وقتی یک جای کار می‌لنگد

شامگاه ۱۰ اردیبهشت هنرمندان در کنار هم جمع شده بودند تا مراسم بزرگداشت «آتیلا پسیانی» را هم‌زمان با تولدش در خانه هنرمندان ایران برگزار کنند‌. این مراسم با سخنرانی پرویز پرستویی، رضا کیانیان، محمد چرم‌شیر، محمد صالح‌علا، نوید محمدزاده، بهرام رادان، محمد رحمانیان، صدرالدین زاهد، علیرضا مجلل‌، فاطمه نقوی و... همراه شد.

مسئولان باید دست تئاتری‌ها را ببوسند

به گزارش تابناک و ایسنا، پرویز پرستویی از سخنرانان این مراسم بود که با اشاره به همکاری‌هایش با آتیلا پسیانی و با اشاره به حضور هنرمندان شناخته‌شده تئاتر در این مراسم افزود: «مسئولان بنام کشور باید دست یک‌یک تئاتری‌ها را ببوسند که خاک صحنه خورده‌اند و کنار مردم بوده‌اند و خانواده تئاتر، جدایی‌ناپذیر است».

پرستویی با ابراز تأسف از طرح برخی انتقاد‌ها از هنرمندان در چند ماه گذشته افزود: «در این مدت بسیار ضربه خوردیم و مدام با این نقد مواجه شدیم که شما هنرمندان هر‌چه دارید از مردم است، ولی کنارشان نیستید؛ در‌حالی‌که منِ نوعی بیش از ۵۰ سال است برای مردم کار کرده‌ام و نفسمان به هم گره خورده. الان هم اگر کار نمی‌کنیم، چون حال مردم خوب نیست. تئاتر شغل ما نیست، زمانی می‌توانیم کار کنیم که حال خودمان و مردم خوب باشد. با‌این‌حال وظیفه ما کارکردن است. به وجود آتیلا افتخار می‌کنم که همیشه در کنار کار‌های تصویری، تئاتر کار کرده و به تئاتر، مؤمن‌ترین است که همواره با تفکر و ایده‌های خودش کار کرده و مخاطب خود را هم داشته است».

مجبوریم  رؤیا  داشته  باشیم

رضا کیانیان، دیگر هنرمند و دوست نزدیک پسیانی نیز گفت: «همبستگی هنرمندان تئاتر اتفاق بسیار خوبی است که امیدوارم ادامه یابد». او با اشاره به حضور پسیانی در تئاتر ایران ادامه داد: «آتیلا حلقه مفقوده در تئاتر ما را پر و دو نسل را به هم وصل کرد. اگر او نبود، شاید این تئاتر امروز چنین نبود».

این بازیگر با اشاره به جریان‌های گوناگون در تئاتر یادآور شد: «تئاتر تجربی با کوشش‌های آتیلا شکل گرفت. او هرگز و با وجود موانع بسیار، از رو نرفت و با اینکه خیلی فحش خورده، به کارش ادامه داده است. آتیلا در تئاتر ما یک پدرخوانده است و باید قدرش را دانست. اگر بگوییم او پدر تئاتر تجربی است، ادعایی پرت‌و‌پلا نیست».

کیانیان در پایان سخنانش گفت: «در سینمای ما سه چیز مفقود شده؛ قهرمانی که در زندگی شخصی‌اش موفق می‌شود. به همین دلیل شخصا از فیلم تلخ خوشم نمی‌آید. از طرف دیگر در سینمای خود شادی و رؤیا نداریم. به همین دلیل ما تئاتری‌ها مجبوریم شادی و رؤیا داشته باشیم و در زندگی خودمان قهرمان باشیم».

پذیرش  پس  از 40 سال  دیر  بود

محمد چرم‌شیر، نمایش‌نامه‌نویس و دوست و همکار نزدیک آتیلا پسیانی هم دیگر سخنران برنامه بود که با اشاره به شروع همکاری خود با پسیانی از دهه ۷۰، گفت: «می‌خواهم شرح حالی از ناعدالتی‌ها درباره آتیلا پسیانی ارائه کنم. هر وقت ظاهرا همه‌چیز برای ما خیلی خوب بود، با تعجب می‌گفتیم یک جای کار می‌لنگد و این در بین ما به یک شوخی تبدیل شده بود. حالا کانون کارگردانان برای آتیلا نکوداشت گرفته. اگر این موضوع به معنای پذیرش نگاه آتیلاست، ۴۰ سال زمان برای این پذیرش بسیار طولانی است».

او با اشاره به علاقه پسیانی به جوانان ادامه داد: «‌آتیلا عاشق جوانان است. او فقط حلقه مفقوده تئاتر ما نبود، بلکه چیزی به آن افزود. آتیلا برای جوانان زیادی پدری کرد، هرچند آنان پدرکشی کردند، ولی آنان را پروراند. آتیلا فقط تأثیر‌گذار نبود؛ او به تئاتر ایران، ایران را افزود که یکدیگر را بپذیریم و فارغ از هر نوع نگاهی، در کنار یکدیگر زندگی کنیم. ما شعارش داده‌ایم، اما یک جای کار می‌لنگد».

