پوپک بسامی: تاریخ‌سازی زنان ایرانی، چیزی دور از دسترس نیست
پوپک بسامی، چهره‌شناخته‌شده تیم ملی وزنه‌برداری بانوان این روزها تمریناتش را به طور جدی از سر گرفته است. هدف او حضور در رقابت‌های قهرمانی 2021 آسیاست. وزنه‌بردار دسته 55 کیلوگرم سال 2019 برای نخستین بار روی تخته این مسابقات رفت و بین 14 نفر، دوازدهم شد. او اما حالا حرفهای بیشتری برای گفتن دارد و توانسته خودش را به سطح رکوردهای آسیا نزدیک کند. در ادامه گفت‌وگوی بسامی با «شرق» را می‌خوانید.
خوشبختانه اردوهای تیم ملی وزنه‌برداری بانوان با وجود کرونا در حال برگزاری است. به نظر می‌رسد همه چیز خوب است و فدراسیون وزنه‌برداری توانسته در این زمینه برنامه‌ریزی درستی داشته باشد.
بله، خدا را شکر همه چیز خوب است و یکی، دو ماهی می‌شود که برگزاری اردوها بعد از یک وقفه طولانی از سر گرفته شده است. مسئولان فدراسیون برای اینکه خطری ملی‌پوشان را تهدید نکند و پروتکل‌های بهداشتی را کامل رعایت کنند، در هر مرحله از اردوها، تعداد محدودی از وزنه‌برداران را به تمرینات دعوت می‌کنند. به این صورت که هر نفر را در یک اتاق مجزا اسکان بدهند تا مشکلی پیش نیاید. در‌حال‌حاضر مرحله سوم اردوها در جریان است و من جزء نفرات دعوت‌شده به این مرحله هستم. در اردوهای اول و دوم حضور نداشتم. ان‌شاءالله که تا اوایل سال آینده شرایط به همین شکل پیش برود و بتوانیم یک تیم پرقدرت را به رقابت‌های قهرمانی آسیا اعزام کنیم.
در این مدتی که تمرینات به خاطر کرونا تعطیل بود، شما شرایط سخت‌تری نسبت به سایر ملی‌پوشان داشتید. هم باید کار می‌کردید و هم تمرین. در‌این‌باره صحبت می‌کنید؟
بله، همین‌طور است که می‌گویید. من چون پرستار هستم و جزء کادر درمان حساب می‌شوم، باید در محل خدمتم هم حاضر می‌شدم. البته که وظیفه انسانی‌ام هم حکم می‌کرد شانه خالی نکنم و به هم‌وطنانم کمک کنم. برای همین از اسفندماه سال گذشته که کرونا وارد ایران شد، در مرکز درمانی مجموعه ورزشی آزادی بودم تا بتوانم پیگیر سلامت ورزشکاران باشم. من از زمانی که ورزشکار شدم، کارمند فدراسیون پزشکی ورزشی شدم. برای همین محل خدمتم را در مرکز درمانی آزادی انتخاب کردم تا بتوانم هم‌زمان به تمریناتم هم برسم. متأسفانه در روزهای ابتدایی ورود کرونا به کشور که اوضاع بحرانی بود، اصلا نتوانستم تمرینی داشته باشم. تا اینکه شرایط رفته‌رفته بهتر شد و فرصت کردم در خانه تمریناتم را انجام بدهم. طبیعتا کسی نمی‌تواند از تنهایی تمرین‌کردن نتیجه لازم را بگیرد اما باز‌هم من از شرایط خودم راضی هستم. در مقایسه با سال گذشته توانستم پیشرفت کنم و رکوردهای بهتری را بزنم. امیدوارم الان که به اردو آمدم بتوانم این رکوردها را بهتر کنم.
این شانس وزنه‌برداری بانوان بود. تازه تیم ملی آن شکل گرفته بود و داشت به مسابقات اعزام می‌شد که کرونا آمد و همه‌چیز را تعطیل کرد.
