باجگیری در فضای مجازی؛ چگونه در برابر اخاذی سایبری بیدفاع نمانیم
10 راهکار برای مقابله با اخاذی دیجیتال
اخاذی، مفهومی قدیمی اما با چهرههایی مدرن، در قرن بیستویکم به یکی از دغدغههای جدی افراد، شرکتها و حتی دولتها تبدیل شده است. پیشرفت فناوری، گسترش فضای دیجیتال و افزایش وابستگی به ارتباطات آنلاین، بسترهای جدیدی برای سوءاستفاده فراهم کردهاند. اخاذی دیگر صرفا به تهدیدهای فیزیکی یا باجگیری کلاسیک محدود نمیشود، بلکه اخاذی سایبری، تهدید به افشای اطلاعات شخصی، حملات باجافزاری تا فشارهای رسانهای همه در شمار الگوهای نوین این پدیده هستند.


ترجمه روزدار: مقدمه: اخاذی، مفهومی قدیمی اما با چهرههایی مدرن، در قرن بیستویکم به یکی از دغدغههای جدی افراد، شرکتها و حتی دولتها تبدیل شده است. پیشرفت فناوری، گسترش فضای دیجیتال و افزایش وابستگی به ارتباطات آنلاین، بسترهای جدیدی برای سوءاستفاده فراهم کردهاند. اخاذی دیگر صرفا به تهدیدهای فیزیکی یا باجگیری کلاسیک محدود نمیشود، بلکه اخاذی سایبری، تهدید به افشای اطلاعات شخصی، حملات باجافزاری تا فشارهای رسانهای همه در شمار الگوهای نوین این پدیده هستند.
پایگاه اینترنتی «https://fastercapital.com» در مقالهای جامع به بررسی راهکارهای مقابله با اخاذی در عصر دیجیتال پرداخته است.
1- مدیریت هوشمندانه حضور آنلاین
در دنیای امروز، بیشتر اخاذیها از اطلاعاتی آغاز میشود که خود ما بیمحابا در اختیار دیگران قرار میدهیم. اطلاعاتی که در شبکههای اجتماعی به اشتراک گذاشته میشوند -از موقعیت جغرافیایی تا عکسهای شخصی، جزئیات روابط خانوادگی یا حتی وضعیت مالی- میتوانند به دستاویزی برای اخاذی تبدیل شوند. بنابراین نخستین خط دفاعی در برابر اخاذی، هوشیاری در مدیریت حضور آنلاین است. تنظیمات حریم خصوصی باید به طور منظم بازبینی شوند و کاربران باید بدانند که هر پُست عمومی میتواند پیامدهای خصوصی به بار آورد. آموزش عمومی درباره شیوه حفاظت از دادههای شخصی باید در سطح مدارس، دانشگاهها و سازمانها فراگیر شود.
2- تقویت زیرساختهای امنیت سایبری
در بسیاری از موارد، اخاذی سایبری از طریق نفوذ به سیستمها یا شبکههای محافظتنشده انجام میشود. مجرمان سایبری با دسترسی به اطلاعات حساس، فایلهای شخصی یا دادههای مالی، اقدام به تهدید و اخاذی میکنند.
راهبرد مؤثر در این زمینه، تقویت مستمر تدابیر امنیتی دیجیتال است. استفاده از رمزهای عبور قوی و غیرتکراری، فعالسازی احراز هویت دو مرحلهای، رمزگذاری اطلاعات حساس، نصب آنتیویروسهای معتبر و بهروزرسانی مداوم سیستمها از اقدامات ضروری در برابر نفوذ و حمله است.
3- مستندسازی و شناسایی باجگیر
هرگونه اقدام باجخواهان، چه در فضای واقعی و چه مجازی، باید بهدرستی مستندسازی شود. ضبط مکالمات، ثبت ایمیلها، پیامها یا اسکرینشاتهای تهدید، میتواند بعدها در پیگیریهای حقوقی یا گزارش به پلیس مفید باشد.
در موارد جدی، مشورت با متخصصان امنیت سایبری یا کارآگاهان خصوصی نیز توصیه میشود. شناسایی هویت باجگیر، شیوههای ارتباط او و الگوی تهدید، گامی مهم برای توقف چرخه باجخواهی است.
4- امنیت فیزیکی و دیجیتالی به صورت ترکیبی
اخاذی فقط دیجیتال نیست، گاهی ترکیبی از تهدیدهای فیزیکی و سایبری به کار میرود؛ برای مثال حمله به خانه یا محل کار همراه با تهدید به انتشار تصاویر یا اطلاعات شخصی. در این موارد، تلفیق تدابیر امنیتی فیزیکی با ابزارهای دیجیتال میتواند بازدارنده باشد.
نصب دوربین، تقویت درها و پنجرهها، مراقبت از ابزارهای شخصی و استفاده از نرمافزارهای محافظت از فایلها، همگی بخشی از این راهبرد چندلایهاند.
