اوتیسم و شرایط مرتبط (بخش دوم)

ریحانه ظهیری-مترجم:‌ اغلب افراد اوتیستیک در کنار اوتیسم درگیر مسائلی هستند که سبب می‌شود نیازهای حمایتی پیچیده‌تری داشته باشند. در این مقاله درباره مسائل مشترکی که فرد در کنار اوتیسم با آن دست‌وپنجه نرم می‌کند، برای شما گفته می‌شود.

در بخش اول این یادداشت، مشکلات سلامت روان، مانند افسردگی و اختلالات اضطرابی که در افراد اوتیستیک شایع‌تر است و تأثیر زیادی بر زندگی روزمره این افراد دارد؛ برای مثال، مانعی دسترسی ایشان به آموزش‌های کامل و فرصت‌های شغلی است، بررسی شد. در ادامه به موضوعی مانند «آگاهی‌داشتن درباره «عادی‌بودن تو» به چه معناست؟» پرداخته شد. و با چند نفر از جوانان اوتیستیک در راستای دریافت بهتر خدمات سلامت برای بهبود کیفیت زندگی خود و دوستان‌شان صحبت کردند.

مسائل مربوط به سلامت روان

برای برقراری ارتباط درست با احساس کودکان اوتیستیک، حفظ سلامت روان‌ این کودکان و کمک‌کردن به ایشان باید به سه نکته توجه کنید (متن زیر از قول فردی اوتیستیک است).

 وقت بگذارید تا شیوه مورد علاقه ما برای برقراری ارتباط را تشخیص دهید. سپس از آن شیوه، به‌ طور مداوم، برای گوش‌دادن به ما و انتقال اطلاعات استفاده کنید.

 با کمک‌گرفتن از برخی بسته‌ها‌ی آموزشی متوجه می‌شوید که هریک از زمان‌هایی ‌که سرحال و خوشحالیم، چه می‌خواهیم. از این طریق بیشتر با ما آشنا می‌شوید؛ بنابراین اگر درونیات ما تغییر کرد، تشخیص و توضیح‌دادن درباره‌اش آسان‌تر خواهد بود.

 فراموش نکنید که نارضایتی یا استرس مداوم بخش اجتناب‌ناپذیر اوتیسم نیست؛ بنابراین اگر متوجه شدید که رفتار یا خلق‌و‌خوی فرد اوتیستیک تغییر کرده است، او را تشویق کنید تا به پزشک عمومی خود مراجعه کند و از بسته‌های آموزشی کمک بگیرید تا فرد را برای قرار ملاقاتش با پزشک آماده کنید؛ همچنین به او کمک کنید تا به پزشک عمومی توضیح دهد چه چیزی تغییر کرده است.

برچسب‌زدن و درک‌نکردن آنچه مرتبط به اوتیسم و سلامت روان (به‌ویژه تفاوت بین این دو) است، شرایط را برای جوانان مبتلا به اوتیسم سخت‌تر می‌کند.

براساس تحقیقات مرکز تحقیقات اوتیسم انگلستان، ۹۰ درصد جوانان در بازگوکردن مسائل بهداشت روانی به متخصصان آموزشی احساس راحتی و آسایش نمی‌کردند.

شما می‌توانید کمک کنید

با حذف برچسب‌هایی که مربوط به سلامت روان در افراد اوتیستیک است، می‌توان درک درست‌تری از افراد جوان مبتلا به اوتیسم پیدا کرد؛ بنابراین:

- دیگر با بیان منفی درباره اوتیسم به‌عنوان یک مشکل یا اختلال صحبت نکنید؛ زیرا استفاده از بیان منفی درباره شرایط سلامت روان فرد اوتیستیک هیچ کمکی به او نمی‌کند. تنها باعث می‌شود که این طیف افراد نتوانند درباره تجربیات‌شان به‌راحتی با شما صحبت کنند.

 فردیت فرد اوتیستیک را بپذیرید و از آن تقدیر کنید؛ زیرا آنها اوتیسم را بخشی از فردیت خود می‌دانند.

 کمک‌کردن به خود و مراقبت از خویشتن نشانه‌های قدرت‌اند. درباره این موارد با فرد اوتیستیک صحبت کنید؛ همچنین اطمینان حاصل کنید که خودتان نیز با رفتارتان این موارد را برای آنها به الگو تبدیل می‌کنید.

در صورت نیاز، باید پشتیبانی مناسبی پیدا کنید و به آن دسترسی داشته باشید.

