به احترام ایران

موضوعی متن شده و کاری از جناب عبدالعلی‌زاده ثبت شده است. هرچند ممکن است از نگاه برخی مناسب شوخی به نظر آید، اما از نگاه من حرکتی عمیق، اصیل و درخور تدبیر فراوان است. آقای وزیر مسکن دولت خاتمی، در جلسه رسمی دولت با شنیدن صدای سرود ملی از خارج جلسه، به احترام از جای برخاسته تا پایان سرود ایستاده است. به نظر من این حرکت نشان از عمق میهن‌پرستی در وجود این بزرگوار است. همان‌طورکه خودش هم جایی گفته است، اجازه بی‌حرمتی به پرچم و سرود ملی را نمی‌دهیم. این روزها آقای عبدالعلی‌زاده ارموی بعد از ریاست ستاد انتخاباتی دکتر مسعود پزشکیان، طبق روش معمول خود، بی‌سروصدا از این‌گونه امور کناره گرفته است. آن‌موقع هم که چنین مسئولیت مهمی را عهده‌دار بود، کمتر در جمع خبرنگاران و رسانه‌ها حاضر می‌شد و در پی تفاخر نبود‌ و به جای این کارها، وقت خود را صرف ساماندهی و انجام دقیق و درست وظایف خودش می‌کرد. او را به خوبی می‌شناسیم. او حتما از هیچ‌کسی هم انتظار قدردانی ندارد، اما برای اهل فرهنگ، شخصیت و منش ایشان ستودنی و مثال‌زدنی است. و مطمئنیم که با توجه به تجربیات فراوان او در اجرا و قانون‌گذاری، همیشه در صحنه خواهد ماند. جز آن، تجربیات ایشان در شهرسازی می‌تواند در اداره درست و به‌قاعده امور شهری و شهرداری راهگشا باشد. ازاین‌رو در دوره‌هایی که در شورای شهر پایتخت، به‌عنوان نماینده مردم تهران خدمت می‌کردم، پیوسته نام او مطرح می‌شد‌ و مسئولیت‌هایی را درباره برخی از معضلات شهری می‌پذیرفت و به خوبی از عهده برمی‌آمد. هرچند به ‌پست شهرداری تهران که پیشنهاد من بود، تن نداد. البته دیگران هم ‌چنان که توقع بود، همراهی نکردند، وگرنه کارآمدی او بر آشفتگی‌های شهری غلبه داشت. هنوز هم پس از نزدیک به سه دهه از عمر مدیریت او در شهرداری تبریز، خاطرات شیرینی از وی نقل محافل است. به هر حال، به او که این بار به گفته خودش، برای احیای نهاد دولت ملت پا پیش گذاشت و تا آنجا که با وی همراهی کردند، با صبوری و خویشتن‌داری کارها را پیش برد، خداقوت می‌گوییم‌ و باور داریم‌ خدمات ایشان هیچ‌گاه از یاد و خاطره ایران‌دوستان نخواهد رفت. خداقوت آقای عبدالعلی‌زاده.