5- استفاده از ظرفیتهای قانونی
در بیشتر کشورها، اخاذی جرم محسوب میشود؛ چه در قالب تهدید فیزیکی، چه باجگیری رسانهای یا سایبری. اما قربانیان، بهویژه در حوزه سایبری، اغلب مسیرهای قانونی را نمیشناسند یا آنها را بیفایده میدانند.
مشاوره حقوقی تخصصی میتواند به قربانی کمک کند تا شکایت مؤثر، مستدل و قابل پیگیری تنظیم کند. اطلاع از قوانین محلی و بینالمللی و همچنین پشتیبانی نهادهای انتظامی، میتواند از تداوم اخاذی جلوگیری کند.
6- داشتن برنامه مدیریت بحران
در شرایطی که اخاذی به مرحله اجرا میرسد (مانند افشای دادهها یا پخش محتوا)، نبود یک برنامه مدیریت بحران میتواند به آسیبهای گسترده منجر شود. شرکتها، سازمانها و حتی افراد مشهور باید از پیش برای چنین سناریوهایی برنامه داشته باشند. این برنامه شامل نحوه واکنش به افکار عمومی، تعامل با رسانهها، اطلاعرسانی به کارکنان یا خانواده و چگونگی بازسازی اعتماد و اعتبار است. نمونهای موفق از این استراتژی، جف بزوس، مدیر آمازون است که بهجای تسلیمشدن، خود به افشاگری علیه باجگیران پرداخت.
7- همکاری منطقهای و بینالمللی
بسیاری از اخاذیها، بهویژه از نوع سایبری، به دست شبکههایی انجام میشود که در کشور دیگری مستقر هستند. این یعنی قربانی فقط با ابزار قانونی داخلی نمیتواند کاری از پیش ببرد. اینجاست که همکاری بینالمللی اهمیت مییابد. نهادهای نظارتی، پلیس بینالملل و پلتفرمهای مشترک میتوانند رد باجخواهان را در کشورهای مختلف پیگیری کنند. کشورهایی که به پیمانهای همکاری امنیت سایبری پیوستهاند، در این حوزه دست بازتری دارند.
8- آموزش و فرهنگسازی
پیشگیری بهتر از درمان است. این اصل در حوزه مقابله با اخاذی سایبری نیز صدق میکند. آگاهیبخشی عمومی درباره انواع اخاذی، روشهای شناسایی و نحوه برخورد با آن، باید در اولویت سیاستگذاری اجتماعی باشد.
برگزاری کارگاههای آموزشی در محیطهای دانشگاهی، مدارس، محیطهای اداری و حتی فضاهای مجازی، میتواند تأثیر چشمگیری در کاهش آسیبپذیری ایجاد کند.
9- اصلاح و روزآمدسازی قوانین
اخاذی در شکلهای نوین، معمولا در خلأهای قانونی رشد میکند. قوانینی که برای تهدیدهای فیزیکی و مستقیم تنظیم شدهاند، گاه پاسخگوی باجگیری دیجیتال، رسانهای یا ترکیبی نیستند؛ بنابراین بازنگری در قوانین کیفری و رسانهای و گنجاندن جرمانگاری اخاذی دیجیتال، ضروری است. ایجاد قوانین صریح برای تهدید به انتشار اطلاعات یا سوءاستفاده از دادهها، یکی از محورهای کلیدی این بازنگری است.
10- استفاده از فناوریهای پیشرفته
فناوری نهتنها عامل تهدید، بلکه ابزار دفاع نیز هست. هوش مصنوعی، الگوریتمهای یادگیری ماشین و سامانههای هشدار هوشمند، میتوانند الگوهای اخاذی را شناسایی کرده و پیش از وقوع، به کاربران هشدار دهند.
برای مثال، در حوزه بانکداری، برخی از سامانهها میتوانند تشخیص دهند که فعالیتهای کاربر با الگوی عادی او مطابقت ندارد و هشدار ارسال کنند. در فضای شبکههای اجتماعی نیز ابزارهایی طراحی شدهاند که پیامهای تهدیدآمیز یا زبان باجخواهانه را تشخیص میدهند.
جمعبندی: اخاذی در قرن بیستویکم چهرههای تازهای به خود گرفته و به همان نسبت، راهبردهای مقابله با آن نیز باید بهروز، ترکیبی و پیشگیرانه باشد. مقاله حاضر بهخوبی نشان میدهد که با ترکیب ابزارهای حقوقی، فنی، آموزشی و رفتاری میتوان در برابر این پدیده ایستادگی کرد. آنچه ضروری است، عبور از انفعال و توسعه فرهنگ افشاگری، مستندسازی، و ایستادگی عمومی و سازمانی در برابر فشارهای پنهان و آشکار است.
منبع:
FasterCapital
1- https://fastercapital.com/topics/strategies-to-combat-extortion-in-the-21st-century.html