گمان می‌کنم کودکم اوتیستیک است!
اگر کودکی متفاوت از هم‌سالانش رشد می‌کند، والدین یا مراقبانش معمولا اولین کسانی هستند که متوجه این موضوع می‌شوند. به‌طور متداول و معمول، کودکان در دوره‌های گوناگون رشد، مراحل مشخصی را طی می‌کنند؛ نقاط عطفی که هرکدام در سن خاصی بروز پیدا می‌کنند.
ریحانه ظهیری: اگر کودکی متفاوت از هم‌سالانش رشد می‌کند، والدین یا مراقبانش معمولا اولین کسانی هستند که متوجه این موضوع می‌شوند. به‌طور متداول و معمول، کودکان در دوره‌های گوناگون رشد، مراحل مشخصی را طی می‌کنند؛ نقاط عطفی که هرکدام در سن خاصی بروز پیدا می‌کنند.
در هر دوره سنی، کودک باید مرحله‌ای از رشد مناسب با آن سن را پشت سر بگذارد. البته که نرسیدن به مرحله رشد مورد انتظار به این معنی نیست که کودک شما اوتیستیک است. اما اگر شک دارید که رشد فرزندتان با دیگر کودکان متفاوت است یا نه، هیچ اشکالی ندارد که احتمال اوتیستیک‌بودن را بررسی کنید.
نشانه‌های رایج
هر فرد اوتیستیک با دیگری متفاوت است و ویژگی‌های منحصربهفرد خود را دارد. با وجود این، گاه علائم رایج کودک یا فرد جوان اوتیستیک شامل موارد زیر است:
تفاوت در رشد گفتار: برای مثال، تأخیر در صحبت‌کردن یا تفاوت در نحوه استفاده از کلمات.
تفاوت در تعاملات اجتماعی: برای مثال، تعامل با اسباب‌بازی‌ها به شیوه‌ای سفت‌و‌سخت یا تکراری، همچنین داشتن تماس چشمی محدود.
تفاوت‌های حسی: برای مثال، به‌شدت برانگیخته‌شدن با تجربیات بصری خاص یا داشتن ترجیحات غیرعادی در زمینه لمس‌کردن.
تفاوت‌های عاطفی یا رفتاری: برای مثال، داشتن اضطراب زیاد یا ناتوانی در مدیریت احساسات.
سرعت عمل برای ازدست‌ندادن زمان طلایی
مداخله زودهنگام برای اطمینان از اینکه کودکان و نوجوانان اوتیستیک می‌توانند زمینه‌های رشد، یادگیری و موفقیت خود را دنبال کنند، بسیار مهم است.
اگر مشکوک هستید که فرزندتان اوتیستیک است، اولین قدم این است که به دنبال تشخیص باشید. هرچه زودتر درباره این مسئله بدانید، زودتر می‌توانید به پشتیبانی‌هایی دسترسی پیدا کنید که زندگی را برای شما و فرزندتان آسان‌تر کند.
بسته آموزشی والدین
آیا فکر می‌کنید فرزندتان اوتیستیک است یا به‌تازگی اوتیسم را در او تشخیص داده‌اند؟
اگر پاسخ مثبت است، درباره اقدامات بعدی پرسش‌های زیادی خواهید داشت.
بسته‌های آموزشی حاوی اطلاعات فراوان و در عین حال ساده و تجمیع‌شده‌ای است که والدین و مراقبان را در طول سفر فرزندشان در سال‌های اولیه زندگی راهنمایی می‌کند. این بسته‌ها مملو از نکات کاربردی است؛ از فرایند ارزیابی اوتیسم تا چگونگی برخورد با کودک در اولین روز مدرسه؛ همچنین شامل فهرست‌های متعددی برای حمایت از والدین در سال‌های اولیه زندگی فرزندشان می‌شود.
نکاتی برای والدین
در مقام والدین کودکی اوتیستیک، شاید خود شما هم به حمایت نیاز داشته باشید.
۱۰ نکته برای والدین
- درباره اوتیسم آگاهی داشته باشید، اما تمام تلاشتان را بر نیاز فرزندتان متمرکز کنید، نه برچسب‌زدن به او به دلیل اوتیستیک‌بودن.
اطلاعات زیادی در بسته‌های آموزشی وجود دارد و غرق‌شدن در آنها آسان است. اما هر کودک اوتیستیک متفاوت با دیگری است و رسیدگی‌های متفاوتی را هم طلب می‌کند؛ بنابراین قدمی مفید بردارید و روی اقداماتی تمرکز کنید که باید برای حمایت از فرزندتان و رفع نیازهای او در هر مرحله از سفرش انجام دهید.
