معاون سابق ورزش زنان وزارت ورزش و جوانان:
لباس ژیمناستیک با این ملاحظات و شرایط فرهنگی مجوز نمی‌گیرد/تعداد زنان متقاضی بوکس زیاد است و در زیرزمین‌ها فعالیت می‌کنند/ ورود زنان به ورزشگاه فقط به وزارت ورزش مربوط نیست
نایب رئیس کمیته ملی المپیک و معاون سابق ورزش زنان وزارت ورزش و جوانان در مورد صدور مجوز رشته‌ای چون ژیمناستیک زنان گفت: لباس ژیمناستیک با این ملاحظات و شرایط فرهنگی مجوز نمی‌گیرد، چون بخشی از نمره قهرمانی مدل لباس و آرایش ورزشکار است.
به گزارش شبکه شرق، مهین فرهادی‌زاد، نایب رئیس کمیته ملی المپیک و معاون سابق ورزش زنان وزارت ورزش و جوانان در گفت‌و‌گویی تفصیلی به مشکلات ورزش زنان پرداخته‌است. او در بخشی از این گفت‌و‌گو در مورد ورزش بوکس و ژیمناستیک و ورود زنان به ورزشگاه صحبت کرده که در ادامه می‌خوانید:
*فعالیت زنان در رشته‌هایی مثل بوکس، ژیمناستیک و ورزش زورخانه‌ای هنوز مجوز نگرفته است و در دوره حضور شما در معاونت توسعه ورزش زنان هم بحث کسب مجوزشان مطرح شد. چرا به این رشته‌ها مجوز نمی‌دهند؟
لباس ژیمناستیک با این ملاحظات و شرایط فرهنگی مجوز نمی‌گیرد، چون بخشی از نمره قهرمانی مدل لباس و آرایش ورزشکار است. تنها یک رشته ژیمناستیک ریتمیک داشتند که خانم اینچه‌درگاهی لباس‌هایی را تن بچه‌ها کرده بود که به نظرم اصلا خوب نبود. خیلی پف داشت. می‌توانستیم به این مجوز بدهیم و مشکلی نبود اما هیچ ارزش قهرمانی و مدالی برای این رشته ژیمناستیک نداشتیم. لباس ریخت جالبی نداشت و فقط برای رفتن طراحی کرده بودند. اصلا به درد کار ورزش نمی‌خورد. به خانم اینچه درگاهی گفتم با این لباس نمی‌توانی کار ژیمناستیک انجام بدهی یک فکر دیگری بکن. پیشنهاد دادم لباس‌های کوراش را ببیند.
*چرا لباس دیگری را طراحی نکردند؟
نمی‌دانم و دیگر نفهمیدم. باید ابتکار و خلاقیت بیشتری به خرج می‌دادند. افراد متخصص هم اصلا لباس را تایید نکردند. دلمان می‌خواست کمک کنیم. به وزنه برداری هم کمک کنیم. ژیمناستیک برای رفتن مشکلی نداشت فقط نمی‌توانست لباسش را ردیف کند. لباس کوراش را هم پیشنهاد دادم اما به زمان رفت و آمد خانم اینچه‌درگاهی خورد و نشد.
*چرا مجوز بوکس و زورخانه صادر نشد؟
وقتی معاون وزیر ورزش بودم، رئیس فدراسیون وقت بوکس گفت تعدادی خانم متقاضی هستند. تمام آنچه را که از دوره خانم محمدیان در مورد بوکس وجود داشت، بررسی کردم که آسیب در این رشته اجتناب‌ناپذیراست. من هم روی آن سفت و سخت ایستادم و جواب منفی دادم. رئیس فدراسیون باز هم آمد که تعداد زیادی متقاضی داریم. روز بعد ۱۰، ۱۲ دختر زیر ۲۰ سال به اتاقم آمدند و گفتند تعدادشان زیاد است. گفتم چرا به ووشو نمی‌روید، گفتند بوکس هیجان ما را تخلیه می‌کند. گفتند در این رشته آسیب می‌بینند و من هم جواب دادم که به همین دلیل مخالف هستم اما گفتند آسیب بدنی که در والیبال، فوتبال و سایر رشته‌ها هم وجود دارد. متوجه شدم مربی زن ندارند و آسیب آنها از اختلاط است و خودشان ناراحت هستند. اینجا دیگر برای من یک مسئولیت جدید بود. تحقیقاتم را شروع کردم و متوجه شدم تعداد زنان متقاضی بوکس زیاد است و در زیرزمین‌هایی فعالیت می‌کنند که قانونمند نیست. با دست پر با آقای علی‌نژاد، آقای عبدالحمید احمدی و حراست صحبت کردم. در شورای معاونان نیز مطرح کردم که آقای سلطانی‌فر مخالف بود اما حرف هایم را گوش داد. گفتم آمادگی دارم همه جا بروم و مجوز را بگیرم. تعداد این افراد کم نیست و باید از آنها مراقبت کنم. نمی‌توانم رهایشان کنم. این به عمر مدیریت من و آقای سلطانی‌فر کفاف نداد اما همچنان پیگیری می‌کنم و اطلاعاتم را در اختیار معاون جدید قرار می‌دهم.
