محدودیت برای دانشجویان همچنان ادامه دارد
در این گفتگو، سه دانشجو از دانشگاه‌های مختلف نظرات خود را درباره وضعیت کنونی دانشگاه‌ها و مسائل دانشجویی بیان کردند: زینب سهراب‌پور از دانشگاه تهران تأکید کرد که تغییرات ریاست دانشگاه‌ها و مدیریت‌های جدید باید بر اساس معیارهای علمی، مقبولیت فردی، و توانمندی‌های مدیریتی باشد، نه صرفاً تغییرات سطحی.
به گزارش گروه رسانه ای شرق؛ در این گفتگو، سه دانشجو از دانشگاه‌های مختلف نظرات خود را درباره وضعیت کنونی دانشگاه‌ها و مسائل دانشجویی بیان کردند: زینب سهراب‌پور از دانشگاه تهران تأکید کرد که تغییرات ریاست دانشگاه‌ها و مدیریت‌های جدید باید بر اساس معیارهای علمی، مقبولیت فردی، و توانمندی‌های مدیریتی باشد، نه صرفاً تغییرات سطحی. وی همچنین به مشکلات مربوط به هیئت نظارت و آیین‌نامه‌های جدید اشاره کرد که منجر به محدودیت‌های جدی برای فعالیت‌های دانشجویی و صنفی شده است. به‌خصوص، شیوه‌نامه‌هایی مانند ۴۰۱ که برای گروه‌های تلگرامی و مجازی محدودیت‌هایی ایجاد کرده‌اند، می‌تواند زمینه‌ساز سوءاستفاده و برخوردهای ناعادلانه با دانشجویان باشد. او بر لزوم استقلال و آزادی عمل تشکل‌های دانشجویی تأکید کرد. کیان حسن‌زاده از دانشگاه صنعتی شریف، وضعیت دانشگاه شریف را به‌عنوان نمونه‌ای از رخوت و بی‌تحرکی در سطح دانشگاه‌ها توصیف کرد. به گفته‌ی او، فضای دانشگاه‌ها به‌ویژه در تشکل‌ها، انجمن‌های علمی و صنفی دچار افت و کاهش انگیزه شده است. دانشجویان تمایلی به فعالیت‌های صنفی ندارند و بسیاری از آنان به سمت مهاجرت سوق پیدا می‌کنند. او بر ضرورت اصلاحات عمیق و ساختاری در دانشگاه‌ها و رفع مشکلات مدیریتی تأکید کرد تا فضای دانشگاه‌ها بازتر و پویا‌تر شود. همچنین اشاره کرد که این مشکلات در دیگر دانشگاه‌ها نیز وجود دارند و نیاز به اصلاحات سریع‌تر احساس می‌شود. ابوالفضل آقایی از دانشگاه صنعتی امیرکبیر، به مشکلات جدی در دانشگاه امیرکبیر اشاره کرد، از جمله حذف وعده‌های غذایی و تغییرات در شیوه‌های تحصیلی که به ضرر دانشجویان تمام شده است. او توضیح داد که شورای صنفی دانشگاه به‌طور مؤثری قادر به تأثیرگذاری بر این تصمیمات نیست و این مشکلات منجر به اعتراضات صنفی شده است. همچنین از کاهش پوشش رسانه‌ای و تأثیر آن بر تصمیمات دانشگاه‌ها صحبت کرد و تأکید داشت که رسانه‌ها می‌توانند نقش مؤثری در ایجاد فشار برای بهبود شرایط دانشگاه‌ها ایفا کنند. در مجموع، هر سه نفر بر لزوم استقلال تشکل‌های دانشجویی، اصلاحات مدیریتی در دانشگاه‌ها، و ایجاد فضای بازتر برای فعالیت‌های دانشجویی تأکید کردند و نگرانی‌هایی از محدودیت‌های جدید، کاهش انگیزه‌ها و مشکلات ساختاری در دانشگاه‌ها داشتند.
