هنرمندان شهرستانی باید در جشنواره فجر جایگاهی ویژه داشته باشند
بهزاد فراهانی معتقد است «علاوه بر برگزاری جشنواره‌ها باید تلاش کنیم تا در هر استان یک شورای تئاتر داشته باشیم که بتواند برنامه‌ریزی و مدیریت جشنواره‌ها را در آن استان‌ها انجام دهد. این شورا باید منابع و بودجه لازم را داشته باشد و از هنرمندان آن منطقه حمایت کند. به این ترتیب، تئاتر از حالت فردی خارج می‌شود و به یک پدیده جمعی و ملی تبدیل می‌شود». او در گفت‌وگویی کوتاه به اهمیت وجود مرکز ملی تئاتر تأکید کرد.
شرق: بهزاد فراهانی معتقد است «علاوه بر برگزاری جشنواره‌ها باید تلاش کنیم تا در هر استان یک شورای تئاتر داشته باشیم که بتواند برنامه‌ریزی و مدیریت جشنواره‌ها را در آن استان‌ها انجام دهد. این شورا باید منابع و بودجه لازم را داشته باشد و از هنرمندان آن منطقه حمایت کند. به این ترتیب، تئاتر از حالت فردی خارج می‌شود و به یک پدیده جمعی و ملی تبدیل می‌شود». او در گفت‌وگویی کوتاه به اهمیت وجود مرکز ملی تئاتر تأکید کرد.
آقای فراهانی، به‌عنوان سؤال اول کمی در رابطه با اهداف شورای سیاست‌گذاری جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر توضیح بدهید و بگویید امسال در جلسات مختلفی که داشتید، چه تصمیماتی گرفته شد؟ آیا تغییراتی در سیاست‌گذاری‌های جشنواره ایجاد شده است؟
یکی از مسائلی که برای ما در انجمن کارگردانان مهم بود، این بود که هنرمندان شهرستانی جایگاه ویژه‌ای در جشنواره داشته باشند. به این معنا که افرادی که از شهرستان‌ها شرکت می‌کنند، حداقل دو یا سه روز فرصت داشته باشند تا علاوه بر نمایش کار خود، از آثار دیگر هنرمندان نیز بازدید کنند. در کل، هدف ما این است که بیشتر شهرستان‌ها از این پدیده فرهنگی بهره‌مند شوند.
نکته دیگری که مطرح شد، مسئله تئاتر ملی بود. ما می‌خواستیم علاوه بر تهران، هنرمندان از سایر نقاط کشور نیز حضور فعال‌تری داشته باشند. یعنی هر ۳۱ استان به همراه جنوب کرمان از تئاتر بهره‌مند باشند. هر استان باید یک مرکز ملی تئاتر داشته باشد و در کنار آن، یک دانشکده تئاتر نیز تأسیس شود. فارغ‌التحصیلان این دانشکده‌ها می‌توانند به ترویج و عام‌سازی تئاتر در سطح ملی کمک کنند. ما در حقیقت محصول پرورش در همین شهرستان‌ها هستیم و تئاتر این کشور همواره بهترین‌ها را از شهرستان‌ها به جامعه تئاتر معرفی کرده است.
به نظر شما، آیا جشنواره تئاتر فجر با این مشخصاتی که دارد و هر‌ساله به همین شکل برگزار می‌شود، نیاز به بازسازی یا تغییرات دارد؟
جشنواره تئاتر فجر به‌طور کلی موفق بوده، اما همیشه می‌توان در تمام بخش‌های این رویداد تغییراتی ایجاد کرد. مثلا در بخش‌هایی مانند حضور شهرستان‌ها، شاید لازم باشد جشنواره به شکلی دیگر برگزار شود تا آثار مختلف در سراسر کشور دیده شوند. این موضوع می‌تواند به تکامل جشنواره کمک کند. از طرف دیگر، نیاز به ارتقای شرایط رفاهی هنرمندان وجود دارد. مانند دستمزدهایی که باید برای بازیگران و گروه‌های مختلف در نظر گرفته شود تا آنها بتوانند با شرایط بهتری در جشنواره حضور پیدا کنند. همچنین انتخاب آثار خوب و ایجاد شورای داوری توانمند، مسائلی هستند که باید به آنها توجه بیشتری شود.
نظرتان درباره داوران این دوره چیست؟ فکر می‌کنید این داوران می‌توانند به درستی عمل کنند و داوری منصفانه‌ای داشته باشند؟
به‌طور کلی هنوز نمی‌توانم نظری قطعی درباره داوری داشته باشم، چون خودمان هنوز آثار را ندیده‌ایم، به همین دلیل نمی‌توانیم قضاوت دقیقی انجام دهیم. این اولین باری است که در شورای سیاست‌گذاری جشنواره حضور دارم. این دعوت از طرف خانم رضایی بوده و همه ما به‌عنوان اعضای شورا در جلسات شرکت کرده‌ایم. به همین دلیل هنوز نمی‌توانم درباره داوران، افراد یا آثار منتخب نظر دقیقی بدهم.
شاید جالب باشد که بدانیم شما در این مدت پیشنهادهایی برای بهبود وضعیت جشنواره داشته‌اید، آیا به خانم رضایی برای پیشبرد اهداف تئاتر و بهبود وضعیت پیشنهادهای خاصی داده‌اید؟
بله، قطعا. یکی از نکات مهم، تأمین شرایط رفاهی مناسب برای هنرمندان است؛ مثلا ارائه هتل‌های بهتر و شرایط اقامتی مناسب‌تر. درباره انتخاب هنرمندان شهرستانی هم باید به این نکته توجه کنیم که جشنواره در گذشته تا چه حد به آثار هنرمندان شهرستانی توجه کرده است. باید ببینیم آیا این آثار نگهداری و حمایت شده‌اند و آیا انتخاب آنها از لحاظ محتوا و اجرا به درستی انجام شده است یا خیر.
اشاره کردید به اهمیت توجه به آثار هنرمندان شهرستانی. به نظر شما، آیا جشنواره‌های مهم باید در شهرستان‌ها هم برگزار شوند؟
بله، قطعا؛ چرا‌که تئاتر نباید محدود به تهران باشد. علاوه بر برگزاری جشنواره‌ها، باید تلاش کنیم در هر استان یک شورای تئاتر داشته باشیم که بتواند برنامه‌ریزی و مدیریت جشنواره‌ها را در آن استان‌ها انجام دهد. این شورا باید منابع و بودجه لازم را داشته باشد و از هنرمندان آن منطقه حمایت کند. به این ترتیب، تئاتر از حالت فردی خارج می‌شود و به یک پدیده جمعی و ملی تبدیل می‌شود.
این مسائل و پیشنهادها را نیز با خانم رضایی و سایر مسئولان مطرح کرده‌ایم. در نهایت، هدف ما این است که جشنواره و تئاتر ملی ایران در سطح بالاتری قرار گیرد و هنرمندان از تمام نقاط کشور بتوانند در این جریان سهیم باشند.