*تا کجا پیش رفتید؟
اواخر کار بود. دوسال بیشتر معاون زنان نبودم. اواخر سال دوم، رئیس وقت بوکس پیش من آمد که به سرعت نه گفتم اما بعد از اینکه بچه‌ها آمدند، بررسی کردم. دیگر زمان تمام شد.
*خانم کاظمی‌پور معاون فعلی ورزش زنان می‌گویند این دختران به رشته‌های دیگری بروند.
من هم این نگاه را داشتم. خانم کاظمی‌پور هم باید به این فضا بیاید. اطلاعات را به او بدهیم و تصمیم بگیرد.
*در مورد زورخانه چه؟
تعداد نفرات متقاضی زورخانه به تعداد انگشتان دست هم نمی‌رسید. باید دست در جیب ملت می‌کردیم تا برای این رشته سالن، مربی و داور درست کنیم. به یک خانم پیشنهاد دادم چرا می‌خواهید کارتان را در سالن زورخانه شروع کنید، ابتدا در یک سالن ورزشی کار کنید. به رئیس فدراسیون هم گفتم وسایلی که برای زنان درست کرده‌ای را بیاور، یک کار به ما نشان بدهید، اما چیزی نداشتند و می‌گفتند با همین شرایط مجوز بدهید. باید تجهیزات را سبک‌تر می‌کردند. فیلم یک خانم را به ما نشان دادند که جلوی شوهرش میل می‌زد. گفتم این برای همه زنان جذاب نیست.
*در زمان شما بحث ورود زنان به ورزشگاه هم مطرح شد، چه اقداماتی برای باز کردن گره این موضوع انجام دادید؟
جالب است که ورود زنان به ورزشگاه در زمان آقای سلطانی‌فر اتفاق افتاد. آقای سلطانی‌فر جلسات متعددی را برای این موضوع برگزار کرد. نگاه شورای عالی فرهنگی را انعکاس داد که در بحث زیرساخت‌ها باید کار شود و با فدراسیون فوتبال و شرکت توسعه تجهیز جلسه داشت. در زمان معاونت خانم محمدیان تعدادی خانم وارد ورزشگاه شدند اما در زمان من تقریبا ۵ هزار نفر بودند. در شورای اجتماعی فرهنگی زنان هم این موضوع را به شدت دنبال می‌کردم. خانم آیت‌اللهی هم در این زمینه خیلی کمک کرد.
*چرا این موضوع هنوز هم حل نشده است؟
به راحتی می‌توانیم با هماهنگی بین بخش‌ها این کار را انجام بدهیم. این موضوع تنها به وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال مربوط نیست و نهادهای مختلفی در این زمینه نقش دارند. اگر همه دست به دست هم بدهند می‌توانیم شرایط را به خوبی اداره کنیم.
*نظر علماچه بود؟
با هماهنگی علما این کار انجام شد. مخالفت می‌شد اما بحث‌های متعددی صورت گرفت. ۵ هزار نفر را بردیم اما ظرفیت ورزشگاه آزادی ۱۰۰ هزار نفر است. باید بتوانیم زیرساخت مناسب ورود و خروج و استفاده از امکانات را فراهم کنیم. مخالفت‌ها هم به همین دلیل است. اگر این مسائل مهیا شود به نظرم مخالفت خاصی وجود ندارد. فدراسیون‌ها در همه رشته‌ها تلاش خود را برای رشد انجام می‌دهند اما گاهی برخی از مسئولان نگاه سلیقه‌ای دارند و نمی‌توان کاری کرد. بنابراین باید منتظر ماند که دوره آن فرد تمام شود و دوباره موضوعات را پیگیری کرد.
