بیانیه انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه شریف در تجمع اعتراضی

به گزارش شبکه شرق و به نقل از شریف تودی، بعد از شعارهای اولیه دانشجوها، دبیر انجمن اسلامی، بیانیه تجمع اعتراضی امروز را قرائت کرد.

در بخشهایی از این بیانیه که با آیه شریفه لَا یُحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلَّا مَنْ ظُلِمَ وَکَانَ اللَّهُ سَمِیعًا عَلِیمًا آغاز شده، آمده است:

اینجا دانشگاه شریف است، محل تحصیل و پژوهش دانشجویان، اساتید و نخبگان کشور، لازم است این را امروز با صدایی رسا اعلام کنیم تا آنانی که این روز ها به اشتباه وارد دانشگاه شده‌اند یا در امور آن دخالت میکنند، بدانند و به کارهای اصلیشان بازگردند و امور دانشگاه را به دانشگاهیان واگذار کنند. 

در ادامه بیانیه با نام بردن از پنج تن از دانشجویان این دانشگاه، ابراز عقیده شده که این دانشجویان در چند هفته گذشته به ناحق بازداشت شده اند.

انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه شریف همچنین از یک مدرس دانشکده مدیریت و اقتصاد این دانشگاه به عنوان بازداشت شده ، یاد کرده و خواهان آزادی وی و دانشجویان بازداشتی شده است.

در ادامه این بیانیه آمده است: ما امروز تنها صدای دانشجویان و اساتید دانشگاه شریف نیستیم، ما امروز صدای هم کلاسی های زندانیمان در دانشگاه پلی تکنیک، تهران، بهشتی، علامه، فردوسی، اصفهان، شیراز، تبریز، نوشیروانی بابل و سایر دانشجویان زندانی این کشور هستیم. ما عزادار مردم کردستان و سیستان و بلوچستان و شیراز این پاره‌های تن ایران عزیز هستیم.

در ادامه بیانیه با اشاره به 《 16 آذر 1332 که سه قطره خون در دانشگاه تهران چکید》و  18 تیر 78 ابراز شده: دلسوزانه میگوییم بازگشت آرامش به دانشگاه امروز در گرو تصمیمات خود شماست، هم‌کلاسی‌های‌مان را آزاد کنید. همچنین با مضحک خواندن طرح‌ ممنوع الورودی دانشجویان خواهان جمع کردن آن شده و افزوده است: فضای مناسب برای بیان اعتراض دانشگاهیان فراهم کنید، امور دانشگاه را به خود دانشگاهیان واگذار کنید و مطمئن باشید دانشگاهیان بهتر از هرکس دیگری دلسوز فضای دانشگاه خواهند بود.

 در پایان این بیانیه خواسته‌هایی اعلام شده از جمله: آزادی تمام دانشجویان دانشگاه شریف و بسته شدن پرونده تمام دانشجویان ، رفع ممنوع الورودی و تمام محدودیت های فراقانونی اعمال شده در این مدت خروج فوری نیروهای لباس شخصی که ادعا شده طی این چند هفته گذشته به عنوان انتظامات وارد دانشگاه شدند و فراهم ساختن محیطی امن برای اعتراض دانشجویان.

ابراهیم آزادگان در سالن جباری و در جمع دانشجوها گفت: اینکه شما نگران هم‌دانشگاهی‌های ممنوع‌الورود‌تان هستید، یعنی قلب‌هایتان به هم نزدیک است.

ما از یک دانشگاه محدود و خاموش به این نقطه رسیدیم. همه ما و شما به دنبال تقویت جامعه مدنی هستیم.

مسیری که انتخاب می‌کنیم برای آزادی اندیشه، برای حضور نخبگان در حاکمیت و ... باید از مسیر اخلاقی باشد.

سپس فرهاد اردلان از دانشکده فیزیک روی سن رفت تا در جمع دانشجوها صحبت کند.

دانشجوها با تشویق و شعار «باشرف» او را همراهی کردند.

