بلاتکلیفی نیمکت تیم ملی بسکتبال
حضور در در جام جهانی، برگ برنده بسکتبال ایران برای انتخاب سرمربی است ولی آیا این برگ برنده، آنقدر جذابیت دارد که یک مربی تراز اول جهان را برای امضای قرارداد به طبقه فوقانی سالن ۵۰ ساله آزادی و دفتر جواد داوری بکشاند؟!
به گزارش شبکه شرق، فدراسیون بسکتبال میخواهد راهی را برود که فدراسیون والیبال در سال پیش از المپیک توکیو رفت. بسکتبال اگر در این راه، پا جای پای فدراسیون والیبال بگذارد، باز هم در آخر، سودی عایدش نخواهد شد.
تیم ملی والیبال در سال 2020 با هدایت ایگور کولاکوویچ، جواز حضور در المپیک توکیو را کسب کرد ولی عواملی مثل شیوع کرونا، صرفه جویی مالی و عدم مقبولیت این مربی اهل مونـتهنگرو نزد اهالی والیبال باعث شد تا او محترمانه و بدون مقاومت اخراج شود. رئیس فدراسیون با منابع مالی که در اختیار داشت، یکی از بهترین مربیان تاریخ والیبال، ولادیمیر آلکنو را به ایران آورد و البته نتیجهای نگرفت.
جواد داوری، پس از انتخاب به عنوان رئیس فدراسیون بسکتبال، عذر مصطفی هاشمی را در تیم ملی خواست و سعید ارمغانی را جانشین او کرد. ارمغانی در مسابقات انتخابی جام جهانی 2023، سه پیروزی به دست آورد و چهار شکست متحمل شد. در میان 5 بازی پایانی تیم ملی که به 4 شکست و یک پیروزی منتهی شد، مهمترین نتیجه، پیروزی فنی مقابل استرالیا بود (انصراف استرالیا از حضور در ایران) بود که تیم ایران به لطف همین برد، بالاتر از قزاقستان توانست به جام جهانی صعود کند.
حالا ارمغانی در جایی ایستاده که کولاکوویچ پس از رساندن ایران به المپیک در آن نقطه قرار داشت. فدراسیون بسکتبال از صعود به المپیک، راضی است اما از نحوه صعود اصلاً رضایت ندارد. زمزمه حضور سرمربی خارجی در رأس کادر فنی تیم ملی نیز از روزهای گذشته به گوش میرسد که طبیعتاً ارمغانی را شاکی کرده است.
سرمربی تیم ملی در این مورد گفت: در قرارداد من بندی وجود دارد که در صورت راهیابی تیم ملی به جامجهانی این قرارداد تمدید خواهد شد و با این اتفاق، همکاری ما ادامهدار خواهد بود. اگر فدراسیون نظر دیگری دارد، باید شفاف و روشن موضع خود را اعلام کند تا من هم بدانم با چه شرایطی باید مواجه شوم. گلایه من این است که چرا از سوی فدراسیون تماسی گرفته نشده و موضع خود را اعلام نمیکنند.
اعتراض ارمغانی کاملا وارد است. فدراسیون بسکتبال هم باید تکلیف او را مشخص کند و هم مهمتر از آن، آینده تیم ملی را در نظر بگیرد. فدراسیون والیبال با استخدام آلکنو و یک مربی ایتالیایی و حضور در یکسری بازی تدارکاتی سطح بالا (لیگ ملتها) به هدفی که در المپیک داشت، نرسید و ناکام ماند. حضور در در جام جهانی، برگ برنده بسکتبال ایران برای انتخاب سرمربی است ولی آیا این برگ برنده، آنقدر جذابیت دارد که یک مربی تراز اول جهان را برای امضای قرارداد به طبقه فوقانی سالن 50 ساله آزادی و دفتر جواد داوری بکشاند؟!
کمتر از 4 ماه تا آغاز جام جهانی بسکتبال و تقابل ایران با برزیل، ساحل عاج و اسپانیا باقی مانده و هیچ برنامه و چشم اندازی، پیش روی تیم ملی بسکتبال نیست. فدراسیون بسکتبال باید هر چه سریعتر، تکلیف کادر فنی تیم ملی را مشخص کند تا حداقل با برنامه وارد آوردگاه بزرگی مثل جام جهانی شود.