به گزارش گروه رسانه ای شرق، گوردون براون در این یادداشت که روز پنجشنبه در روزنامه گاردین منتشر شد، نوشت: «فرصت بسیار اندکی باقی مانده تا از یک رکود جهانی اجتناب‌پذیر جلوگیری کنیم.» او با اشاره به تشدید جنگ‌های تجاری، افزایش تعرفه‌ها، محدودیت‌های سرمایه‌گذاری و احتمال درگیر شدن اقتصادهای بزرگ در جنگ‌های ارزی، تأکید کرد که میلیون‌ها شغل در معرض تهدید قرار دارند.

نخست‌وزیر اسبق انگلیس هشدار داد که اگرچه مقامات آمریکایی پیش‌تر از رویکرد «افزایش تنش برای کاهش آن» در سیاست تعرفه‌ای سخن گفته‌اند، اما هدف نهایی ترامپ بازگرداندن تولید به خاک آمریکاست و تعلیق ۹۰ روزه برخی تعرفه‌ها به‌هیچ‌وجه نشانه کاهش بحران نیست.

براون با اشاره به تجربیات بحران مالی ۲۰۰۸ تأکید کرد که حل بحران‌هایی با ابعاد جهانی، نیازمند پاسخ‌های جهانی و هماهنگ است. او پیشنهاد داد که مشابه با ائتلافی که برای حمایت از اوکراین شکل گرفته، باید «ائتلاف اقتصادی کشورهای همسو» برای مقابله با رکود جهانی نیز ایجاد شود.

او همچنین از پیشنهاد «ریچل ریوز» وزیر دارایی انگلیس مبنی بر حفظ روانی تجارت جهانی حمایت کرده و یادآور شد که در بحران سال ۲۰۰۸، تمدید خطوط اعتباری برای شرکت‌های صادرات‌محور و وارداتی، نقشی حیاتی در حفظ جریان تجارت داشت.

در بخشی دیگر از یادداشت، گوردون براون به نقش چین نیز اشاره کرد و نوشت: «اگر چین می‌خواهد خود را به‌عنوان مدافع تجارت آزاد معرفی کند، باید تمرکز خود را از اشباع بازارهای جهانی با کالاهای ارزان به افزایش مصرف داخلی معطوف کند.»

با این حال، او هشدار داد که خطرات اقتصادی فراتر از شوک تعرفه‌ای هستند و بدون هماهنگی سیاست‌های مالی و پولی در سطح بین‌الملل، احیای تجارت جهانی بسیار دشوار خواهد بود.

براون در بخش دیگری از یادداشت خود به نقش اروپا اشاره کرد و خواستار آن شد که اتحادیه اروپا با استفاده از نرخ تورم پایین‌تر و بدهی عمومی کمتر نسبت به آمریکا، رهبری مالی را در غیاب واشنگتن به‌عهده گیرد.

او همچنین پیشنهاد داد که بانک مرکزی اروپا بتواند در صورت لزوم، خطوط مبادله ارزی را برای کشورهای نیازمند باز کند و نهادهایی مانند هیأت ثبات مالی جهانی (Financial Stability Board) وظیفه شناسایی سریع مخاطرات اقتصادی را برعهده گیرند.

گوردون براون در پایان هشدار داد که تخریب ساختارهای اقتصادی چندجانبه، نه‌تنها فقر و بی‌ثباتی را تشدید می‌کند، بلکه پایه‌های نظم مبتنی بر قانون و همکاری بین‌المللی را نیز تضعیف می‌کند.

او نوشت: «هم‌زمان با فروپاشی نظم اقتصادی و ژئوپلیتیکی موجود، تنها با همبستگی جهانی می‌توان از فروپاشی کامل جلوگیری کرد. اگر در عمل نشان دهیم که می‌توانیم از معیشت مردم دفاع کنیم، ثابت خواهیم کرد که همکاری بین‌المللی هنوز هم یک اصل حیاتی برای صلح و رفاه جهانی است.»