نوبل پزشکی؛ جایزه‌ای برای علم و انسانیت
جایزه نوبل امسال به‌طور مشترک به «کاتالین کاریکو» مجارستانی-آمریکایی و «درو وایسمن» آمریکایی رسید که الحق شایسته دریافت این بزرگ‌ترین و معتبرترین جایزه بین‌المللی بودند.
جایزه نوبل امسال به‌طور مشترک به «کاتالین کاریکو» مجارستانی-آمریکایی و «درو وایسمن» آمریکایی رسید که الحق شایسته دریافت این بزرگ‌ترین و معتبرترین جایزه بین‌المللی بودند. تحقیقات این دو دانشمند پایه‌ای برای ساخت واکسن‌های ام‌آر‌ان‌ای (mRNA) توسط شرکت‌های مدونا و فایزر شد. همه ما که دوران پاندمی کووید ۱۹ را طی کرده‌ایم و چه‌بسا هرکدام از ما عزیزی را هم از دست داده باشیم، متوجه می‌شویم که چنین کشفی چقدر ارزشمند است. این کشف شاید از معدود جایزه‌های نوبل باشد که دلیل و اهمیت آن را همه ما با گوشت و استخوان حس کرده‌ایم. شاید همین پیچیده‌بودن تأثیر کووید 19 بر زندگی مردمان سبب شود که این جایزه نیز جنبه‌های مختلفی داشته باشد و نتوان آن را به یک کشف علمی خاص محدود کرد. این جایزه را از سه جنبه می‌توان مورد بررسی قرار داد. اولین آن اهمیت علمی ماجراست. این واکسن برای اولین‌بار شیوه ساخت واکسن‌ها را که براساس روش‌های سنتی حاوی جزء ضعیف‌شده یا مرده پاتوژن بوده عوض کرد. این واکسن جدید براساس جزء ژنتیکی ویروس یعنی ام‌آر‌آن‌ای ساخته شده است. با ورود این واکسن به بدن، بدن آن را به‌عنوان همان پاتوژن می‌شناسد و علیه آن آنتی‌بادی تولید می‌کند. زمانی که فرد به کووید مبتلا شود، بدنی که واکسن دریافت کرده آمادگی مقابله با آن را دارد. این روش نه‌تنها در ساخت واکسن علیه بیماری‌های عفونی موفق است بلکه دانشمندان در‌حال استفاده از آن برای ساخت داروهای ضد‌سرطان هستند. ازاین‌رو روش ساخت این واکسن، انقلابی همه‌جانبه در علم پزشکی محسوب می‌شود. جنبه دوم این واکسن نشان‌دهنده پیروزی علم بر شبه‌علم است. در دورانی که از طب سنتی و روش‌های غیرعلمی صحبت می‌شود، ساخت واکسن کرونا نشان داد که علم پیروز است و نمی‌توان با روغن بنفشه بیماران را درمان کرد. جای تأسف است، درحالی‌که جهان از شبه‌علم گذشته است، نهادهای اصلی درمان به‌دنبال مقبولیت‌بخشیدن به روش‌های ضد علمی باشند. آخرین جنبه آن جنبه اجتماعی واکسن است. همان‌طورکه گفته شد این واکسن توانست جان میلیون‌ها نفر را نجات دهد. به گمانم اگر امسال جایزه صلح نوبل را به این دانشمندان می‌دادند چندان پربیراه نبود. هدف غایی علم کمک به انسانیت و حفظ جان انسان‌هاست. علم هیچگونه خط و مرزی نمی‌شناسد. یک پزشک باید هر بیماری را با هر طرز فکر و عقیده‌ای درمان کند. این کاری است که این محققان و محققان بعدی که از روش آنها در ساخت واکسن استفاده کردند، انجام دادند. آنها به‌دنبال چراها و اگرها نبودند. جان انسان‌ها در خطر بود و مردم می‌مردند، پس آنها به‌دنبال راه‌حلی برای نجات مردمان برآمدند. این بزرگ‌ترین درجه انسانیت است.
