گفتگو با هوادار نابیناشده پرسپولیس+ عکس
آقای درویش آمد ملاقاتم و گفت خیالت از بابت شغل راحت باشد و قول دادند کمکم کنند.
به گزارش شرق؛ محمدجواد عبده هوادار 24 ساله پرسپولیس روز بازی پرسپولیس - تراکتور اتفاق تلخی را تجربه کرد و با برخورد سنگ فعلاً بینایی یکی از چشم‌هایش را از دست داده است. در این حادثه غیر از این اتفاق تلخ و نگران کننده چند ماجرای دیگر وضعیت را برای محمدجواد سخت کرد. یکی اینکه برای رسیدن به بیمارستانی که درمان او را انجام دهد سختی کشید و دوم اینکه شغل خود را خیلی سریع از دست داد. البته باشگاه پرسپولیس خیلی سریع دست به کار شد و دلگرمی‌های مدیران باشگاه و البته پیام‌های هواداران باعث شد تا این هوادار آسیب دیده حداقل روحیه خوبی بعد از مرخصی از بیمارستان داشته باشد.
این صحبت‌های محمدجواد با ایران ورزشی است. برای او و سلامتی‌اش و رخ دادن یک معجزه پزشکی دعا می‌کنیم:
* ما 5 نفر بودیم و ساعت 13 به ورزشگاه رسیدیم و سر جایمان، روبه‌روی جایگاه ویژه در طبقه دوم نشستیم. تراکتوری‌ها قبل از ما در ورزشگاه مستقر شده بودند و بین ما و آنها یگان ویژه فاصل انداخته بود. نیمه اول به خوبی و خوشی تمام شد اما بین دو نیمه هواداران تراکتور شروع به شعار دادن و فحاشی کردند. همان زمان من به دوستانم گفتم بیایید جایمان را عوض کنیم. همان زمان که بلند شدیم یک سنگ خورد به صورتم و عینک طبی‌ام شکست و خرده شیشه‌ها داخل چشمم شد. بعد سریع من را از روی سکوها بردند پایین اما خونریزی شدید و درد زیادی داشتم.
آمبولانس و نیروهای امدادی حاضر در بیمارستان کارهای اولیه را انجام دادند و آن بخش از خرده شیشه‌هایی که می‌شد درآورد را از چشمم خارج کردند اما بعد از آن خودمان مجبور شدیم به همراه برادرم به بیمارستان برویم و آمبولانس من را انتقال نداد. اول رفتیم بیمارستان رسول اکرم که آنجا کاری نکردند و گفتند با مسئولیت خودتان بروید بیمارستان محب کوثر که آنجا هم کاری نکردند تا اینکه رفتیم بیمارستان فارابی. همه اینها را هم با خودرو خودمان رفتیم. رفتیم فارابی و آنجا بستری شدیم. روز بعدش هم جراحی روی چشمم انجام شد که هشت ساعت طول کشید و من بیهوش بودم. این عمل جراحی برای آن انجام شد که ساختار چشمم را حفظ کنند.
* چهارشنبه از بیمارستان مرخص شدم تا زخم‌های چشمم بهتر شود. دو تا عمل دیگر هم دارم. یکی برای خونریزی شبکیه و یکی هم برای آب مروارید. دکترم گفته نمی‌خواهم امیدواری بیخودی بدهم. شاید هیچ اتفاقی برایت نیفتد. الان چشمم پانسمان شده و با شیلد بسته شده است اما چشم چپم اصلاً بینایی ندارد و حتی نور را هم نمی‌توانم ببینم.
* من در یک شرکت تولیدی خصوصی کار می‌کردم که بعد از عمل جراحی گفتند نیا و برایت جایگزین پیدا کرده‌ایم. من 18 میلیون تومان ماهانه حقوق می‌گرفتم که 16 میلیون تومان قسط می‌دهم چون یک خودروی کوئیک خریده‌ام و باید اقساطش را پرداخت کنم. قرار بود سال بعد مراسم عروسی بگیرم اما الان با این شرایط برنامه‌مان معلوم نیست چطوری شود. البته دو روز قبل آقای درویش آمد ملاقاتم و گفت خیالت از بابت شغل راحت باشد و قول دادند کمکم کنند. ضمناً هزینه بیمارستانم 24 میلیون تومان شد که کل این مبلغ را باشگاه پرسپولیس پرداخت کرد. کانون هواداران باشگاه و مدیران باشگاه پرسپولیس واقعاً پیگیر شرایطم بودند و باید از آنها تشکر کنم.
* طرفداران تراکتور و پرسپولیس با پیام‌های قشنگی که در اینستاگرام برایم فرستادند خیلی روحیه دادند و از آنها ممنونم. به نظرم همه را نباید با یک چوب زد. از رفتن به ورزشگاه هم پشیمان نیستم چون بالاخره هر کسی یک عشقی دارد. من از بچگی پرسپولیسی بودم اما در خانواده‌مان استقلالی هم داریم. همین برادرم جلال که آمد و من را به بیمارستان برد و کنارم بود طرفدار استقلال است.