وی گفت: من در بدترین شرایط گریه نمی‌کنم، اما الآن وقتی که صدای آزادی را از زبان شما با این همه احساسات شنیدم، بی‌اختیار گریه کردم.

وجود من تاریخ مبارزه برای آزادی ایران است. بدترین روز زندگی من کودتای ۲۸ مرداد بود، وقتی ۱۳ساله بودم.

من در انقلاب سال ۵۷ من شرکت کردم و بابت آن مفتخرم. آن مبارزه برای استقلال و آزادی بود. استقلال به دست آمد، اما آزادی هنوز نه. ولی من خیلی امیدوارم، نسلی که می‌بینم

نسلی‌ست که آزادی را می‌شناسد و آمده که آن را بگیرد.

شما خشونت را شروع نکنید

مبارزه برای آزادی‌خواهی فقط به صورت مسالمت‌آمیز باید صورت گیرد.

حواس‌تان باشد جنبش آزادی‌خواهی شما با برنامه اسرائیل و آمریکا نباید یکی شود. فراموش نکنید که برنامه ستون پنجم آمریکا و غرب برای گرفتن استقلال ایران سر جای خودش برقرار است. آنها دل‌شان برای ما نمی‌سوزد.

بعد از اردلان، اجتهادی صحبت کوتاهی کرد و سپس نوبت به عادل فردوسی‌پور رسید: جای دانشجو پشت میله زندان نیست. همه مردم ایران خواهان آزادی بی‌قیدوشرط دانشجوهای در بند هستند. این خواسته حداقلی نه تنها این دانشگاه، بلکه تمام دانشگاه‌هاست.

نیروهای لباس‌شخصی را برای دانشجوها نباید به کار برد.

شما وقتی سرود را خواندید، اشک از چشم‌هایمان جاری بود. حضور شما دلگرم‌کننده است.

امیدوارم به زن زندگی و آزادی احترام بگذاریم.

در ابتدای حضور دکتر محمدرضا اجتهادی روی سن دانشجوها شعار دادند: آزادی، عدالت، فردوسی‌پور حمایت. اجتهادی نیز صحبت خود را این‌گونه شروع کرد که آقای فردوسی‌پور انگار بچه‌ها بیشتر دوست دارند شما حرف بزنید.

مواقع زیادی در زندگی‌ام بوده که افتخار کرده‌ام به عضو بودنم در خانواده‌ی شریف. و یکی از آن مواقع این لحظه است. به‌خاطر نحوه اعتراض شما که به نام شریف ثبت می‌شود.

همه ما یک خواسته مشترک داریم: آزادی. ولی نکته‌ای که وجود دارد اختلاف سلیقه‌ای‌ست که در مورد نحوه‌ی رسیدن به این خواسته ممکن است داشته باشیم. روش من ممکن است با شما متفاوت باشد و ممکن است اشتباه باشد.

در اوایل انقلاب کشتی‌گیری از ایران با حریف اسرائیلی‌اش مبارزه نکرد. بعد از آن اسرائیل پاتک آن را یاد گرفت. وقتی با یک فن قرار است به زمین بروم، حریف پاتک آن را یاد می‌گیرد. کلاس نرفتن هم یک فن است. این فن اگر زیاد استفاده شود، تکراری می‌شود.

حضور دانشجوها در دانشگاه نباید کم شود و دانشجوها برای کلاس‌ها در دانشگاه حاضر باشند تا اجتماعاتی مثل امروز را داشته باشیم.

علی شریفی زارچی استاد بعدی‌ست که روی سن جباری آمده است: خدا را شکر می‌کنم به‌خاطر داشتن چنین خانواده‌ای؛ خانواده‌ای که شجاع هستند، خانواده‌ای که برایشان فرقی نمی‌کند یک شیعه در شاهچراغ کشته شده یا یک اهل سنت در زاهدان. هیچ موقع به اندازه الآن به آینده ایران خوش‌بین و امیدوار نبودم.