گزاره‌های حروف‌نگارانه

بهروز کیانی فارغ‌التحصیل از دانشگاه هنر در سال1372، تصویرگری کتاب‌های کانون زبان ایران را تجربه کرد، از سال 1371 تا 1374 به‌عنوان طراح گرافیک به استخدام روزنامه همشهری در‌آمد، سپس با روزنامه‌های سلام، صبح امروز، همبستگی، بهار، آسیا، پهلوان، وقایع اتفاقیه و... به‌عنوان مشاور هنری، تصویر‌گر، کاریکاتوریست و طراح تبلیغاتی همکاری کرد. او با عضویت رسمی در انجمن صنفی طراحان گرافیک ایران در سال 84 و همچنین مؤسسه توسعه هنرهای تجسمی ایران به فعالیت‌های حرفه‌ای خود رسمیت بخشید. 

برگزاری دو نمایشگاه انفرادی طراحی جلد کتاب در گالری حوزه هنری اصفهان (1393) و گالری هنرهای معاصر یزد (1394) و انتشار کتاب (گزیده طرح جلد‌های کتاب بهروز کیانی) در سال 1393 از مجموعه فعالیت‌های تخصصی او در حوزه گرافیک و نشر است. در سال 1392 به‌واسطه تجربیاتی که از هنر خوشنویسی، نقاشی و گرافیک کسب کرد، به نقاشی‌خط روی آورد. در مجموعه‌ای از آثار مینی‌مالش، خط را به عنوان عنصر اصلی در ایجاد فرم و سایه مورد استفاده قرار می‌دهد و برای ایجاد استحکام مناسب‌تر و همنشینی حروف در کنار یکدیگر به اصول و قواعد خوشنویسی پایبند نبوده و از حد‌اقل رنگ، سیاه و خاکستری در تابلوهایش استفاده می‌کند، ایجاد بعد، حجم و سایه صرفا با استفاده از خطوط، از خصوصیات منحصر به فرد آثار وی محسوب می‌شود. در پس‌زمینه‌ها، با الهام از نقش‌نگاره‌های ایرانی و تلفیق آن با حروف به اثربخشی حسی، کیفی و مفهومی کار می‌افزاید. پیچیدگی، فشردگی و درهم‌تنیدگی حروف، حکایت از تنش، ناآرامی و تلاش برای خارج‌شدن 

از این هنگامه دارد. 

کیانوش معتقدی در استیتمنت این نمایشگاه این‌طور آورده است: بهروز کیانی هنرمندی چندرسانه‌ای و دلبسته خط و خوشنویسی ایرانی است که در این نمایشگاه به نوعی لتریسم یا حروف‌نگاری شرقی با ایجاد کمپوزوسیون‌های مدرن رسیده است؛ ویژگی اصلی کارهای این مجموعه ترکیب‌بندی‌ها و ساختار چندلایه با مرکب مشکی روی بوم است که با چیدمان فرم‌های آزادانه خطوط، این امکان را به هنرمند می‌دهد تا از مرزهای زیباشناختی نقش و خط عبور کند و به زبانی شخصی در کار نقاشی با گزاره‌های حروف‌نگارانه برسد. این حرکت پرشور، به معنای درک سنت خوشنویسی و حتی سیاه‌مشق‌نویسی ایرانی و هم‌زمان عبور از آن است؛ آن‌چنان‌که کارش نه تحت تأثیر اصول زیبایی‌شناسی خوشنویسی کلاسیک بلکه‌ حرکتی آزاد و رها در مقابل چنین چارچوب‌های محدودکننده‌ای به حساب می‌آید. کیانی در این مجموعه کوشیده تا آثارش چندوجهی باشند و به همین خاطر فضای غالب در تابلوهایش به ایجاد فضایی سه‌بعدی نیز نزدیک شده‌اند، که در بیشتر آثار به شکل الگوریتمی پیچیده در بافتاری از خط در هم ادغام می‌شوند؛ در درون هر قاب فرم‌های مواج و پیچیده، از درون و بیرون رشد می‌کنند و لایه‌لایه در گستره بوم توسعه پیدا می‌کنند، تا با پرهیز از یکنواختی، سطح تخت نقاشی را به اثری چند‌وجهی با عمق‌نمایی چشم‌نواز تبدیل کنند. رویکرد هنرمند در اینجا، با تکیه بر سال‌ها فعالیت در عرصه گرافیک و تجربه زیسته در سنتز تایپوگرافی امروز، موقعیتی متفاوت و نوین را در کار ترکیب نقاشی با خط پیش‌روی ما به نمایش می‌گذارد که در مقایسه با هم‌نسلانش، نویدبخش جریانی نو در عرصه کالیگرافی مدرن ایرانی است.