دو سال نیز ممنوع‌الخروجی محکوم شد که فعالان مطبوعاتی و عکاسی اظهار امیدواری کرده‌اند در صورت بررسی در دادگاه تجدید‌نظر تغییر کند.
بیانیه عکاسان مطبوعاتی
همچنین عکاسان مطبوعاتی درباره شرایط کنونی عکاسان واکنش نشان دادند و در بیانیه به تشریح وضعیت پرداختند. در این متن آمده است: «سال‌هاست که ما عکاسان مطبوعاتی تنها به جرم همراه‌داشتن دوربین عکاسی یا ثبت وقایع که آن هم در راستای انجام رسالت خطیر حرفه‌ای‌مان است، با اتهامات مختلفی از سوی افراد، نهادها و مسئولان مواجه بوده‌ایم. تنوع و تکثر این اتهامات و توهین‌ها گسترده است؛ از ضرب‌وشتم عکاسان در رویدادهای خبری گرفته تا دادگاهی‌شدن و رفت‌و‌آمد در محاکم، آن هم به شکایت افرادی که روزی با لبخند مقابل دوربین این صنف قرار گرفته و حتی کسب شهرت کرده‌اند: از آشپز و سلبریتی گرفته تا سیاست‌مدار و اقتصاددان. آیا لازم است یادآوری کنیم که این عکاسان همان‌هایی هستند که لحظات باشکوه پیروزی‌ها و جانبازی‌های هم‌وطنان عزیزمان در جنگ و انقلاب را به تصویر کشیده‌اند؟ آیا لازم است یادآوری کنیم که همین عکاسان مطبوعاتی به قوام تاریخ تصویری این مملکت کمک کرده‌اند؟ آیا لازم است از شهید سعید جان‌بزرگی، کاوه گلستان، بهمن جلالی، عبدالحسین پرتوی و دیگر عکاسان مطبوعاتی این مرز‌وبوم نام بیاوریم تا از حیثیت حرفه‌ای صنف‌مان دفاع کنیم؟ آیا باید دوباره عکس‌های زلزله‌های بم و بوئین‌زهرا و کرمانشاه را مقابل چشمان مسئولان قرار دهیم؟ آیا باید عکس‌های کوی دانشگاه، آتش‌سوزی مسجد ارگ، حادثه تروریستی مجلس، ریزش معدن زغال‌سنگ، حادثه پلاسکو، سیل گلستان و خوزستان، سقوط هواپیمای C130 و... را نشان‌شان دهیم تا بلکه بتوانیم از اهمیت فعالیت حرفه‌ای‌مان صحبت کنیم؟
اما امروز چهار دهه پس از انقلاب، در کمال تأسف با مشکلاتی دست‌و‌پنجه نرم می‌کنیم که اغلب آن را افرادی رقم زده‌‌اند که اتفاقا از اهمیت حرفه عکاسی مطبوعاتی اطلاع دارند؛ اما هنوز بر ما روشن نیست که چرا و به چه دلیل از شفافیت و ثبت تاریخ گریزان‌اند. در جریان اتفاقات اخیر نیز برخی از همکاران ما از سوی نهادهای مختلف بازداشت شدند. برخی از آنها در روزهای گذشته با قید وثیقه آزاد شده و در انتظار صدور حکم نهایی هستند و برخی از آنها همچنان در بند هستند.
انجمن صنفی عکاسان مطبوعاتی ایران با پیگیری از خانواده‌ها، وکلا و در برخی موارد در گفت‌‌وگو با خود عکاسان بازداشت‌شده از صدور احکامی مانند حبس تعزیری، ممنوع‌الکاری، ممنوع‌الخروجی و حتی حکم... شلاق مطلع شده است که اگرچه امکان بازنگری در آن وجود دارد؛ اما حتی تصور صدور چنین احکامی برای کسانی که تنها وظیفه خود را به‌عنوان عکاس مطبوعاتی انجام داده‌اند، قابل قبول نیست. احکام سنگین صادرشده، ضربه نهایی بر پیکر نحیف عکاسی مطبوعاتی ایران است و انجمن صنفی عکاسان مطبوعاتی به‌شدت آن را محکوم می‌کند.
ما عکاس مطبوعاتی هستیم و بار دیگر این گزاره صریح سال‌های اخیر را با صدای بلند فریاد می‌زنیم که «عکاسی مطبوعاتی جرم نیست» و اگر کسی ذره‌ای در این مسئله شک دارد، یک بار دیگر باید تاریخ تصویری ایران را با خود مرور کند».
