لحظه‌های غم و اندوه
17 اکتبر سال قبل بود که عکسی در خبرگزاری رویترز منتشر و جهان از این حجم غم و اندوه متأثر شد. «محمد سالم» عکاس فلسطینی، این عکس را در بیمارستان خان‌یونس در جنوب غزه به ثبت رسانده بود. در این عکس «ایناس ابو‌معمار» ۳۶ساله پیکر بی‌جان و کفن‌پوش سالی، خواهرزاده پنج‌ساله‌اش را در آغوش گرفته بود. این دختر کوچک همراه پدر و مادرش در پی اصابت موشک اسرائیلی به خانه‌شان جان سپرده بود.
17 اکتبر سال قبل بود که عکسی در خبرگزاری رویترز منتشر و جهان از این حجم غم و اندوه متأثر شد. «محمد سالم» عکاس فلسطینی، این عکس را در بیمارستان خان‌یونس در جنوب غزه به ثبت رسانده بود. در این عکس «ایناس ابو‌معمار» ۳۶ساله پیکر بی‌جان و کفن‌پوش سالی، خواهرزاده پنج‌ساله‌اش را در آغوش گرفته بود. این دختر کوچک همراه پدر و مادرش در پی اصابت موشک اسرائیلی به خانه‌شان جان سپرده بود.
محمد سالم می‌گوید این عکس را روز دوم نوامبر با عنوان «لحظه‌ای قدرتمند و اندوهناک که بیانگر مفهوم گسترده رویدادهای نوار غزه است»، منتشر کرده است.
او شرایط آن بیمارستان در غزه را چنین توصیف کرد: «مردم سردرگم بودند و از این سو به آن سو می‌دویدند. با اضطراب می‌خواستند بدانند عزیزانشان چه سرنوشتی داشتند. به این زن که پیکر دخترک را در آغوش گرفته بود و از خود جدایش نمی‌کرد، خیره شدم».
حالا محمد سالم برنده جایزه معتبر بهترین عکس سال بنیاد عکس‌های مطبوعاتی -جهان ورلدپرس فوتو- شده است. برندگان شصت‌وهفتمین مسابقه جهانی عکس مطبوعاتی ورلدپرس از بین بیش از ۶۱ هزار اثر انتخاب شدند. به گفته هیئت داوران بنیاد عکس‌های مطبوعاتی جهان، این تصویر «ترکیبی از توجه و تکریم است که نگاهی هم‌زمان استعاری و واقعی به فقدانی تصور‌ناپذیر می‌اندازد». الجزیره به نقل از سالم درباره این عکس نوشت: «لحظه‌ای قدرتمند و غم‌انگیز بود و احساس کردم این تصویر مفهوم وسیع‌تری را از آنچه در نوار غزه اتفاق می‌افتد، خلاصه می‌کند».
«فیونا شیلدز»، رئیس هیئت داوران گفت: «این تصویر واقعا عمیقا تأثیرگذار است. وقتی عکس را می‌بینی، گویا داغی در ذهنت بر‌جای می‌ماند. این تصویر تداعی‌کننده یک نوع پیام تحت‌اللفظی و استعاری واقعی درباره وحشت و بیهودگی جنگ است و یک استدلال فوق‌العاده قدرتمند برای صلح محسوب می‌شود».
این نخستین بار نبود که «سالم» با اثری درباره درگیری فلسطینیان و اسرائیل در جهان شناخته می‌شود. او بیش از 10 سال پیش نیز با تصویری دیگر از تلفات انسانی غزه، موفق به دریافت این جایزه شده بود.
دیگر برندگان این جایزه موضوعاتی نظیر آلزایمر، وضعیت مهاجران و جنگ در افغانستان را پوشش داده‌اند.
«لی-آن اولوج» از آفریقای جنوبی، با مجموعه تکان‌دهنده «والیم-بابنا» برنده جایزه بهترین عکس‌های داستانی شد. این پروژه که با همکاری مجله ژئو انجام شده است، به بیماری زوال عقل و بدنامی حاصل از آن در ماداگاسکار اختصاص دارد و «لی-آن اولوج» آن را از طریق پرتره‌هایی از «دادا پاول» و خانواده‌اش به نمایش گذاشته است. فقدان آگاهی درباره بیماری آلزایمر در برخی کشورها باعث شده مردم به بیماران انگ بزنند. فارا، دختر دادا پاول، از پدرش که ۱۱ سال است به بیماری زوال عقل مبتلا شده، نگهداری می‌کند.پروژه «سگارا» که در سال ۲۰۱۸ کلید خورد، به بررسی تغییرات سیاست‌های مهاجرتی مکزیک می‌پردازد؛ سیاست‌هایی که از درهای باز به اقدامات سخت‌گیرانه تبدیل شدند. به گزارش یورو‌نیوز، هیئت داوران بنیاد عکس‌های مطبوعاتی جهان در بیانیه‌ای درباره آثار او گفت که دیدگاه عکاس به‌عنوان یک مهاجر، به آثارش چشم‌اندازی «حساس» و انسان‌محور می‌دهد. همچنین «جولیا کوچتوا» از اوکراین برنده پروژه‌ای با عنوان «جنگ شخصی است»، شده است. این پروژه با ارائه نگاهی شخصی به واقعیت‌های خشونت‌بار جنگ، خود را از پوشش معمول درگیری‌های جاری متمایز می‌کند. همچنین خبرگزاری آسوشیتدپرس، با مجموعه چندرسانه‌ای با عنوان «شناور» اثر رناتا بریتو و فلیپه دانا به بررسی زندگی مهاجران غرب آفریقا می‌پردازد که تلاش می‌کنند خود را از طریق مسیر خطرناک اقیانوس اطلس به اروپا برسانند، «ابراهیم نوروزی» از آسوشیتدپرس برای مجموعه «افغانستان بر لبه»، به مستندسازی افغانستان پس از سلطه طالبان در آگوست ۲۰۲۱ پرداخته است.