تجربه‌های  بهرام  رادان  و  نوید  محمدزاده

بهرام رادان، دیگر سخنران برنامه بود که به‌عنوان نماینده‌ای از جوانان روی صحنه رفت و گفت: «وقتی قرار است از بزرگی صحبت کنیم، گاه می‌گوییم شناختن زوایای پنهان او ساده نیست، ولی آتیلا جزء معدود کسانی است که ظاهر و باطنش یکی است. در بیست و اندی سال گذشته افتخار شاگردی، همکاری و رفاقت با او را داشته‌ام. امیدوارم سال‌های سال کنار خانواده‌ات بمانی. تولدت مبارک!».

نوید محمدزاده که در چند نمایش با پسیانی همکاری داشته است، با صدایی لرزان و با بیان اینکه دچار اضطراب شده است، خطاب به آتیلا پسیانی گفت: «برای من حکم پدر داری، رفیق عزیز، برادر بزرگ‌تر، معلم، کسی که در مسیر کار و تمرین‌هایمان می‌گفتی از اشتباه‌هات آدم‌ها تئاتر می‌سازی. سعی کردم اشتباه‌های زیادی کنم. در چهار نمایش افتخار همکاری با تو را داشتم و به این دلیل می‌گویم بچه تئاترم».

فاطمه نقوی: ما  با  هم  بزرگ  شدیم

نقوی در سخنانی با یادآوری آشنایی خود با پسیانی افزود: «۴۵ سال با هم زندگی کردیم. ۴۶ سال همدیگر را می‌شناختیم. همچنان که مادر آتیلا می‌گفت ما با هم بزرگ شدیم و زندگی را تجربه کردیم. آتیلا عاشق جوانان است و همیشه دوست داشته جایی برای برگزاری کارگاه و انتقال تجربه‌هایش به جوانان داشته باشد. او عاشق کار و زندگی است و کودک درونش خیلی زنده و فعال است».

آتیلا پسیانی: انگار  یک  جای  کار  می‌لنگد

در بخش پایانی برنامه، آتیلا پسیانی در میان تشویق حاضران روی صحنه رفت و در سخنانی گفت: «با وجود تمام سخنان دوستان که خیلی صادقانه و دوستانه درباره من گفتند، مرا عمیقا به فکر فروبرد که انگار یک جای کار می‌لنگد! اتفاق‌هایی که در این پنج دهه افتاد، خیلی عجیب و مختلف بود که می‌توانست برای دیگران هم رخ بدهد. ما خیلی دوست داشتیم جوانانی مانند خودمان پرورش بدهیم و گروه‌هایی مانند گروه تئاتر بازی ایجاد کنیم. وقتی گروه تئاتر بازی در سال ۶۸ کار تجربی انجام داد، خیلی فحش خوردیم، ولی ما پای آن ایستادیم. خوشحالم الان بیش از ۲۰ گروه تجربی داریم که فعالیت می‌کنند».

ستاره پسیانی کیک تولد پدرش را روی صحنه آورد و در جملات کوتاهی گفت: ۳۷ سال افتخار داشتم دخترش باشم و ۳۲ سال افتخار داشتم که در نمایش‌هایش بازی کنم و در تئاتر و سینما کیف کنم.

انجمن صنفی کارگردانان این مراسم را در هجدهمین شب کارگردان برنامه‌ریزی کرده بود. این برنامه به افتخار زادروز استاد سمندریان هر سال در اردیبهشت برگزار می‌شود.

 در این مراسم بیانیه‌ای درباره شرایط دشوار تئاتر ایران بعد از کرونا نیز خوانده شد و حاضران ابراز امیدواری کردند مسئولان شنوای خواسته‌های آنها باشند.

در انتهای مراسم محمدمهدی عسگرپور، مدیر‌عامل خانه هنرمندان، درخت سروی را که هدیه خانه هنرمندان به چهره‌های ماندگار فرهنگی است، به آتیلا پسیانی اهدا کرد.

فاطمه معتمدآریا، افسانه بایگان، فردین خلعتبری، نیکی کریمی، تهمینه میلانی، محمدرضا فروتن، بهمن فرمان‌آرا، ستاره اسکندری، بهاره رهنما، حبیب رضایی، فرشته صدر‌عرفایی، شهره سلطانی، کاظم بلوچی، سجاد افشاریان، رضا ثروتی، رضا حداد، علی دهکردی، پوریا پورسرخ، لیندا کیانی، مریم مؤمن، مهوش وقاری، اتابک نادری، آرش دادگر و‌... از‌ جمله هنرمندان حاضر در این برنامه بودند.