بله متأسفانه. ما یک تیم نوپا بودیم که روند آن رو به رشد بود ولی با آمدن کرونا خیلی عقب افتادیم. اما من فکر می‌کنم کرونا با همه ضررهایی که به ورزش ایران و جهان زد، یک حسن برای ما داشت. اینکه دختران وزنه‌بردار به همه ثابت کردند هیچ‌وقت دست از تلاش برنمی‌دارند و تحت هر شرایطی تمرین می‌کنند. بچه‌های ما این‌قدر به این رشته علاقه دارند که با وجود تعطیلی تیم ملی، خودشان سالن خصوصی اجاره کردند تا در آن تمرین کنند.
مسابقات قهرمانی آسیا، سال آینده برگزار می‌شود. فکر می‌کنید زنان ایرانی بتوانند تاریخ‌ساز شوند و در این رقابت‌ها مدال بگیرند؟
هیچ‌چیز دور از دسترس نیست.
درباره خودتان چطور، قول مدال می‌دهید؟
من اول از همه باید سعی کنم که جزء تیم اعزامی به این مسابقات باشم. اگر جزء تیم بودم، آن‌وقت تمام تلاشم را می‌کنم که بتوانم برای مسئولان یک سورپرایز ویژه داشته باشم.
برای اینکه بتوانید در آسیا مدال بگیرید، باید چه رکوردهایی را ثبت کنید؟
من در دسته 55 کیلوگرم رقبای خیلی خوبی دارم که سابقه زیادی از شرکت در میادین بین‌المللی دارند. در این مدتی که هم که کرونا بوده تمریناتشان را با جدیت انجام دادند و شرایطشان از ما خیلی بهتر بوده است. به‌هر‌حال ما زمان زیادی دور از تمرین بودیم و باید قبول کنیم که شرایط برابری با آنها نداریم. من برای اینکه بتوانم در آسیا مدال بگیرم، باید در یک‌ضرب بین 90 تا 100 بزنم و در دوضرب 115 تا 130 کیلو. من الان در تمرینات به ترتیب 80 و 100 کیلو می‌زنم.
پس خیلی هم از این رکوردها فاصله ندارید؟
بله در مقایسه با سال گذشته رکوردهایم ارتقا پیدا کرده اما برای اینکه همین اختلاف را جبران کنم، کار سختی دارم. رسیدن به هر کیلو واقعا دشوار است.
حضور علی‌اکبر خورشیدی‌فر به‌عنوان مشاور فنی تیم ملی وزنه‌برداری زنان یکی از اتفاقات مثبتی بود که پیش‌روی شما و سایر ملی‌پوشان قرار گرفت. قبول دارید؟
بله حتما همین‌طور است. آقای خورشیدی‌فر یکی از بهترین مربیان وزنه‌برداری ایران هستند که سال‌های سال مربی تیم ملی مردان بودند و در مسابقات آسیایی و جهانی مختلف شرکت کرده‌اند. خود من در شش ماه که زیر نظر ایشان تمرین کردم توانستم رکوردهایم را ارتقا بدهم. واقعا از ایشان بابت زحماتی که برایم کشیدند، ممنونم.
الان که اردوها شروع شده و فشار تمرینات برای مسابقات آسیا زیاد می‌شود، باز‌هم در محل کار حاضر می‌شوید؟
من در چند ماه گذشته علاوه بر فدراسیون پزشکی ورزشی در یک بیمارستان دیگر هم کار می‌کردم. چون مشکل مالی داشتم مجبور بودم زمان بیشتری کار کنم. در‌حال‌حاضر که اردوها شروع شده و باید در تمرینات حضور داشته باشم، کار بیمارستان را کنار گذاشتم. به‌هر‌حال در بیمارستان باید شیفت شب هم باشم و اگر این‌طور ادامه بدهم برنامه‌هایم به هم می‌خورد. همه می‌دانند ورزشکاری که ورزش حرفهای می‌کند باید حتما خواب شب داشته باشد. الان فقط در درمانگاه آزادی مشغول به کارم.
ان‌شاءالله که شرایط به‌گونه‌ای پیش برود که به لحاظ مالی تأمین شوید تا فقط تمرکزتان روی تمرین باشد.
من خدا را شکر می‌کنم که حداقل جزء ورزشکارانی هستم که شغل دارم. اوایل اصلا درست به این قضیه نگاه نمی‌کردم و از اینکه هم‌زمان کار و ورزش می‌کردم ناراحت بودم. اما الان می‌بینم که خیلی از قهرمانان و ورزشکاران ما هستند که هیچ شغلی هم ندارند و با مشکل مالی روبه‌رو هستند.
