نه به تصادف
کمپین «نه به تصادف» که وزارت بهداشت شروع کرده قطعا اقدام مفیدی است. همه مردم آرزو دارند تصادفات جاده‌ای به حداقل برسد اما باید دید چگونه.
کمپین «نه به تصادف» که وزارت بهداشت شروع کرده قطعا اقدام مفیدی است. همه مردم آرزو دارند تصادفات جاده‌ای به حداقل برسد اما باید دید چگونه.
آیا باز هم قرار است راه‌حل مندرس و بی‌فایده درخواست از مردم تحت نام اطلاع‌رسانی تکرار شود؟ آیا قرار است این کمپین هم فقط به شکل فشار بر مردمی باشد که همین حالا هم تحت فشار‌های متعدد هستند؟ بیلبورد‌های دهشتناک با اعلام خطرهایی آخرالزمانی از فرزندان منتظر همسران نگران و... به همراه ماکت اتومبیل‌های جویده‌شده در کنار جاده‌ها روی بلندی برای درس عبرت مثل جنازه‌هایی که برای عبرت روزها بر دار می‌مانده‌اند، افسران پنهان با دفترچه‌های گریزناپذیر در حال بازی قایم‌باشک با رانندگان و دوربین‌هایی که اطلاع از وجودشان به راز مهارت در رانندگی تبدیل شده و نظایر آن... . راستی اگر این نوع کمپین مؤثر بود، تابه‌حال وضع اندکی بهتر نشده بود؟
آیا زمان آن نرسیده است که دولت به عنوان مهم‌ترین عامل در اداره امور شهر و کشور مدرن وظایف خود را بشناسد و به آن عمل کند؟ آیا وزارت بهداشت نمی‌داند نحوه عملکرد مردم آگاهانه یا نا‌آگاهانه بازتاب رفتار دولت‌هاست؟ این دولت‌ها هستند که با اتخاذ سیاست‌هایی غیرمستقیم باعث تغییر در رفتار می‌شوند و دولتی که چنین سیاست‌های هوشمندانه‌ای اتخاذ نمی‌کند یا فقط به اداره مستقیم و دستورات غلاظ و شداد اکتفا می‌کند دولت به معنای مدرن آن نیست. تردید نباید کرد زندگی در یک شهر بزرگ با برق، فاضلاب، ترافیک و جرم و جنایت بدون دولت مدرن قطعا خطرناک‌تر از زندگی در جنگل آن هم بدون دولت است. ابتدا باید دید خود وزارت بهداشت چه وظایفی دارد و چه رفتاری باید پیشه کند.
هم به عنوان آن 20درصدی که می‌گوید مسئولیت مستقیم دارد و هم در آن 80درصدی که می‌گوید دست او نیست اما درخواست‌کننده و مداخله‌گری قوی‌تر از او هم وجود ندارد.
- بیش از 30 درصد تصادفات منجر به فوت به دلیل صرع یا اختلالات خواب و سایر بیماری‌های مغز و اعصاب هستند، جز وزارت بهداشت چه ارگانی می‌تواند حداقل و در ابتدا بر رانندگان وسایل نقلیه عمومی چنین نظارتی اعمال کند؟
- در بسیاری از نقاط دنیا رانندگی غیرعادی منجر به توقف خودرو و تست الکل و توجه به مصرف مواد می‌شود. در کشور ما علی‌رغم حرمت الکل و اطلاع از استفاده گسترده از آن، چنین نظارتی وجود ندارد.
- امنیت جاده‌ها مستلزم سیستم درمانی کار‌آمدی است که بتواند کلیه اورژانس‌های مسافرین را پوشش دهد؛ چه ناشی از تصادفات چه ناشی از اورژانس‌های قلبی و مغزی. تجهیز سیستم اورژانس جاده‌ها به پیشرفته‌ترین آمبولانس‌ها مثلا دارای سی‌تی‌اسکن می‌تواند باعث درمان بهتر و امنیت بالاتر جاده‌ها شود.
- تصادفات جاده‌ای در امتداد تصادفات شهری هستند؛ چه کسی جز وزارت بهداشت برای شهرهای بزرگی که پیاده‌روی درستی ندارند باید مدعی سلامت پیاده‌روان باشد؟
چه کسی باید برای همه خیابان‌های شهر پیاده‌رو، دوچرخه‌رو و موتورسیکلت‌رو فراهم کند؟
کدام نهاد به‌جز وزارت بهداشت باید خواهان تهیه امکانات پیاده‌روی برای مردمی باشد که به‌شدت برای سلامتی‌شان نیازمند آن هستند؟
- نقص فنی اتومبیل‌های وطنی چه مدعی‌ای مهم‌‌تر از وزارت بهداشت باید داشته باشد؟ چیزی شبیه به نظارت بر غذا و دارو.
- فرض که به دلایل گوناگون در حال حاضر امکان ترمیم قیمت بنزین وجود نداشته باشد، چه کسی باید خواهان تقویت ناوگان حمل‌ونقل عمومی جاده‌ای و ریلی، نه‌تنها به عنوان راهی برای حفظ سرمایه ملی، بلکه به عنوان راهی برای کاهش تصادفات باشد؟ شاید اگر وزارت فخیمه بهداشت به جای یا به همراه کمپین و اطلاع‌رسانی به مردم وظایف ذاتی خود را انجام دهد، سایر نهادها هم به‌جای چنین فرافکنی‌هایی که بسیار مسری و بالقوه فراگیر هستند هرکدام بتوانند نقش و جایگاه مختص به خود را در این موضوع درک و رفتار خود را اصلاح کنند.
