یقه‌گیری در خانه مدعیان به سبک تیم‌های ته‌ جدولی

عبدالله دارابی: بازی‌های پایانی هفته سیزدهم لیگ برتر با هنرنمایی تیم‌های ته‌‌‌جدولی شمس آذر قزوین و مس رفسنجان توأم شد؛ دو تیمی که موفق شدند تیم‌های مدعی تراکتور و پرسپولیس را در تبریز و تهران و برخلاف انتظارات، شکست دهند. آنچه در این میان کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد، پیروزی این دو تیم در خانه رقبای بالانشین و مدعی‌شان است، آن هم به دلیل مکان جدولی و لابد کم‌هوادار بودنشان. آنچه بیشتر گفته و بدان پرداخته می‌شود، درباره باخت تراکتور و پرسپولیس است، نه برد تیم‌های در بحران شمس آذر قزوین و مس رفسنجان.

تیم شمس آذر که امسال حال‌و‌روز خوبی ندارد در تبریز بر تیم تراکتور فائق می‌آید، کافی است به جایگاه و بضاعت دو تیم نگاهی انداخته شود تا ارزش کار شاگردان مهاجری بیشتر نمایان شود. آنچه نباید مغفول بماند، هنر بازی‌خوانی و مدیریت بازی توسط تیم قزوینی است که از معدود موقعیت‌های خود نهایت بهره را می‌برد تا سه امتیاز را از آن خود کند و اجازه گل‌زنی هم به خط حمله آتشین شاگردان اسکوچیچ با وجود موقعیت‌های متعدد نمی‌دهد.

در تهران نیز مسعود شجاعی به‌رغم کنارگذاشتن دو بازیکن اصلی‌اش به دلایل انضباطی، موفق می‌شود به لطف آنالیز خوب و بازی هدفمند تیمش، پرسپولیس را در حضور هوادارانش با سه گل شکست دهد. باید توجه داشت که جز اراده و عزم خود مسی‌ها، قطعا کسی برد یک‌گله این تیم را نیز متصور نبود! اینجا نیز شکست پرسپولیس و ماندن یا رفتن گاریدو و درویش، بحث اصلی رسانه‌هاست. هرچند این مسئله به دلیل جایگاه پرسپولیس امری طبیعی است، ولی نباید بردی که ردپای تفکر، آنالیز درست و کار با برنامه مسی‌ها در آن مشهود بود به سایه رانده شود. مضاف بر اینکه باید حال‌و‌روز و بضاعت تیم مس رفسنجان نیز  مد نظر قرار گیرد.

امکان هم دارد تیم‌های شمس آذر و مس رفسنجان به دلایل مختلف در ادامه لیگ، کمتر موفق به خلق چنین نتایجی شوند ولی آنچه این دو تیم در این دو بازی عرضه کردند، بی‌ربط با توان بالقوه آنها نیست. مسلما تیم‌های شهرستانی و به‌ویژه آنانی که به استعدادهای جوان بها می‌دهند شایسته توجهی بیشتر در فوتبال هستند.