- کودک شما مانند هر کودک دیگری شخصیتی منحصربهفرد دارد. فرزندتان را همان‌طورکه هست دوست بدارید. از طرفی گمان نکنید که او دوستتان ندارد. چنین کودکانی ممکن است دوست‌داشتن خود را ابراز نکنند یا درخواست نوازش نکنند، اما اطمینان داشته باشید که همچنان شما مرکز جهان ایشان هستید.
- احساساتتان را نادیده نگیرید و درباره‌اش صحبت کنید. ممکن است احساس عصبانیت کنید یا احساس کنید در حال غرق‌شدن در دنیای خود هستید. شاید دریابید نگران آینده‌ای هستید که فرزندتان سال‌ها با آن فاصله دارد. این افکار طبیعی‌اند؛ بنابراین اشکالی ندارد که با اطرافیانتان درباره احساستان صحبت کنید. هیچ‌کس شما را قضاوت نمی‌کند و اطرافیانتان احتمالا بیش از آنچه فکر می‌کنید درکتان خواهند کرد.
- اگر از موقعیت یا دشواری‌هایی که خود یا فرزندتان با آن روبه‌رو هستید، احساس عصبانیت می‌کنید، این احساس طبیعی است. شما می‌توانید عصبانی باشید. ولی عصبانی‌شدن در قبال عزیزانتان کمکی به شما نمی‌کند! اگر با خانواده‌تان بر سر موضوعی مرتبط با اوتیسم بحث کردید، به یاد داشته باشید که شاید هضم آن موضوع برای سایرین هم به اندازه شما مشکل باشد.
- به یاد داشته باشید که شما هم حق زندگی دارید. اجازه ندهید که اوتیسم هر ساعت از بیداری شما را به خود معطوف کند. برای خودتان وقت بگذارید. زمان باکیفیتی را با سایر عزیزانتان بگذرانید و مهم‌تر آنکه مدام درباره اوتیسم صحبت نکنید. همه افراد خانواده شما - از جمله خود شما – با وجود دشواری‌های احتمالی، شایسته دریافت حس ارزشمندی، توجه و خوشحالی هستند.
- پیروزی‌های فرزندتان هر اندازه هم که کوچک باشند، قدردان آنها باشید. بر کاری تمرکز کنید که فرزندتان می‌تواند انجام دهد. روی نقاط قوت او کار کنید و علائق خاصش را بپذیرید؛ همچنین از مقایسه‌کردن او با کودکان دیگر پرهیز کنید.
- شما تنها نیستید! با والدین دیگری که فرزند یا فرزندان اوتیستیک دارند دوست شوید و دشواری‌های روزمره و احساساتی را که تجربه می‌کنید با آنها به اشتراک بگذارید؛ زیرا آنها به‌راحتی شما را درک می‌کنند. سعی کنید جامعه‌ای متشکل از افراد حمایت‌کننده و فهمیده بسازید.
- از تمام خدمات موجود و فعالیت‌های اجتماعی برای کودکان اوتیستیک استفاده کنید.
شما و فرزندتان با دسترسی به خدمات مرتبط به اوتیسم و ورود به این فضا می‌توانید راهی آسان برای مراقبت بیشتر از خود و فرزندتان پیدا کنید. ارتباط شما با افرادی که از مشکلات مشابه رنج می‌برند و درک بیشتری از وضعیت شما دارند، کمک فراوانی به شما می‌کند.
- مشارکت کنید؛ زیرا مشارکت فرد اوتیستیک در فعالیت‌های گوناگون سبب توانمندی وی خواهد شد.
- با شرکت در فعالیت‌های اجتماعی که خارج از فضای جامعه اوتیسم اتفاق می‌افتد، مقدمات ورود فرزندتان به جریان روزمره جامعه و ادغام او را با این محیط فراهم آورید. اگر فرزند شما تنها کودک اوتیستیک در جامعه اطراف شماست، معطل نشوید. «تطبیق» یافتن با شرایط موجود در اختیار فرزند شما نیست. در حقیقت، چنین چیزی به فعالیتی بستگی دارد که کودکتان را به خود جذب می‌کند؛ پس محیطی تازه خلق کنید.
*مترجم و کارشناس پژوهشگری علوم اجتماعی
منبع: Ambitious about Autism
