رقص «ذرات آشوب» در بستر کهن تاریخ
بهمن زارع کهن:وطن، فراتر از خاک و آب، گنجینه‌ای از تاریخ و خاطرات است. نمایش «ذرات آشوب»، به کارگردانی «ابراهیم پشت‌کوهی» که این روزها در سالن اصلی تئاتر شهر بر روی صحنه رفته است، روایتی حماسی از مقاومت جانانه مردم هرمز در برابر استعمارگران پرتغالی را به تصویر می‌کشد.
به گزارش گروه رسانه ای شرق، این اثر هنری، با تلفیقی از داستان‌سرایی پرشور، فضاسازی خلاقانه و موسیقی اصیل جنوب، شما را به سفری فراموش‌نشدنی در اعماق تاریخ و فرهنگ ایران دعوت می‌کند. موسیقی ناب بهرنگ عباسپور، بار دیگر هنر بی‌بدیل این هنر بی‌ادعا، خاکی و خون گرم را به رخ می‌کشد. در کنار این موسیقی زیبا هنرنمایی بازیگران توانایی مانند مهدی حسینی نیا، گاتا عابدی، رؤیا جاویدنیا، سید جواد یحیویی، محسن زرآبادی پور، یاشار نادری، ارسلان قاسمی و...، نمایشنامه‌ای پرمغز، طراحی صحنه چشم‌نواز، استفاده از نمادها و جلوه‌های ویژه بصری و... به‌خوبی توانسته از عهد کار برآید و در پس پرده خیال، خاطرات تلخ دوران اشغال بیگانگان را در ذهن‌ها دوباره جان دهد. «ذرات آشوب» پلی است میان گذشته و امروز، یادآور اینکه تاریخ، چراغ راه آینده است.
در ابتدا باید این نکته را گوشزد کنیم که هر چند این نمایش روایتی تاریخی را بازگو می‌کند اما رویکردی امروزی و منطبق با حال و هوای که در آن نفس می‌کشیم دارد. این نمایش نه‌تنها به بازخوانی مقاومت مردم هرمز در برابر استعمار پرتغالی‌ها می‌پردازد، بلکه با نگاهی مدرن، ارتباط این رویداد تاریخی را با مسائل امروز جامعه را نیز به‌خوبی ترسیم می‌کند.
ابراهیم پشت‌کوهی ، بخشی از تاریخ کمتر روایت شده کشور عزیزمان را از پس و پشت کتاب‌ها و روایت سینه‌های تفت دیده جنوبی بیرون می‌کشد و آن را به تجربه‌ای زنده و ملموس تبدیل می‌کند.
بهرنگ عباسپور آهنگساز کار بلد هم با استفاده از سازهای محلی و ریتم‌های جنوبی، فضای کار را بعدی تازه بخشیده تا به بهترین نحو ممکن انسان متفکر را در راه اندیشه یار و یاور باشد و خشکی و خشونت حاکم بر تاریخ تازیانه خورده این رخداد را حلاوتی نو بخشد. موسیقی این نمایش، تنها همراه دیالوگ‌ها نیست، بلکه خود یک راوی مستقل است که عمق تراژدی و شکوه مبارزه را روایت می‌کند.
از سوی دیگر بازی‌های درخشان و طراحی صحنه‌ی که از شاخصه‌های اصلی کارهای ابراهیم پشت‌کوهی است نیز در این کار نو ،تکراری دوباره پیدا کرده است. استفاده موردی به جا و درست از اقتباس به شکل احسن آن از لحظه اول تا آخرین نفس کار به تماشاگر فهیم هنر نمایش لذت درکی نو از متون کهن را در قالبی نوین می‌دهد.
بازیگران این نمایش در ایفای نقش‌های تاریخی، تماشاگر را به قرن شانزدهم و میدان نبرد پرتغالی‌ها و مردم هرمز می‌برند.
شاید حضور بازیگران نام آشنا این روزهای سینما و نمایش خانگی در این اثر انتقاداتی را به همراه آورده باشد اما در عمل ما شاهد آنیم که این اثر از استانداردهای لازم برخوردار شده است و این چیدمان صرفاً برای جذب تماشاگر و امری تجاری نیست از این رو مخاطب شاهد بازی‌های خوب و یکدستی از تمام بازیگران حاضر هست. بازی گرفتن و همسان‌سازی سطح بازیگران از استعدادهای ویژه ابراهیم پشت‌کوهی است. حال بازیگر نام آشنا باشد یا یک بازیگر گمنام از گوشه دوری از خاک میهن هنر پرورمان باشد، این مسئله را نیز با رجوع به آثار قبلی این کارگردان با سابقه به‌خوبی می‌توانیم دریابیم.
هر چند که نباید فراموش کنیم که طراحی و کنترل این حجم از بازیگر در این سطح هم کار آسانی نیست و امکان خطا و اشکال وجود دارد.
از سوی دیگر طراحی صحنه و نورپردازی خلاقانه، فضایی سیال میان واقعیت و نمادگرایی ایجاد کرده که بر جذابیت بصری اثر افزوده است. خلق سایه‌های لرزان، رنگ‌ها، دستمال‌های رنگی، استفاده از بدل‌کارانی که حرکات خارق‌العاده‌ای را خلق می‌کنند و... از جذابیت‌های بصری این کار است.
این نمایش پیامی فراتر از تاریخ، چراغ راه آینده است دارد.
«ذرات آشوب» فقط یک نمایش تاریخی نیست، بلکه پرسش‌هایی اساسی درباره هویت، مقاومت و وطن‌پرستی را مطرح می‌کند. این اثر سؤال اساسی را در ذهن ما یادآوری می‌کند که آیا تاریخ تکرار می‌شود؟
پس اگر این گزاره درست باشد، ما با دانستن تاریخ اشغال جنوب کشورمان توسط بیگانگان چه درس‌های از این وقایع تاریخی گرفته‌ایم؟
پس اگر به دنبال تجربه‌ای متفاوت و تأثیرگذار در دنیای نمایش هستید، اگر می‌خواهید سفر ذرات آشفتگی را تاریخ نظاره کنید نمایش «ذرات آشوب» را از دست ندهید.
