خیال خوش عاشقانه

یاسین محمدی

علیرضا قربانی در پایان تور جدید کنسرت‌هایش بالاخره به تهران رسیده است و همان‌طور که پیش‌بینی می‌شد، این کنسرت هم با استقبال بی‌نظیری روبه‌رو شد. هشت نکته درباره این اجرا بیش از همه به چشم می‌خورد که آنها را مرور می‌کنیم.

8. کاخ سعدآباد؛ در حصار درختان کهن: مجموعه فرهنگی‌-تاریخی سعدآباد یا همان کاخ سعدآباد همچون نگینی زمردین در شمال تهران رخ‌نمایی می‌کند؛ با درختانی تنومند و تناور و سربه‌فلک‌کشیده که در این روزها و شب‌های فوق‌العاده گرم تهران، تنفس هوای مطبوع و خنک این مجموعه باورنکردنی است. ایده برگزاری کنسرت در فضای باز این مجموعه، علاوه بر اینکه باعث شده تعداد بسیار زیادی در هر شب به تماشای اجرا بنشینند، فضایی مناسب را هم برای مخاطبان فراهم آورده است. در میانه کنسرت اگر کمی گوش بسپارید، صدای طوطی‌های زیبایی را می‌شنوید که با گروه هم‌آوایی می‌کنند.

7. ویدئومپینگ؛ نور در خدمت موسیقی: نمایش تصاویر بسیار زیبا و متناسب با قطعات بر روی دیوار کاخ‌موزه ملت در پشت سر گروه ارکستر، زیبایی بصری فضای کنسرت را دوچندان کرده است.

6. هومن مهدویان و سامان صمیمی؛ ایرانی‌ها: در بین 31 نوازنده حاضر در ارکستر، فقط دو نوازنده وظیفه نواختن ساز‌های ایرانی را بر عهده دارند: هومن مهدویان (تار و سه‌تار) و سامان صمیمی (کمانچه). اگر با فضای موسیقایی آثار علیرضا قربانی آشنا باشید، متوجه دشواری کار این دو نوازنده خواهید شد که یک‌تنه بار اتصال فضای موسیقایی آثار به موسیقی سنتی ایران را بر عهده دارند و در غالب آثار صدای سازهایشان را در روزمینه می‌شنوید. دست مریزاد.

5. حسام ناصری؛ آقای شماره یک: یکی از مهم‌ترین چالش‌های هر اجرای زنده موسیقی، تنظیم قطعات ضبط‌شده در استودیو برای ارکستر است؛ اینکه تنظیم‌کننده تصمیم بگیرد چه سازهایی را حذف و چه ترکیب و سازبندی‌ای ارائه کند تا همه قطعات را که در حال‌و‌هواهای مختلف ضبط‌ شده‌اند، پوشش بدهد و حسی متفاوت، جدید و درعین‌حال جذاب برای شنونده ایجاد کند. همه اینها و بیشتر از اینها کاری است که حسام ناصری به‌خوبی از عهده آن برآمده است.

4. حسین غیاثی: ترانه‌سرای کرمانی حالا در گذر از ۴۰سالگی آن‌قدر به پختگی رسیده که تقریبا با تمام خوانندگان نامدار موسیقی پاپ همکاری کرده باشد. حسین غیاثی با چهار ترانه از 13 قطعه این کنسرت، بیشترین سهم را در میان شاعران و ترانه‌سرایان دارد. چهار قطعه محبوب «هم‌گناه»، «شروع ناگهان»، «بی‌گناه» و «خیال خوش» با ترانه‌های حسین غیاثی خود را به ست‌لیست این کنسرت تحمیل کرده‌اند و با ابیاتی مثل «بهانه من، بغض خانه من، گرفته دلم، گریه می‌خواهم/ خیال خوش عاشقانه من، همیشه تویی آخرین راهم» تماشاگران را سر ذوق و همراهی آورده‌اند.

3. هوشنگ ابتهاج؛ سایه بلند ارغوان: زنده‌یاد استاد هوشنگ ابتهاج را می‌توان از شاعرانی دانست که علیرضا قربانی به ایشان ارادت قلبی دارد. حضور پیوسته قطعه «ارغوان» در ست‌لیست کنسرت‌های سالیان پیاپی قربانی، شاهد این مدعاست؛ اما در این کنسرت پخش صدای «سایه» در ابتدای کنسرت و نیز پیش از آغاز اجرای «ارغوان» شگفت‌انگیز است و درعین‌حال یادآور فراقی که حالا در آستانه یک‌سالگی‌اش هستیم: «تو بخوان نغمه ناخوانده من/ ارغوان شاخه هم‌خون جدامانده من...».

2. ابوسعید ابوالخیر؛ بی یاد تو هرجا که نشستم توبه: به‌جز قطعه آغازین (عروج)، قطعه هفتم و میانی کنسرت (می‌دانی تو)، از رباعیات منسوب به ابوسعید ابوالخیر، عارف و شاعر نامدار سده چهارم و پنجم هجری است. آنچه این قطعه را از قطعات دیگر کنسرت متمایز می‌کند، وجه عرفانی ابیات است؛ جایی که قربانی از مخاطبان می‌خواهد گوشی‌ها را زمین بگذارند و با گوش جان به این نوا و کلمات دل بسپارند. چه روح‌ها که به پرواز درمی‌آیند با کلمات هزارساله: «درد دل من دواش می‌دانی تو/ سوز دل من سزاش می‌دانی تو/ من غرق گنه پرده عصیان در پیش/ پنهان چه کنم که فاش می‌دانی تو...» .

1. علیرضا قربانی؛ با من بخوان: از هرچه بگذریم، اصل جذابیت هم مشخص است که صدای مسحورکننده علیرضا قربانی است؛ صدایی که هر شب صدها نفر را به شمالی‌ترین نقطه تهران می‌کشاند. آن جوان 27ساله‌ای که در ارکستر ملی خبردار جلوی فرهاد فخرالدینی ایستاد و از «اشتیاق» خواند، امروز در گذر از 50سالگی به یکی از مطرح‌ترین خوانندگان موسیقی ایرانی بدل شده است که هر سال اجرا و پرفرمنسی پخته‌تر از قبل را روی صحنه می‌برد. می‌توان با خیال راحت برای او و گروهش در تور کنسرت‌های خارج از کشور آرزوی موفقیت کرد و خرسند بود که موسیقی ایران نمایندگانی چنین وزین و فاخر دارد.