در نکوهش دو لبه یک قیچی

‌فیاض زاهد‌

‌دو روز پیش به نمایندگی از جناب دکتر مسعود پزشکیان در یک برنامه رادیو و تلویزیونی برای مناظره با نمایندگان دیگر کاندیداها حاضر شدم. نماینده آقای زاکانی جناب مجید عباسی بودند و نماینده آقای جلیلی امیرحسین ثابتی! دیگر کاندیداها نیز نماینده‌ای نفرستادند. گفت‌وگوی پرچالشی بود و پرتنش. مدعیان امروزین انقلابی‌گری، ضمن توهین و افترا به بزرگان اصلاحات و توهین به محمد خاتمی، روحانی و‌ جواد ظریف، برجام را لکه ننگ دولت قبلی می‌دانستند و اصلاح‌طلبان را غرب‌زده و واداده و‌... . من به تبیین نظرات خود پرداختم و نقد کنش‌های آنها. از‌جمله پاسخ دادم اگر دلیل انقلابی‌گری و درستی رفتارهای غیرمعقول و تنش‌زا اشغال سفارت است، شما که نمی‌توانید اعتبار این کار را هم به نام خود بزنید؛ چون دوستان من در سال‌های اول انقلاب سفارت آمریکا را چه بد یا خوب اشغال کردند. دوستان من نمونه اصیل آن کنش بودند و شما کاریکاتور آن. چه چیزی را می‌خواهید برای ما فاکتور کنید؟ ما باید با همه جامعه جهانی ارتباط داشته باشیم؛ با آمریکا، اروپا و البته هم چین و روسیه. توضیح دادم ما طرفدار موازنه مثبت در روابط خارجی هستیم. به‌‌جز اسرائیل که رژیمی فاشیست و غاصب است، هیچ محدودیتی را قبول نداریم. از سویی اگر برجام آن‌قدر فاجعه‌بار بوده، در این سه سال چرا نتوانستید جایگزینی پیدا کنید و یک خط به پیش بروید! ضمنا اشغال سفارتخانه عربستان و انگلستان را محکوم کردم. حال شبکه ایران‌اینترنشنال به دروغ و با تغییر لحن و محتوا برای پیشبرد استراتژی براندازانه و تقویت خط تحریم، سخنان مرا وارونه کرده است. اگر حسین شریعتمداری رفتارش ناقض آزادی‌های فردی است، کار این شبکه چه معنایی دارد؟ من همواره بر این باور بوده‌ام که تندروها در دو طرف همدیگر را تقویت می‌کنند. این سو افراطیون وطنی و آن سو مزدبگیران دولت‌های غربی چون دو لبه قیچی عمل می‌کنند. باعث تأسف اما واکنش کسانی است که قاعدتا باید نگاه مرا بدانند. من هیچ‌گاه از حمله به هیچ سفارتخانه و در هیچ دوره‌ای حمایت نکردم. هرچند درک می‌کنم زمان اقدام دوستان من باید در ظرف زمان تحلیل شود. اشغال سفارت پاسخی به کودتای ۲۸ مرداد بود؛ امری که می‌توانست صورت‌حساب اقدامات دو طرف را بی‌حساب کند.