شرق از طرح موضوع ایران در دومین گفت وگوی تلفنی ترامپ و پوتین گزارش می‌دهد
بازی چندلایه روسیه؛ ایران، اوکراین و چالش‌های ترامپ
در گفت‌وگوی تلفنی میان دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، و ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، موضوعاتی همچون برقراری آتش‌بس در اوکراین و همچنین مسائل مربوط به ایران مورد بحث قرار گرفت. کاخ سفید در بیانیه‌ای که پس از پایان این مکالمه در شامگاه سه‌شنبه ۲۸ اسفند منتشر کرد، به موضع‌گیری ضدایرانی خود اشاره نمود و اعلام کرد که دو رهبر بر این باور مشترک بودند که «ایران نباید هرگز در موقعیتی قرار گیرد که بتواند اسرائیل را تهدید یا نابود کند.» از سوی دیگر، کرملین بدون اشاره مستقیم به ایران، اعلام کرد که رهبران دو کشور درباره «وضعیت خاورمیانه و دریای سرخ» به گفت‌وگو پرداختند.
به گزارش گروه رسانه ای شرق؛ در گفت‌وگوی تلفنی میان دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، و ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، موضوعاتی همچون برقراری آتش‌بس در اوکراین و همچنین مسائل مربوط به ایران مورد بحث قرار گرفت. کاخ سفید در بیانیه‌ای که پس از پایان این مکالمه در شامگاه سه‌شنبه ۲۸ اسفند منتشر کرد، به موضع‌گیری ضدایرانی خود اشاره نمود و اعلام کرد که دو رهبر بر این باور مشترک بودند که «ایران نباید هرگز در موقعیتی قرار گیرد که بتواند اسرائیل را تهدید یا نابود کند.» از سوی دیگر، کرملین بدون اشاره مستقیم به ایران، اعلام کرد که رهبران دو کشور درباره «وضعیت خاورمیانه و دریای سرخ» به گفت‌وگو پرداختند.
این گفت‌وگو در شرایطی صورت گرفت که آمریکا در روزهای اخیر حملاتی را علیه مواضع گروه حوثی‌ها در یمن انجام داده است. در مقابل، حوثی‌ها نیز تهدید کرده‌اند که حملات خود به کشتی‌های عبوری از دریای سرخ را تشدید خواهند کرد. دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، نیز روز دوشنبه با اشاره به این موضوع هشدار داد که در صورت ادامه حملات حوثی‌ها، ایران مسئول این اقدامات تلقی شده و با عواقب «جدی و وخیم» مواجه خواهد شد. ترامپ در پستی روی شبکه اجتماعی تروث سوشال نوشت: «از این لحظه به بعد، هر گلوله‌ای که توسط حوثی‌ها شلیک شود، به عنوان اقدامی با حمایت تسلیحاتی و رهبری ایران در نظر گرفته خواهد شد. ایران مسئول این اقدامات خواهد بود و باید منتظر عواقب شدید آن باشد. این عواقب بسیار جدی و سنگین خواهد بود.»
معادلات جنگ اوکراین اوکراین و کارت تهران برای مسکو
رؤسای جمهور آمریکا و روسیه، دونالد ترامپ و ولادیمیر پوتین، روز سه‌شنبه برای یافتن راه‌حلی جهت آتش‌بس در جنگ اوکراین، بیش از ۹۰ دقیقه گفت‌وگوی تلفنی داشتند. ترامپ قبل ترتر اعلام کرده بود امیدوار است به این جنگ پایان دهد. پیش از این، آمریکا و اوکراین در مذاکراتی در عربستان سعودی بر سر آتش‌بس ۳۰ روزه به توافق رسیده بودند، مشروط به موافقت روسیه. اما پوتین شرط‌هایی مانند توقف ارسال تسلیحات به اوکراین و بی‌طرفی این کشور را مطرح کرد. او تأکید دارد که هر آتش‌بس باید به «حذف ریشه‌های بحران» مانند گسترش ناتو منجر شود. روسیه همچنین خواستار ضمانت‌های امنیتی محکم، از جمله بی‌طرفی اوکراین و عدم عضویت در ناتو است. زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین، نیز بر ضرورت دریافت این ضمانت‌ها برای جلوگیری از حملات آینده روسیه تأکید کرده است.
پیرو نکات یاد شده بی شک کرملین به دنبال ایجاد موازنه‌ای جدید در برابر آمریکا است. ولادیمیر پوتین، با پیش‌شرط‌هایی که برای پایان درگیری مطرح کرده - از جمله حفظ مناطق اشغالی و بی‌طرفی اوکراین- در حال طراحی یک استراتژی پیچیده‌تر است. در این میان، ایران به عنوان یکی از مهره‌های کلیدی در این بازی بزرگ مطرح می‌شود. دولت دوم دونالد ترامپ، که همچنان سیاست فشار حداکثری بر تهران را دنبال می‌کند، به شدت بر محدودسازی برنامه هسته‌ای ایران تمرکز کرده است. واشنگتن، با توجه به نگرانی‌های خود درباره پیشرفت‌های هسته‌ای ایران، در تلاش است تا راهی برای اعمال کنترل بیشتر بر این پرونده پیدا کند. اما در این میان، روسیه قطعا ایران را به عنوان یک ابزار استراتژیک در مقابله با آمریکا می‌بیند و از برنامه هسته‌ای تهران به عنوان یک اهرم در مذاکرات خود با غرب استفاده می‌کند.
در کنار مسئله هسته‌ای، موضوع یمن و نقش حوثی‌ها که این روزها پررنگ تر شده است، به این معادله اضافه می‌شود. کرملین احتمالاً تلاش خواهد کرد تا از نفوذ ایران در یمن برای تأثیرگذاری بر سیاست‌های آمریکا در منطقه بهره ببرد. در چنین شرایطی، مسکو می‌تواند در ازای امتیازاتی در پرونده اوکراین، نوعی میانجی‌گری در موضوع ایران را مطرح کند. به عبارتی، روسیه ممکن است از نفوذ خود برای کاهش فشارها بر تهران استفاده کند، مشروط بر اینکه این مسئله در چارچوب منافع استراتژیک کرملین باشد. در مجموع، این تحولات نشان می‌دهد که جنگ اوکراین دیگر صرفاً یک بحران اروپایی نیست، بلکه به یک موضوع ژئوپلیتیکی گسترده تبدیل شده که ایران را نیز درگیر کرده است. برنامه هسته‌ای تهران و نقش آن در یمن، هر دو به بخشی از بازی قدرت‌های بزرگ تبدیل شده‌اند. آنچه در آینده رخ خواهد داد، بستگی به این دارد که بازیگران اصلی چگونه از این مهره‌ها در معادله پیچیده جهانی استفاده کنند—معادله‌ای که نه‌تنها سرنوشت اوکراین، بلکه موازنه قدرت در خاورمیانه را نیز تحت تأثیر قرار خواهد داد.
