حجاریان بازهم انتقاد کرد
ی سعید حجاریان را هم درآورد دولت پزشکیان صدای سعید حجاریان را هم درآورد سعید حجاریان در یادداشتی نوشت: دولت، علاوه بر آن‌که از تمهید سیاست‌های رفاهی و عدالت‌محور بازمانده نتوانسته است امنیت را به‌عنوان یکی از پایه‌ای‌ترین نیازهای جامعه تأمین کند.
به گزارش گروه رسانه ای شرق؛ سعید حجاریان در یادداشتی نوشت: به گمان من «نابرابری» از اصلی‌ترین مؤلفه‌هایی است که می‌تواند جامعه امروز ایران را تصویر کند. نابرابری، سابقاً در ذهن افراد و در قالب رویکردهایی مقایسه‌ای مدخلیت داشت اما هر چه پیش آمدیم، عینیت تمام یافته است تا حدی‌که گریبان شهر و شهروندان را رها نمی‌کند.
وی در یادداشت خود با عنوان «تهران مخوف» در ویژه نامه نوروزی روزنامه ایران نوشت: فارغ از نمونه‌هایی مانند دولت‌های فاشیستی و اقتدارگرا که نَفْس حضور و فعالیت دولت موجد قانون‌شکنی است، عموماً تأسیس دولت به ختم وضعیت هرج‌ومرج‌گونه و بی‌قانونی می‌انجامد. به عبارتی چنانچه دولتی برآمده از قرارداد باشد، و خود را پیوسته با موازین دموکراسی، حکمرانی خوب و هنجارهای حقوقی تنظیم کند، می‌تواند علاوه بر کارکردهای اساسی، حاکمیت قانون را نیز به‌وجود بیاورد. در نمونه «قتل دانشجو ...» ما در درجه اول با وضعیت غیبت دولت مواجه شده‌ایم؛ دولتی که نتوانسته است چه در قالب سیاست‌های کلان رفاهی و چه در قالب تورهای محافظ، ابدان و اذهان شهروندان را برای ادامه زندگی بهنجار متقاعد کند یعنی، به‌تعبیر فوکویی دولت‌مندی (governmentality) خود را از کف داده است.
دولت، علاوه بر آن‌که از تمهید سیاست‌های رفاهی و عدالت‌محور بازمانده نتوانسته است امنیت را به‌عنوان یکی از پایه‌ای‌ترین نیازهای جامعه تأمین کند.
غیبت دولت اما در همین نقطه متوقف نمی‌ماند؛ سابقاً در ابتدای دهه ۱۳۸۰ با مقایسه وضعیت شهرری و تهران اشاره کرده بودم که: «اختلاف طبقاتی و اختلاف گفتمانی دست به دست هم می‌دهند و به‌تدریج به اعتراض ضدسیستم تبدیل می‌شوند.» اگر، در دهه ۱۳۷۰ و ۱۳۸۰ اختلاف طبقاتی و گفتمانی به ترور و حذف فیزیکی سوژه‌های خاص می‌انجامید، اینک دایره اقدامات به‌قدری وسیع شده است که علاوه بر آن‌که خاص و عام را دربرگرفته است، دولت‌مندی دولت و کارکرد آن در حوزه برقراری نظم را، آن هم در نقاط کانونی، به چالش گرفته است.
طرفه آن‌که بر پایه تحلیل موج چهارم پیمایش ملی ارزش‌ها و نگرش‌ها، و در پاسخ به این پرسش که: «معمولاً در سطح شهر و خیابان چقدر احساس امنیت می‌کنید؟» شهر و خیابان از منظر افراد جوان‌تر و در حال تحصیل ناامن‌تر تصویر شده است. و این مؤید آن است که غیبت دولت، عدم توجه به دماسنج‌های جامعه، و در نتیجه بی‌تفاوتی نسبت به نهادهای قانونی و عناصر بازدارنده و جرم‌زدا را نیز در پی دارد.