همزمان با آغاز نیمسال دوم تحصیلی در دانشگاه‌ها، گفت‌وگویی با سه تن از فعالان دانشجویی دانشگاه‌های برجسته کشور برگزار کردیم: زینب سهراب‌پور، دبیر سیاسی انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران، کیان حسن‌زاده، عضو شورای مرکزی انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف و ابوالفضل آقایی، دبیر مجمع اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی امیرکبیر. آن‌ها در این گفتگو از چالش‌های موجود در فضای دانشجویی، تأثیر تغییرات مدیریتی در دانشگاه‌ها و اهمیت مدیریت صحیح در شرایط بحرانی صحبت کردند.
حادثه تلخ قتل امیرمحمد خالقی، دانشجوی دانشگاه تهران، پس از این گفت‌وگو به وقوع پیوست و یک بار دیگر نشان داد که سیاست‌های گذشته و وضعیت مدیریتی دانشگاه‌ها تا چه حد در ایجاد و تشدید بحران‌ها تأثیرگذار بوده است. با اینکه برخی از این سیاست‌ها هنوز ادامه دارند، تجربه‌های گذشته نشان داده‌اند که تغییرات در ریاست دانشگاه می‌تواند در مدیریت بحران‌ها و پیشگیری از وقوع چنین فجایعی مؤثر باشد. حادثه اخیر، که به دلیل ضعف‌های مدیریتی و عدم توجه به مسائل امنیتی و رفاهی دانشجویان به وقوع پیوست، عملاً نشانگر نتایج سیاست‌های ناکارآمد و اجرایی گذشته است. اکنون پرسشی که مطرح می‌شود این است که آیا در شرایط فعلی، دانشگاه‌ها و مسئولان می‌توانند از این تجربه‌ها عبرت بگیرند و تغییرات مدیریتی را به‌طور مؤثر و واقعی پیاده‌سازی کنند؟
با توجه به تغییرات سیاسی اخیر، به نظر شما فضای دانشگاه چه تحولاتی را تجربه کرده است؟ آیا دانشجویان نسبت به برآورده شدن مطالباتشان امیدوارتر شده‌اند، یا همچنان با چالش‌های جدی مواجه‌اند
زینب سهراب‌پور، دبیر سیاسی انجمن اسلامی دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران هستم. بحث درباره فضای دانشگاه و تغییرات آن پس از انتخابات را می‌توان این‌گونه آغاز کرد که دانشجویان چند مطالبه اساسی داشتند که پنهان و پوشیده نبود و بارها مطرح شده بود. از جمله این مطالبات، تغییر شیوه‌نامه، بازگشت دانشجویانی که به بهانه‌های مختلف از دانشگاه اخراج شده بودند، لغو احکام انضباطی و رفع تأثیرات آن‌ها، و همچنین بازگشت اساتیدی بود که به دلایل مختلف دیگر در دانشگاه حضور نداشتند. علاوه بر این، مسائل مرتبط با حراست، نحوه برخورد با دانشجویان و موضوع حجاب‌بان‌ها نیز از دیگر مطالبات اصلی به شمار می‌رفت.
در همان ابتدای امر، یکی از نخستین اقدامات، بازگشت شیوه‌نامه به نسخه سال ۱۳۹۸ بود. در خصوص پیگیری احکام دانشجویان نیز تغییراتی صورت گرفت. شیوه‌نامه جدید در آبان ۱۴۰۱ ابلاغ شد، درحالی‌که نسخه پیشین آن متعلق به سال ۱۳۹۸ بود. لازم به ذکر است که همان زمان نیز، تصویب شیوه‌نامه ۱۳۹۸ با اعتراض دانشجویان همراه بود، چراکه برخی مفاد آن از نظر بسیاری با روح کلی حاکم بر دانشگاه و چارچوب‌های قانونی آن همخوانی نداشت. بازگشت به شیوه‌نامه ۱۳۹۸ حداقلی‌ترین مطالبه در این زمینه بود.
