دولت اصل را رها کرده و به فرع می‌پردازد!

حسن لطفی*: چند روزی است که شاهد افزایش قیمت آرد و ماکارونی به‌واسطه حذف ارز ترجیحی از سوی دولت هستیم و همین امر انتقاد و اعتراض مردم را در پی داشته است. درباره حذف ارز ترجیحی کالاهای اساسی مواردی وجود دارد که از سوی دولت مورد غفلت قرار گرفته است. مصداق آن این است که برای فولاد و معادن ذغال سنگ در کشور تنی 410 تومان حقوق مالکانه می‌پردازند، اما تنی 25 میلیون تومان در بازار به فروش می‌رسد. محاسبه کنید صاحبان صنایع چه تفاوت فاحش و تریلیاردی‌ای به جیب می‌زنند؛ اما دولت به آن کارخانه‌های فولاد، برق و آب و گاز یارانه‌ای می‌دهد و آنها حتی جاده‌های کشور را تخریب می‌کنند و بعضا اگر در نقاط محروم هم باشند، از پرداخت مالیات معاف هستند. این موضوع درباره کارخانه سیمان هم که صنایع مادر کشور است صدق می‌کند؛ یعنی کارخانه سیمان 210 تومان به ازای هر تن سیمان به دولت حقوق مالکانه می‌پردازد، اما سیمان را تنی 750 هزار تومان می‌فروشند. در حالی که دولت به همان کارخانه سیمان هم برق و گاز و آب یارانه‌ای می‌دهد و آنها هم جاده‌های کشور را تخریب می‌کنند و اگر در مناطق محروم هم باشند مالیات نمی‌پردازند! به عبارتی پول‌های هنگفتی از این طریق به جیب ثروتمندان می‌رود. حرف ما این است که آقای رئیس‌جمهور، آقای دولت این پول‌ها را از ثروتمندان بگیر و بین فقرا تقسیم کن و ارز ترجیحی را کنار بگذار. دولت باید توضیح دهد که طبق قانون با چه فرایندی قصد دارد این پول‌ها را از کارخانه فولاد که هزاران برابر ثروت کشور را قلع و قمع می‌کند یا کارخانه سیمان یا هزاران مورد دیگر این پول‌ها را بگیرد. اما دولت آنها را رها کرده و دست روی حذف ارز ترجیحی کالاهای اساسی مردم گذاشته است. صنایع و منابع کشور در حال غارت است. دولت پتروشیمی‌ها و صنعت نفت و جاهایی را که پول‌های هزاران میلیاردی در آن جابه‌جا می‌شود، رها کرده و تمرکزش را روی حوزه کشاورزی گذاشته تا نان مردم را آجر کند. اول دولت باید به بخش‌هایی که مدعی است رانت در دستشان بوده و ارز چهارهزارو 200 تومانی گرفته و ثروتمند شده‌اند، ورود کند. ما می‌گوییم طبق قانون دولت از ثروتمندان و کارخانه‌ها و صاحبان صنایع، حق مالکانه و مالیات بگیرد و آب و برق و گاز رایانه‌ای ندهد، بعد این پول‌ها را بگیرد و به فقرا بدهد تا فقر ریشه‌کن شود؛ اما آنها را رها کرده و به ارز ترجیحی گندم و آرد گیر داده است. حرف نمایندگان و انتقادشان به دولت، حرف دل مردم است که با نطق و تذکر شفاهی از تریبون رسمی مجلس به گوش دولت رساندند. به عنوان نماینده مجلس تأکید دارم دولت ارز ترجیحی را حذف کند، اما میزان و سقفی را تعیین کنند تا هرکسی که بالغ بر این میزان درآمد داشت مالیات بپردازد یا حداقل یارانه پنهان به او ندهند تا اینکه بتوانیم شرایط اقتصادی جامعه را سروسامان دهیم. البته قبول دارم که تخصیص ارز ترجیحی برای مردم چندان هم مؤثر نبود و برنج 34 هزار تومانی سال گذشته را مردم امسال باید 110 هزار تومان خریداری کنند؛ اما آقای قالیباف تأکید بر تخصیص کارت الکترونیکی به مردم دارد در حالی که ایشان نمی‌گوید چطور قصد دارد قیمت کالاها را به قیمت سال قبل برگرداند و مثلا برنج 110 هزار تومانی را با قیمت 34 هزار تومان سال 1400 بفروشد؟ ما نمایندگان به جای مردم انتقاد کردیم و معتقدیم امکانات و منابع را در اختیار داریم اما ضعف مدیریت کار را به اینجا رسانده است. صدای مردم درآمده و دولت باید به جای این کارها، روی یارانه‌های پنهان متمرکز شود که بخش عمده آن به جیب ثروتمندان می‌رود. 

* عضو کمیسیون اجتماعی مجلس