پوپک بسامی، چهره‌شناخته‌شده تیم ملی وزنه‌برداری بانوان این روزها تمریناتش را به طور جدی از سر گرفته است. هدف او حضور در رقابت‌های قهرمانی 2021 آسیاست. وزنه‌بردار دسته 55 کیلوگرم سال 2019 برای نخستین بار روی تخته این مسابقات رفت و بین 14 نفر، دوازدهم شد. او اما حالا حرفهای بیشتری برای گفتن دارد و توانسته خودش را به سطح رکوردهای آسیا نزدیک کند. در ادامه گفت‌وگوی بسامی با «شرق» را می‌خوانید.
خوشبختانه اردوهای تیم ملی وزنه‌برداری بانوان با وجود کرونا در حال برگزاری است. به نظر می‌رسد همه چیز خوب است و فدراسیون وزنه‌برداری توانسته در این زمینه برنامه‌ریزی درستی داشته باشد.
بله، خدا را شکر همه چیز خوب است و یکی، دو ماهی می‌شود که برگزاری اردوها بعد از یک وقفه طولانی از سر گرفته شده است. مسئولان فدراسیون برای اینکه خطری ملی‌پوشان را تهدید نکند و پروتکل‌های بهداشتی را کامل رعایت کنند، در هر مرحله از اردوها، تعداد محدودی از وزنه‌برداران را به تمرینات دعوت می‌کنند. به این صورت که هر نفر را در یک اتاق مجزا اسکان بدهند تا مشکلی پیش نیاید. در‌حال‌حاضر مرحله سوم اردوها در جریان است و من جزء نفرات دعوت‌شده به این مرحله هستم. در اردوهای اول و دوم حضور نداشتم. ان‌شاءالله که تا اوایل سال آینده شرایط به همین شکل پیش برود و بتوانیم یک تیم پرقدرت را به رقابت‌های قهرمانی آسیا اعزام کنیم.
در این مدتی که تمرینات به خاطر کرونا تعطیل بود، شما شرایط سخت‌تری نسبت به سایر ملی‌پوشان داشتید. هم باید کار می‌کردید و هم تمرین. در‌این‌باره صحبت می‌کنید؟
بله، همین‌طور است که می‌گویید. من چون پرستار هستم و جزء کادر درمان حساب می‌شوم، باید در محل خدمتم هم حاضر می‌شدم. البته که وظیفه انسانی‌ام هم حکم می‌کرد شانه خالی نکنم و به هم‌وطنانم کمک کنم. برای همین از اسفندماه سال گذشته که کرونا وارد ایران شد، در مرکز درمانی مجموعه ورزشی آزادی بودم تا بتوانم پیگیر سلامت ورزشکاران باشم. من از زمانی که ورزشکار شدم، کارمند فدراسیون پزشکی ورزشی شدم. برای همین محل خدمتم را در مرکز درمانی آزادی انتخاب کردم تا بتوانم هم‌زمان به تمریناتم هم برسم. متأسفانه در روزهای ابتدایی ورود کرونا به کشور که اوضاع بحرانی بود، اصلا نتوانستم تمرینی داشته باشم. تا اینکه شرایط رفته‌رفته بهتر شد و فرصت کردم در خانه تمریناتم را انجام بدهم. طبیعتا کسی نمی‌تواند از تنهایی تمرین‌کردن نتیجه لازم را بگیرد اما باز‌هم من از شرایط خودم راضی هستم. در مقایسه با سال گذشته توانستم پیشرفت کنم و رکوردهای بهتری را بزنم. امیدوارم الان که به اردو آمدم بتوانم این رکوردها را بهتر کنم.
این شانس وزنه‌برداری بانوان بود. تازه تیم ملی آن شکل گرفته بود و داشت به مسابقات اعزام می‌شد که کرونا آمد و همه‌چیز را تعطیل کرد.
بله متأسفانه. ما یک تیم نوپا بودیم که روند آن رو به رشد بود ولی با آمدن کرونا خیلی عقب افتادیم. اما من فکر می‌کنم کرونا با همه ضررهایی که به ورزش ایران و جهان زد، یک حسن برای ما داشت. اینکه دختران وزنه‌بردار به همه ثابت کردند هیچ‌وقت دست از تلاش برنمی‌دارند و تحت هر شرایطی تمرین می‌کنند. بچه‌های ما این‌قدر به این رشته علاقه دارند که با وجود تعطیلی تیم ملی، خودشان سالن خصوصی اجاره کردند تا در آن تمرین کنند.
