به قیمت ناراحتی قلعه‌نویی

تیم ملی فوتبال ایران امشب از ساعت 19 در ورزشگاه آزادی به مصاف آنگولا می‌رود تا دومین دیدار تدارکاتی‌اش در فیفادی کنونی را برگزار کند. تیم ملی در دیدار نخست چند روز پیش در بلغارستان، موفق شد با یک گل از سد همین تیم نه‌چندان قدرتمند اروپایی عبور کند. دومین رقیب این روزهای تیم ملی ولی حریفی از آفریقاست که اتفاقا مثل همان تیم بلغارستان رقیب چندان قدرتمندی محسوب نمی‌شود. آنگولا که این روزها در رده 116 رنکینگ دنیا قرار دارد، خوشحال است که می‌تواند با یکی از رنک‌های خوب دنیا بازی کند. این کشور دومین حریف آفریقایی است که بعد از کنیا در عصر امیر قلعه‌نویی به‌عنوان یکی از رقبای تدارکاتی برابر تیم ملی ایران قرار می‌گیرد. البته که ظاهرا صحبت از کیفیت رقبایی که تیم ملی ایران به عنوان حریف تدارکاتی روبه‌روی آنها قرار می‌گیرد، چندان به مذاق سرمربی تیم ملی خوش نمی‌آید. امیر قلعه‌نویی انتقاد از رقبای تدارکاتی را به پای انتقاد از خودش گذاشته و می‌گوید این حرف‌ها حرف دشمن است و نباید به دلیل مخالفت با قلعه‌نویی، ضد مملکت عمل شود. «اولین بازی‌ای که در فیفادی انجام دادیم، بازی با روسیه و کنیا بود و خیلی‌ها انتقاد کردند که این چه بازی‌ای است؟ باید بگویم در دنیا بازی آسان نداریم. این اواخر نتایج بازی‌های تدارکاتی و رسمی را دیدید که ایتالیا به تساوی رسید، آلمان مقابل ژاپن شکست خورد و انگلیس برابر اوکراین متوقف می‌شود. چرا دوستانی که انتقاد می‌کردند و آن حرف‌ها را می‌زدند، سکوت کرده‌اند؟ البته آنها از روی دشمنی حرف زدند. قطر را ببینید که با همه امکانات و ارتباطات، با کنیا و روسیه بازی می‌کند. چرا آقایان سکوت کرده‌اند؟ پس بدانید برای زدن قلعه‌نویی به مملکت‌تان ضربه نزنید، دنبال این باشید به تیم ملی کمک کنید. دنبال بهانه نباشید که چرا کنیا اینجای جدول است و باید با آن تیم بازی می‌کردیم». به‌هر‌روی و حتی به قیمت ناراحتی امیر قلعه‌نویی باز هم باید عنوان شود سطح کیفی تیم‌هایی که ایران در دیدارهای تدارکاتی به مصاف آنها رفته اصلا خوب نیست. هرچند این موضوع تقصیری را متوجه سرمربی تیم ملی نمی‌کند و او بی‌دلیل مسائل را به خودش گرفته است. انجام و پیگیری بازی‌های دوستانه مربوط به فدراسیون فوتبال است و آنها اگر انتخاب‌های فراوانی داشته باشند، آن‌وقت با سرمربی تیم ملی مشورت می‌کنند تا بهترین گزینه را انتخاب کنند. حال وقتی گزینه‌های زیادی در دسترس نیست، پس باید به همین حداقل‌ها رضایت داد. حداقلی که مشخصا در این دوره نشان داده شده نمی‌تواند محک جدی برای فوتبال ایران باشد. با چنین پیش‌فرضی تیم ملی و امیر قلعه‌نویی حالا باید آماده شوند تا یک بار دیگر به مصاف آنگولا، حریفی که چندان برای فوتبال ایران ناآشنا نیست، بروند. این برای چهارمین بار در تاریخ است که دو تیم مقابل یکدیگر قرار می‌گیرند. اولین بار در جام جهانی 2006 تیم ملی به مصاف آنگولا رفت. در دیداری که تصور می‌شد بازی ساده‌ای برای تیم ملی باشد، مسابقه با نتیجه تساوی 1-1 به اتمام رسید. سهراب بختیاری‌زاده تک‌گل ایران را به‌ثمر رساند. چهار سال بعد به میزبانی قطر، ایران و آنگولا دیداری دوستانی را برگزار کردند که نماینده آسیا با گل جواد نکونام در دقیقه (2+90) به پیروزی دست یافت. سرانجام در تاریخ 9 خرداد 1393 و پیش از آغاز جام جهانی 2014، این دو تیم در خاک اتریش به مصاف هم رفتند که مجددا تساوی 1-1 حکم‌فرما شد. بازهم این تیم آنگولا بود که پیش افتاد اما کریم انصاری‌فرد در دقیقه 56 کار را به تساوی کشاند. حالا و 9 سال پس از آخرین تقابل این‌بار آنگولا در شرایطی دوباره روبه‌روی ایران قرار می‌گیرد که قدرت سابق را ندارد و آنها هم نتوانسته‌اند بازی‌های دوستانه خوبی انجام دهند. جدی‌ترین رقیبی که آنگولا به غیر از بازی امشب، برابرش به میدان رفته تیم غنا بوده که توفیقی برابر آنها به دست نیاورده است. البته که با همین شرایط این تیم توانسته همین اواخر جواز حضور در رقابت‌های جام ملت‌های آفریقا را به دست بیاورد. آنها در مرحله انتخابی بعد از تساوی برابر ماداگاسکار و به لطف پیروزی غنا، به عنوان تیم دوم صعود خود به جام ملت‌های آفریقا را مسجل کردند. این همان موضوعی است که امیر قلعه‌نویی هم پیش از بازی با آنگولا به آن اشاره کرده و گفته «تیم آسانی در فوتبال نداریم و آنگولا چند شب پیش با یک تساوی، به جام ملت‌های آفریقا صعود کرد. 25 بازیکن تقریبا در یک سطح داریم و شاید جابه‌جایی کمی داشته باشیم اما دیگر بازی دوستانه نداریم. به بازی با آنگولا به‌عنوان دیداری فکر می‌کنیم که وارد قطر شده‌ایم و با این انگیزه بازی می‌کنیم». بدون درنظرگرفتن شرایط فنی، این بازی یک نکته منفی هم در دل دارد که مربوط به غیبت تماشاگران در این دیدار است. همان‌طورکه از روزهای قبل قابل پیش‌بینی بود، این بازی در سطح ملی هم با اعلام مسئولان مربوطه بدون حضور تماشاگران برگزار می‌شود تا همچنان ورزشگاه آزادی از آغاز رقابت‌های این فصل فوتبال در ایران، بدون تماشاگر، چه در عرصه باشگاهی و چه ملی، به تصویر کشیده شود.