نمایشگاه نقاشی «فلانور» در فضایی سوررئال به بازنمایی تصویری از گالری‌گردها پرداخته است
پرسه‌زن‌ها در قاب
این روزها نمایشگاه نقاشی علی روستائیان‌فرد با عنوان فلانور در گالری آتبین برپاست. نمایشگاهی که برای گالری‌گردها جذابیت خاصی دارد و احتمالا بتوانند در هم‌ذات‌پنداری با آن پی ردی از خود در نقاشی‌ها بگردند.
زینب مرتضایی‌فرد
این روزها نمایشگاه نقاشی علی روستائیان‌فرد با عنوان فلانور در گالری آتبین برپاست. نمایشگاهی که برای گالری‌گردها جذابیت خاصی دارد و احتمالا بتوانند در هم‌ذات‌پنداری با آن پی ردی از خود در نقاشی‌ها بگردند.
هنرمند در توضیح این نمایشگاه می‌نویسد: «حضور در گالری پیش از هر چیز پدیده‌ای مدرن و در پیوند با شهر است. این حضور کنشی چندلایه است. از تجربه شخصی مواجهه با اثر هنری گرفته تا دلالت‌های مرتبط با سبک زندگی و بینش سیاسی-اجتماعی. این نمایشگاه، پرسه‌زدن در فضای گالری، مواجهه با اثر و خود تماشاگر را به تماشا نشسته و به سوژه اصلی تبدیل کرده. این بار تماشاگر خود سوژه تماشا شده است».
فلانور مفهوم نسبتا جدیدی است که از زبان فرانسه به عاریت گرفته شده و به فارسی پرسه‌زن ترجمه می‌شود. شارل بودلر می‌گوید: «فلانور، فردی است که در شهر قدم می‌زند تا آن را شخصا تجربه کند». و والتر بنیامین، فلانور بودن را یک شیوه زندگی می‌داند. می‌توان این‌طور استنباط کرد که فلانور رهگذر بی‌تفاوت خیابان‌ها نبوده و شهر را به‌گونه‌ای جدی‌تر زندگی می‌کند. به علت استفاده بودلر و دیگر اندیشمندان در حوزه‌های مختلف اقتصادی، فرهنگی و ادبی، پرسه‌زن مفهومی مهم در پدیده‌های شهری و مدرنیته شد. پس پرسه‌زنی تنها به قدم‌زنی در خیابان‌های شهر محدود نمی‌شود؛ بلکه می‌تواند شیوه‌ای از تفکر فلسفی و زندگی باشد.
روستائیان‌فرد در این نمایشگاه همین پرسه‌زن‌های جدی را سوژه کار خود قرار داده و بخشی از محل آمد‌و‌شد جدی آنها یعنی گالری‌ها را در فضایی مدرن و سوررئال به تصویر کشیده است. او یک نقاش حرفه‌ای است و گفتن از اینکه در طراحی دستی قوی دارد و رنگ‌ها را به‌خوبی می‌شناسد، حر‌ف‌زدن از بدیهیات کار اوست، اما انتخاب نقاشی با رنگ و روغن روی کاغذ انتخابی خاص و دشوار است که توجه مخاطب تیزبین هنر را به خود جلب می‌کند؛ چراکه این دو اساسا با هم بیگانه هستند و نمی‌توان از رنگ و روغن روی کاغذ استفاده کرد. او با این انتخاب علاوه بر توانایی‌اش در نقاشی، ما را با ذهنی خلاق روبه‌رو می‌کند که درکی عمیق از سوژه‌اش دارد. گویی نازکی حضور پرسه‌زن‌ها در شهر متریال نازک و ساده‌ای را می‌طلبیده، درست مانند حضور خودشان.
روستائیان‌فرد در این نمایشگاه موضوع را از چند بُعد به ما نشان می‌دهد. نخست اینکه در لایه اولیه کارها می‌توان به پدیده گالری‌گردی روی دیوار خود گالری‌ها چشم دوخت و همان‌طورکه گفته شد، مخاطبان این پدیده مدرن را تماشا کرد. آنها که همیشه هستند، اما کمتر تبدیل به سوژه‌‌ای برای بازنمایی این حضور شده‌اند. همچنین از نگاهی دیگر می‌توان بررسی کرد که مواجهه یک هنرمند با مخاطبان نمایشگاه‌های هنری چگونه است و این حضور از نگاه او چه کیفیتی دارد.
البته این موضوع ابتدا خود را در نام انتخابی نمایشگاه از سوی هنرمند نشان داده و می‌گوید گالری‌گردها در رده همان فلانورها یا پرسه‌زن‌های پرشور هستند و همان‌طورکه این گروه در جامعه حضور دارند و به چشم نمی‌آیند، آنها را با خطوطی محو و صورت‌هایی نامشخص تصویر می‌کند که این نزدیک‌ترین تصویر به واقعیت پرسه‌زن‌هاست.