مسابقات قهرمانی آسیا، سال آینده برگزار می‌شود. فکر می‌کنید زنان ایرانی بتوانند تاریخ‌ساز شوند و در این رقابت‌ها مدال بگیرند؟
هیچ‌چیز دور از دسترس نیست.
درباره خودتان چطور، قول مدال می‌دهید؟
من اول از همه باید سعی کنم که جزء تیم اعزامی به این مسابقات باشم. اگر جزء تیم بودم، آن‌وقت تمام تلاشم را می‌کنم که بتوانم برای مسئولان یک سورپرایز ویژه داشته باشم.
برای اینکه بتوانید در آسیا مدال بگیرید، باید چه رکوردهایی را ثبت کنید؟
من در دسته 55 کیلوگرم رقبای خیلی خوبی دارم که سابقه زیادی از شرکت در میادین بین‌المللی دارند. در این مدتی که هم که کرونا بوده تمریناتشان را با جدیت انجام دادند و شرایطشان از ما خیلی بهتر بوده است. به‌هر‌حال ما زمان زیادی دور از تمرین بودیم و باید قبول کنیم که شرایط برابری با آنها نداریم. من برای اینکه بتوانم در آسیا مدال بگیرم، باید در یک‌ضرب بین 90 تا 100 بزنم و در دوضرب 115 تا 130 کیلو. من الان در تمرینات به ترتیب 80 و 100 کیلو می‌زنم.
پس خیلی هم از این رکوردها فاصله ندارید؟
بله در مقایسه با سال گذشته رکوردهایم ارتقا پیدا کرده اما برای اینکه همین اختلاف را جبران کنم، کار سختی دارم. رسیدن به هر کیلو واقعا دشوار است.
حضور علی‌اکبر خورشیدی‌فر به‌عنوان مشاور فنی تیم ملی وزنه‌برداری زنان یکی از اتفاقات مثبتی بود که پیش‌روی شما و سایر ملی‌پوشان قرار گرفت. قبول دارید؟
بله حتما همین‌طور است. آقای خورشیدی‌فر یکی از بهترین مربیان وزنه‌برداری ایران هستند که سال‌های سال مربی تیم ملی مردان بودند و در مسابقات آسیایی و جهانی مختلف شرکت کرده‌اند. خود من در شش ماه که زیر نظر ایشان تمرین کردم توانستم رکوردهایم را ارتقا بدهم. واقعا از ایشان بابت زحماتی که برایم کشیدند، ممنونم.
الان که اردوها شروع شده و فشار تمرینات برای مسابقات آسیا زیاد می‌شود، باز‌هم در محل کار حاضر می‌شوید؟
من در چند ماه گذشته علاوه بر فدراسیون پزشکی ورزشی در یک بیمارستان دیگر هم کار می‌کردم. چون مشکل مالی داشتم مجبور بودم زمان بیشتری کار کنم. در‌حال‌حاضر که اردوها شروع شده و باید در تمرینات حضور داشته باشم، کار بیمارستان را کنار گذاشتم. به‌هر‌حال در بیمارستان باید شیفت شب هم باشم و اگر این‌طور ادامه بدهم برنامه‌هایم به هم می‌خورد. همه می‌دانند ورزشکاری که ورزش حرفهای می‌کند باید حتما خواب شب داشته باشد. الان فقط در درمانگاه آزادی مشغول به کارم.
ان‌شاءالله که شرایط به‌گونه‌ای پیش برود که به لحاظ مالی تأمین شوید تا فقط تمرکزتان روی تمرین باشد.
من خدا را شکر می‌کنم که حداقل جزء ورزشکارانی هستم که شغل دارم. اوایل اصلا درست به این قضیه نگاه نمی‌کردم و از اینکه هم‌زمان کار و ورزش می‌کردم ناراحت بودم. اما الان می‌بینم که خیلی از قهرمانان و ورزشکاران ما هستند که هیچ شغلی هم ندارند و با مشکل مالی روبه‌رو هستند.