برخی جوانان اوتیستیک مشکلات سلامت روان را تجربه می‌کنند؛ از‌این‌رو عرضه خدمات مناسب به این طیف همان کار صحیحی است که باید انجام شود. در حقیقت، مداخله زودهنگام شانس کمک‌رسانی را به حداکثر می‌رساند. در نتیجه در دراز‌مدت هزینه کمتری برای رفع مشکلات پرداخته می‌شود تا زمانی‌ که فرد در مرحله بحرانی به مراقبت نیاز داشته باشد. فراموش نکنید که با حمایت مناسب و در زمان مناسب، احتمال بحرانی‌شدن اوضاع کاهش می‌یابد.

اما تاکنون فکر کرده‌اید که خدمات مناسب چگونه هستند؟ این خدمات احتمالا با در‌نظر‌گرفتن افرادی طراحی شده‌اند که می‌خواهند در کنار متخصصان حوزه اوتیسم فعالیت کنند؛ همچنین این خدمات تأثیر آموزش معقول را بر توانایی افراد اوتیستیک در جلب درخواست و دسترسی به کمک نشان می‌دهد.

محققان دانشگاهی مرکز تحقیقات اوتیسم و آموزش انگلستان برای کمیسیون‌های بهداشت، افرادی که در بخش جراحی‌های پزشک عمومی کار می‌کنند و تمام کارکنان بهداشت عمومی آموزش‌هایی طراحی کرده‌اند. این آموزش‌ها به افراد خارج از طیف اوتیسم کمک می‌کند که به شیوه‌ای درست با نیازهای فرد اوتیستیک روبه‌رو شوند و خدمت‌رسانی خود را بر مبنای بهتر برآورده‌کردن این نیازها تنظیم کنند.

کمک‌گرفتن درست  در  زمان درست  راحت‌تر  است، اگر:

 اعضای تیم جراحی‌های عمومی به اندازه کافی درباره اوتیسم بدانند. به‌این‌ترتیب برای ویزیت‌‌کردن فرد اوتیستیک برنامه‌ریزی بهتری خواهند داشت. این برنامه‌ریزی شامل تعیین مکان‌ مناسب برای جلسه قرار ملاقات دکتر و عرضه ابزارهایی مانند تعیین بسته آموزشی «خود عادی‌تان را بشناسید» است. همچنین این‌ اقدامات به فرد اوتیستیک کمک می‌کند که برای جلسه قرار ملاقات با پزشک، احتمال به تعویق افتادن جراحی و مدت‌زمان انجام‌دادن آن به اندازه کافی آمادگی داشته باشد.

 هر گروه بالینی بتواند کارکنانی را که درک درستی از اوتیسم و سلامت روان دارند، شناسایی کند؛ همچنین اطمینان حاصل کنند که پزشکان عمومی می‌دانند جوانان مبتلا به اوتیسمی را که به حمایت روانی نیاز دارند، به این متخصصان ارجاع دهند.

 خدمات حمایتی سلامت روان برای افرادی که مبتلا به اوتیسم‌اند، طراحی شود. به‌این‌ترتیب نیازهای این افراد از همان ابتدا مورد توجه قرار خواهد گرفت.

تحقیقات و آمار موجود  در  این گزارش

تیمی از محققان دانشگاهی مرکز تحقیقات اوتیسم و آموزش انگلستان و جوانان اوتیستیک با یکدیگر همکاری کردند تا به تجربیات جوانان اوتیسم در زمینه مشکلات سلامت روان و خدمات بهداشت روانی دست یابند.

هدف از این تحقیق یافتن بهترین راه‌حل برای برآورده‌کردن نیازهای بهداشت روانی این گروه بالقوه آسیب‌پذیر بود.

در مجموع ۱۳۰ جوان اوتیستیک در این تحقیق شرکت کردند: ۱۰۹ نفر نظرسنجی آنلاین را تکمیل کردند و ۲۱ نفر در مصاحبه‌های مفصل شرکت کردند.

در نهایت، در پی آن بودیم که دریابیم مفهوم سلامت روان «عادی» برای جوانان اوتیستیک چگونه تعریف شده است و به‌ طور انتقادی، ایشان چگونه می‌دانستند ممکن است حالت بهتری هم وجود داشته باشد؛ همچنین می‌خواستیم از تجربیات این طیف از افراد اوتیستیک در جست‌وجوی حمایت روانی و میزان رضایتمندی ایشان در رفع مشکلات سلامت روان مطلع شویم.

منبع: Ambitious about Autism