میهمانی 10کیلومتری و ضرورت جامع‌نگری
دوشنبه روز عید غدیر‌خم، شهرداری تهران برنامه‌ای منحصربه‌فرد برگزار کرد؛ «مهمونی ده‌کیلومتری» در طول خیابان ولیعصر از چهارراه ولیعصر تا پل پارک‌وی. اینکه برای برگزاری این برنامه چقدر از صداوسیما تبلیغ شده است، غیر از دیدن پلاکاردهای سطح شهر، اطلاعی ندارم؛ چون سال‌هاست هیچ برنامه تلویزیونی را نمی‌بینم.
دوشنبه روز عید غدیر‌خم، شهرداری تهران برنامه‌ای منحصربه‌فرد برگزار کرد؛ «مهمونی ده‌کیلومتری» در طول خیابان ولیعصر از چهارراه ولیعصر تا پل پارک‌وی. اینکه برای برگزاری این برنامه چقدر از صداوسیما تبلیغ شده است، غیر از دیدن پلاکاردهای سطح شهر، اطلاعی ندارم؛ چون سال‌هاست هیچ برنامه تلویزیونی را نمی‌بینم. ولی سیل جمعیت در خیابان ولیعصر و نیز جمعیتی که از هر سو به‌ویژه از جنوب ولیعصر و شرق و غرب خیابان انقلاب به سمت محل برگزاری «مهمونی» در حرکت بود و نیز استقرار واحدهای خبری تلویزیونی، حکایت از تبلیغ تلویزیونی وسیع این برنامه داشت. برگزاری جشن‌های عمومی و کارناوال‌ها یکی از مأموریت‌های شهرداری‌ها در تمام شهرهای دنیاست. شهرداری تهران نیز در سال‌های گذشته به بهانه جشن‌های گوناگون برنامه‌های متنوعی را برگزار می‌کرد. اما چنین برنامه‌ای که برای آن 10 کیلومتر خیابانی توسط شهرداری قرق شود، فکر می‌کنم برای نخستین بار است. رویدادی که برای اولین بار در پرونده شهرداری تهران ثبت می‌شود. رویدادی که مورد استقبال ده‌ها هزار نفر از شهروندان تهرانی قرار گرفت، به طوری که در بعضی از محل‌ها به قول معروف جای سوزن‌انداختن نبود. اگر از تعریف و تمجیدهای رسمی و رسانه‌ای و پیچیده لای زرورق‌های مدیریتی بگذریم، اشاره به چند پرسش و نکته درباره این مراسم ضروری است؛ چرا‌که برگزاری چنین برنامه‌ای نه‌فقط نیازمند تدابیری برای محل برگزاری برنامه است، بلکه نیازمند تدابیری برای عوارض ناشی از برگزاری چنین مراسمی است که به وسعت خودش، این عوارض نیز بزرگ هستند. بی‌توجهی به این عوارض پیش از برگزاری مراسم، نشان از کم تدبیری و کم توجهی به حقوق شهروندی از سوی سازمانی دارد که باید بیش از همه حقوق شهروندی را بر اساس منشور مصوب خودش مورد توجه قرار دهد.
1- آیا شهرداری تهران پیش از برگزاری این برنامه درباره آمد‌و‌شد شهروندان تهرانی در یکی از اصلی‌ترین مسیرهای تهران در پرترافیک‌ترین ساعت روز که با بستن آن موجب بسته‌شدن بسیاری از خیابان‌های اصلی و فرعی اطراف آن می‌شد، اندیشیده بود؟ اگر بلی، چه راه چاره و تدبیری برایش در نظر گرفته و آن را عملیاتی کرده بود؟ ترافیک سنگینی که در خیابان‌های متقاطع خیابان ولیعصر حرکت اتومبیل‌ها را قفل کرده بود، با اعتراض رانندگان و بوق‌های ممتد و کلافگی آنان همراه بود.
2- آیا شهرداری تهران در‌این‌باره با پلیس راهنمایی و رانندگی مشورت کرده بود یا فقط درخواست بستن خیابان و مدیریت ترافیک را داده بود؟ آیا پلیس با بستن خیابان ولیعصر به لحاظ کارشناسی موافق بود؟ بر حسب چه ادله‌ای؟
3- آیا شهرداری تهران می‌دانست خیابان ولیعصر مهم‌ترین خیابان شریانی ده‌ها بیمارستان مهم تهران است و بسته‌شدن آن برای چهار تا پنج ساعت، اختلال بزرگی در خدمات اورژانسی آنها ایجاد می‌کند؟ برای رفع این اختلال شهرداری تهران چه تدبیری اندیشیده بود؟
4- ترافیک ایجادشده در خیابان‌های متقاطع با خیابان ولیعصر از خیابان جمهوری تا پل پارک‌وی نه‌‌تنها در حرکت اتومبیل‌های شخصی اختلال شدیدی ایجاد کرد، بلکه خدمات اتوبوسرانی، مترو و به‌ویژه نیروهای امدادی را نیز با مشکل جدی مواجه کرد. آمبولانس‌های بسیاری و ماشین‌های آتش‌نشانی در ترافیک ناشی از این برنامه زمین‌گیر شده بودند. شهرداری تهران چه تمهیدی برای کمک‌رسانی به بیماران اورژانسی در این ساعات دیده بود و چه خدمات ویژه‌ای برای این شهروندان و خانواده‌هایشان در نظر گرفته بود؟
5- حجم و فشردگی جمعیت در خیابان ولیعصر، عملکرد موکب‌ها را نیز با اختلال مواجه کرده بود. هجوم مردم برای گرفتن خوراکی‌های توزیعی از سوی این موکب‌ها، کاری دشوار و طاقت‌فرسا برای خادمان موکب‌ها شده بود. از سوی دیگر، این مردم بودند که نادانسته در شرایطی خاص قرار گرفته بودند. شهرداری تهران چه تلاشی برای حفظ کرامت انسانی شهروندان در چنین رویداد بزرگی که به نام ولایت و به نام امام علی(ع) که تمام تلاشش حفظ کرامت انسانی بود، انجام داد و آیا اساسا به این موضوع اندیشیده بود؟
6- برگزاری چنین رویدادهایی حتما نیازمند برنامه‌ریزی از ماه‌های گذشته است. آیا شهرداری تهران برای برگزاری این رویداد پیوست اجتماعی تهیه و تنظیم کرده بود و آیا بر مبنای آن پیوست برنامه خود را اجرائی کرد؟
7- شهرداری تهران تجربه برگزاری برنامه‌های متمرکز را در وسعت شهر تهران اما در سطح محله‌ای داشته است. در این نوع برنامه‌ریزی به‌جای اینکه مردم در یک جا جمع شوند، برنامه در سطح شهر و در تمام محله‌ها اجرا می‌شد. مانند برنامه‌های نوروزی سال 1400 که هم تمام محله‌های شهر از برنامه بهره‌ای بردند و هم عوارض خاصی برای شهر در بر نداشت. چرا شهرداری تهران برنامه غدیر را در سطح محله‌ای با توجه به عوارض گسترده برنامه کنونی برای شهر و شهروندان، برگزار نکرد؟
