شاید امید مرده باشد
ایسنا با اسماعیل کهرم، پرنده‌شناس شناخته‌شده، گفت‌وگویی انجام داده است. در این گفت‌وگو او درباره کودکی، حضورش در سازمان محیط زیست و همین‌طور استدلالش درباره نیامدن درنای «امید» به ایران سخن گفته است.
ایسنا با اسماعیل کهرم، پرنده‌شناس شناخته‌شده، گفت‌وگویی انجام داده است. در این گفت‌وگو او درباره کودکی، حضورش در سازمان محیط زیست و همین‌طور استدلالش درباره نیامدن درنای «امید» به ایران سخن گفته است.
کهرم از سال 1348 وقتی 23 سال داشت، وارد سازمان محیط زیست شده و چند دوره خارج از کشور فرستاده شده تا به‌عنوان یک پرنده‌شناس وارد سازمان شود. او گفته است: «ناگهان دیدم هرچه پرنده دور و برم یا در کتاب‌هاست، می‌شناسم. از باغچه منزل شروع می‌شود و به اروپا، آمریکا و آفریقا می‌رسد. الان هم ۹۰ درصد پرندگان جهان را می‌شناسم. اگر عکسی در خیابان ببینم یا حتی درون جوی آب ببینم، تا حد تیره و رده و فامیل و زیستگاه آنها را هم می‌شناسم».
او در پاسخ به این سؤال که «امید، تک‌درنای سیبری، پیدایش نشد. عده‌ای گفتند شکار شده و برخی گفتند سال‌هایی بود که امید به ایران نیامد، فکر می‌کنید چه اتفاقی افتاده است؟» جواب داد: «بیشترین تلفات پرندگان مهاجر حین مسیر مهاجرت رخ می‌دهد. با رعد‌و‌برق و باران‌های شدید و شکار و بیماری دست و پنجه نرم می‌کنند و در همین مسیر مهاجرت امید، بسیار با سطح آب دریا برخورد شدید می‌کنند و از بین می‌روند. ولی برای تشخیص این موضوع که امید چگونه ممکن است تلف شده باشد راهی نداریم». این پرنده‌شناس با تأکید بر اینکه «فکر می‌کند به احتمال بسیار زیاد! امید ممکن است تلف شده باشد» ادامه داد: «طول عمر این گونه‌ها همیشه در اسارت بیشتر است. امید، همین حالا هم با توجه به اتفاقات مسیر مهاجرت، بیشتر عمر کرده است. در طول مهاجرت انواع گرفتاری‌ها برای پرنده پیش می‌آید و امید هم از آن مستثنا نیست. بالاخره جانش را در یکی از این خطرها می‌دهد. تازه شانس آورده تا این مدت زندگی کرده است».
