دانشمندان ظاهر نیاکان نئاندرتال‌ها را بازسازی کردند
دانشمندان چهره یک نیاکان انسان که مدت‌ها گم شده بود و ممکن است نقش حیاتی در تکامل ما داشته باشد را بازسازی کرده‌اند.
آن‌ها از جمجمه هاربین، که به نام «اژدهای انسان» نیز شناخته می‌شود، استفاده کرده‌اند. این جمجمه که حدود ۱۵۰,۰۰۰ سال قدمت دارد، یک جمجمه انسان تقریبا کامل است که در سال ۱۹۳۳ در چین کشف شد.
پالئوهنرمند جان گورچ از فسیل‌ها و داده‌های ژنتیکی این گونه منقرض‌شده برای بازسازی نسخه‌های پلاستیکی از بقایای آن استفاده کرده است.
او ویژگی‌های صورت این انسان باستانی را با استفاده از نسبت اندازه کاسه چشم به اندازه کاسه چشم که در میان میمون‌های آفریقایی و انسان‌های مدرن مشترک است، و با اندازه‌گیری جنبه‌های ساختار استخوان جمجمه برای تعیین شکل و اندازه بینی، تخمین زده است.
گورچ سپس عضلات صورت را با دنبال کردن نشانه‌هایی که روی جمجمه از جویدن باقی مانده بود، به چهره اضافه کرد و اولین نمای واقعی از یک «انسان ناشناخته» را نمایان کرد.
این گونه که «دنیسووان‌ها» نام‌گذاری شده است، به دلیل غاری که برخی از بقایای آن‌ها در آن پیدا شده است، بین ۲۰۰,۰۰۰ تا ۲۵,۰۰۰ سال پیش زندگی می‌کردند.
سوابق فسیلی و DNA نشان می‌دهند که آن‌ها در فلات تبت زندگی می‌کردند، اما در سراسر جهان سفر کرده‌اند و آثار حضور آن‌ها در آسیای جنوب شرقی، سیبری و اقیانوسیه یافت شده است.
دانشمندان اولین بار در سال ۲۰۱۰ کد ژنتیکی آن‌ها را با استفاده از یک استخوان انگشت ۶۰,۰۰۰ ساله که از غار دنیسوا در سیبری به‌دست آمده بود، توالی‌یابی کردند و متوجه شدند که DNA دنیسووان‌ها در انسان‌های امروزی در سراسر جهان، به‌ویژه در جمعیت‌های پاپوآ گینه نو، وجود دارد.
این شواهد قوی نشان می‌دهد که دنیسووان‌ها با انسان‌های هوشمند (Homo sapiens) قبل از انقراض خود جفت‌گیری کرده‌اند. در کنار نئاندرتال‌ها، این انسان‌های باستانی نزدیک‌ترین خویشاوندان منقرض‌شده ما هستند.
محققان معتقدند که این جفت‌گیری به انسان‌های هوشمند کمک کرده است تا به محیط‌های جدید سازگار شوند، چرا که در حال گسترش محدوده خود در سراسر جهان بودند و به این ترتیب نقش مهمی در تاریخ تکاملی ما ایفا کرده‌اند.
با وجود تحقیقاتی که در دو دهه گذشته انجام شده، هنوز بسیاری از جنبه‌های این انسان‌های اولیه ناشناخته باقی مانده‌اند، چرا که سوابق فسیلی آن‌ها بسیار محدودتر از نئاندرتال‌ها است.
اما به لطف یک جمجمه که بیش از ۸۰ سال در شمال شرق چین پنهان مانده بود، اکنون می‌توانیم ببینیم که نیاکان دنیسووان ما واقعاً چه شکلی بودند.
این جمجمه در سال ۱۹۳۳ توسط یک کارگر در هاربین چین پیدا شد. در حالی که اندازه آن مشابه جمجمه انسان‌های مدرن است، دهان آن وسیع‌تر و پیشانی آن برجسته‌تر است.
