عباس عبدی، تحلیلگر:
اصرار به نوشتن «عفونامه» موجب افزایش کینه و نفرت میشود
عباس عبدی نوشت: اگر کسی را برای آزادی مقید کنند که درخواست عفو کند، مشکل ایجاد میشود. اگر آن فرد از ابتدا خود را مستحق هیچ مجازاتی نداند و همچنان بر بیگناهی خود اصرار کند، در این صورت اصرار بر نوشتن عفو، فقط برای تخریب شخصیت وی است و این موجب افزایش کینه و نفرت میشود.
به گزارش شبکه شرق، «در باب عفونویسی» عنوان یادداشت عباس عبدی برای روزنامه اعتماد است که در بخشی از این یاددشت آمده: میخواهم به یک پدیده رایج در چند دهه گذشته اشاره کنم که هیچ نتیجه مثبتی بر آن مترتب نبوده و نیست؛ سهل است که آثار منفی دارد و آن پدیده الزام به عفونویسی است. به طور کلی درخواست عفو از سوی زندانیان هیچ اشکالی ندارد، مشروط بر اینکه به انتخاب خودشان باشد و مستلزم توافق قطعی بر لغو یا تخفیف مجازات نباشد. به عبارت دیگر اگر کسی خود را مقصر میداند و صادقانه جرم خود را میپذیرد و مجازات تعیین شده علیه خود را قبول دارد و به هر دلیلی پشیمان شده است، باید درخواست عفو کند.
ولی اگر کسی را برای آزادی مقید کنند که درخواست عفو کند، مشکل ایجاد میشود. اگر آن فرد از ابتدا خود را مستحق هیچ مجازاتی نداند و همچنان بر بیگناهی خود اصرار کند، در این صورت اصرار بر نوشتن عفو، فقط برای تخریب شخصیت وی است و این موجب افزایش کینه و نفرت میشود. اگر درخواست عفو بنویسد، رضایت شخصی نخواهد داشت و قطعا در صورت آزاد شدن به شکلهای گوناگونی برای جبران این عدم رضایت شخصی رفتارهایی خواهد کرد که به سود درخواستکنندگان عفونامه نیست.
البته هستند کسانی که خودشان نیز مستقلا تقاضای عفو میکنند بدون اینکه خود را مستحق آن بدانند، ولی اینکه افراد برای عفوی که میخواهد داده شود مجبور به نوشتن عفونامه شوند قطعا زیانبار است و اثرات منفیتری دارد. بنابراین همانگونه که در «عفوهای معیاری» عمل میشود، باید در این مورد هم عمل شود. به عبارت دیگر اظهار ندامت و تعهد کتبی مبنی بر عدم تکرار جرم امنیتی مشابه، مشکلی را حل نمیکند، بلکه بدتر میکند . چنین رفتاری نتیجه منفی دارد. بدتر این است که هر دو طرف بدانند این متن در عمل صوری است و کسی را برای آن راستیآزمایی نمیکنند.