کاپیتان سابق تیم ملی دوچرخه سواری زنان از ناامنی های خیابانی می‌گوید
شوخی نابجای راننده آمبولانس با دوچرخه سواران
کاپیتان سابق تیم ملی دوچرخه سواری زنان گفت: ما در حین تمرین برخی حرکات و شوخی هایی را از کسانی می بینیم که اصلا انتظار نداریم. ما هیچ وقت امنیت نداریم.
ریحانه طالبی در گفتگو با ایسنا درباره نداشتن امنیت دوچرخه سواران در حین تمرین در جاده ها گفت: ما هیچ وقت امنیت نداشتیم و قطعا من هم این اتفاق افتاده که در حین تمرین مرگ را جلوی چشمانم ببینم. تا زمانی که پدرم در قد حیات بود همراه من به تمرین می آمد و با خودروی خود من را اسکورت می کرد. همین امروز صبح که به تمرین رفتم یک راننده تاکسی در حالی که من را دید بدون زدن راهنما جلوی من ناگهان ترمز کرد تا مسافر خود را پیاده کند و اگر من حواسم را جمع نمی کردم، با تاکسی برخورد می کردم.
او ادامه داد: ما از کسانی برخی حرکات را می بینیم که واقعا انتظار نداریم . برای مثال یکبار در خیابان عریض مشغول تمرین بودیم که ناگهان دیدیم یک آمبولانس پشت سر ما شروع به گاز دادن کرد و ما به شدت ترسیدیم. بعد به ما خندید و رد شد و متوجه شدیم می خواسته شوخی کند، اما واقعا چرا باید چنین اتفاقاتی رخ دهد.
طالبی با گلایه از تصوری که برخی رانندگان از دوچرخه سواران دارند، گفت: برخی ها فکر می کنند ما برای خوش گذرانی به خیابان آمده ایم در حالی که این کار ما است و باید تمرین داشته باشیم و ما هم از خیابان حقی داریم. بنابراین از رانندگان خواهش می کنم فاصله خود را با دوچرخه سواران رعایت کنند. رکابزنان یک سال تمام زحمت می کشند که به یک مسابقه برون مرزی اعزام شوند و با وجود تمام مشکلات و دغدغه هایی که دارند خیلی بد است که احساس ناامنی هم داشته باشند.
او افزود: من مسئول آموزش به افراد مستعد هم هستم،اما واقعا نمی‌توانم خانواده ها را مجبور کنم فرزندان خود را به تمرین ببرند چون امنیت نداریم. حتی خود من گاهی اوقات به مادرم می گویم برای تمرین به پارک می روم فقط به این دلیل که اگر متوجه شود در جاده یا خیابان تمرین میکنم فکرش کاملا درگیر می شود. با این شرایط اگر پیش برویم و فرهنگ سازی نشود، دوچرخه سواری ما از بین می رود.
ملی پوش سابق تیم ملی دوچرخه سواری در مورد وضعیت بد قراردادها در لیگ برتر زنان بیان کرد: من از لیگ کوهستان خبر ندارم، اما در لیگ کورسی قراردادی نداریم و حتی شده خود خانواده ها هزینه رفت و آمد و تغذیه را پرداخت می کردند تا فقط یک تیم باشد که فرزندانشان با آن تیم در مسابقات شرکت کنند. لیگ زنان هم نه پوشش خبری دارد و نه پخش زنده از این رو اسپانسر هم ورود نمی کند. به نظرم باید تیم ها را مجبور کنند علاوه بر لیگ مردان در لیگ زنان هم تیمداری کنند.
