آوای موسیقی در سینمای بد‌آهنگ
روزگاری در آن گذشته‌ها، مردم فیلمهای موزیکال را دوست داشتند و یکی از راه‌‌های «نجات سینما» و هالیوود، فیلم موزیکال بود؛ حتی وقتی پای فیلمی مانند «آوای موسیقی» به ایران رسید، کولاک کرد و... .
جعفر گودرزی،منتقد: روزگاری در آن گذشته‌ها، مردم فیلمهای موزیکال را دوست داشتند و یکی از راه‌‌های «نجات سینما» و هالیوود، فیلم موزیکال بود؛ حتی وقتی پای فیلمی مانند «آوای موسیقی» به ایران رسید، کولاک کرد و... .
سنت موسیقی در آثار ایرانی دهه‌ها و سال‌‌های گذشته هم سنتی پایدار بود. اساسا فیلمهای ایرانی با دلیل و بی‌دلیل یک یا چند سکانس موسیقی به فیلم اضافه می‌کردند و این فضاها علاوه بر پذیرنده‌ترکردن فیلم‌ها، پیوستگی استقبال و محبوبیت بعضی از چهره‌‌های موسیقی را فراهم می‌آورد؛ از ویگن و ایرج بگیر تا عارف و منوچهر و وفایی و دیگران... . کار موسیقی آن‌چنان قدرت داشت که صدای «ایرج» بر چهره فردین نشست و جزء لاینفک فیلم‌هایش شد و... . این سنت‌‌های سینمایی در این دهه‌ها و سال‌ها هم بیش‌وکم پیگیری شده است؛ شما در این روزگار فیلمی را نمی‌یابید که در آن حتی به شکل گذرا، موسیقی مترنم نشود و ارجاع به گذشته، از نقاط ارزنده فیلم به حساب نیاید. مثلا پخش آهنگی در مجموعه «پوست شیر» آخرین از این مثال‌هاست که نزد مخاطبان و تعقیب‌کنندگان آثار سینمایی و سریال‌‌های پلتفرم سروصدا ایجاد کرد و... . حالا اما یکی از فیلمهای روی پرده «آهنگ دو‌نفره» قدم‌ها را فراتر از این حدود گذاشته و اساسا موسیقی را به‌عنوان شیرازه و عطف در کل فیلم جاری کرده است. این خودش یک پیشنهاد به سینمای اینترتیمنت است که فیلم‌نامه در آثار سرگرم‌کننده هم باید با دلیل، سراغ موضوعات برود و «آهنگ دو‌نفره» با محوریت یکی از خوانندگان پاپ و محبوب یعنی فرزاد فرزین و به قصد لذت بیشتر مخاطب و تجربه تازه با موسیقی خود را به اصل موضوع نزدیک می‌کند. فیلم گامی نسبتا نو در این شکل سینمایی است و نکته جالبش کوشش کم‌نظیر «فرزاد فرزین» در نقش یک خواننده موفق است. گرچه فرزین به اندازه‌ای که جریان پرعطش و جوانانه محیط ما می‌طلبد، حضوری همه‌جانبه در فیلم ندارد؛ اما به قدر ظرفیت فیلم، حضوری موفق را تجربه می‌کند و از منظر خود «بازیگر/خواننده» تلاشی صمیمانه است تا راه را برای تداوم این مسیر باز کند و اگر «آهنگ دو‌نفره» در گیشه اقبال یابد، می‌تواند پیوستگی فیلمهای مدل خودش را هم دامن بزند. کارگردان، یک خانم تازه‌وارد است که برخلاف سایر کارگردانان زن سینمای ایران از مسیر جریان اصلی وارد شده و کاملا معلوم است که «بازیگر/ خواننده» با انرژی‌ای که گذاشته، تلاش کرده پاسخ اعتماد فیلم‌ساز را به‌درستی بدهد.
