صبح‌بخیر جناب منصوری!

نوشتن از فوتبال ایران و شرایط حاکم بر آن در فضای کنونی شاید چندان الزامی نداشته باشد. در این عرصه مثل بیشتر عرصه‌های موجود، ضعف مدیریت، برنامه‌ریزی و چشم‌انداز مشهود است و با توجه به در اولویت بودن سایر امور، خاصه بخش اقتصادی، بعید است در این زمینه‌ دستور اصلاح در آینده‌ای نزدیک صورت بگیرد. برای ملموس‌ترشدن شرایط فقط کافی است برای چندمین بار در طول سه سال اخیر نگاهی به وضعیت ورزشگاه پیر آزادی انداخته شود که با وجود بیش از 40ساله‌شدن، هنوز هم کارآمدترین ورزشگاه پایتخت و مهم‌ترین ورزشگاهی است که میزبانی تیم ملی و دو باشگاه مطرح استقلال و پرسپولیس را بر عهده دارد. این ورزشگاه ولی درست در مقطعی که نباید، یک آبروریزی بزرگ به جا گذاشت و در روزی که کریستیانو رونالدو و رفقایش پا به آن گذاشتند، در بدترین حالت ممکن قرار داشت. پس از آن، به مسئولان امر برخورد و در تصمیمی ضربتی بنا بر آن گذاشته شد تا این ورزشگاه مورد بازسازی قرار بگیرد. اگرچه کلا ساخت این ورزشگاه 17 ماه طول کشیده ولی بازسازی و تعمیر آن ماه‌های زیادی را شامل شده و حتی همین الان به‌طور دقیق مشخص نیست آیا می‌تواند برای شروع بازی‌های لیگ برتر میزبانی کند یا خیر. این ماجرا وقتی نگران‌کننده‌تر شده که محمدمهدی نبی، نایب‌رئیس فدراسیون فوتبال، هشدار داده اگر مرمت و فاکتورهای مورد نیاز AFC در ورزشگاه آزادی در زمان مقرر به اتمام نرسد و انجام نشود، ممکن است میزبانی از تیم ملی ایران سلب شود. او گفته «اگر به هر دلیلی استادیوم محل میزبانی ما تا زمانی که بازرسان AFC به ایران وارد می‌شوند یعنی اوایل شهریور به‌روز نشود، مخاطراتی مانند جریمه نقدی به مبلغ ۲۵۰ هزار دلار، سلب میزبانی و کسر امتیاز وجود دارد. مثل دوره قبل در بازی کره شمالی و ژاپن که از کره شمالی کسر امتیاز شد».

ورزشگاهی که قرار بود به صورت ضربتی مرمت شود، تازه با تزریق بودجه هزارو 200 میلیارد تومانی، می‌رود تا بخش غربی‌اش را مهیا کند؛ آن‌هم آن‌طور که یکی از مسئولان خبر داده، ممکن است تا شهریور سال جاری، این تعمیرات تمام شود. موضوع ولی این است که این تعمیرات فقط مربوط به بخش غربی ورزشگاه است و دو بخش باقی‌مانده دیگر‌ قرار است پس از تزریق بودجه مجدد، در دستور کار قرار بگیرد. آن‌طور که ادعا شده دو هزار میلیارد تومان مورد نیاز بوده که تا به الان هزارو 200 میلیارد تومان آن تزریق شده است.

سرعت کند بازسازی ورزشگاه آزادی که به طرز نگران‌کننده‌ای ممکن است روی سرنوشت تیم‌های ملی، استقلال و پرسپولیس اثر بگذارد، در حالی این روزها تبدیل به یک معضل جدی شده که سال گذشته، محسن منصوری، معاون اجرائی رئیس‌جمهوری، در تب‌و‌تابی باورنکردنی گفته بود دولت در نظر دارد یک ورزشگاه فوق‌مدرن و جدید را «سریع و انقلابی» بسازد. او در آن زمان در حاشیه جلسه چهارشنبه هیئت وزیران در جمع خبرنگاران گفت: «این سرعتی که در احداث ورزشگاه جدید می‌بینید، از باب دستور رئیس‌جمهور و مصوبه هیئت وزیران است. دولت سیزدهم، دولت صادق‌الوعد است و نهضت اتمام پروژه‌های عمرانی را دنبال می‌کند. در دولت مسئله احداث ورزشگاه جدید را سریع و انقلابی دنبال می‌کنیم». سرنوشت وعده‌ای که محسن منصوری داده‌ چندان مشخص نیست. حتی این مورد آن‌قدر پیچیده است که نایب‌رئیس فدراسیون فوتبال هم می‌گوید خبری از آن ورزشگاه جدید ندارد. نبی درخصوص ساخت یک مجموعه ورزشی جدید گفت: «در این مورد شرکت تجهیز باید پاسخ‌گو باشد، ولی تا جایی که من اطلاع دارم قراردادی با پیمانکار چینی بسته شد که اطلاع ندارم به کجا رسیده است. استادیوم آزادی محلی دارد که کلنگ یک استادیوم ۴۰ هزار نفری در آن زده شده است. تا آن مجموعه ورزشی بزرگ راه بیفتد، بهترین راه این است که جایگزین استادیوم صد هزار نفری، همین استادیوم ۴۰ هزار نفری باشد». اینکه مجموعه فوتبال و احتمالا مسئولان ذی‌ربط در این زمینه خبری از سرنوشت ورزشگاه فوق‌مدرنی که قرار بود سریع و انقلابی ساخته شود، نداشته باشند، امر عجیبی است؛ البته نه به اندازه اظهارات خبرسازی که محسن منصوری این اواخر‌ خاصه در روزهای انتخابات داشته است. او که رئیس ستاد انتخابات سعید جلیلی بود، پس از اظهاراتش درباره سقوط سخت که گفته بود «میزان سختی حادثه بالا نیست»، از پیشتازی کاندیدای مدنظرش در نظرسنجی‌ها خبر داد و از این گفت که یکی از نهادهای اطلاعاتی چنین آماری را در اختیارش گذاشته است. او البته در روز رأی‌گیری هم نوشت که «حالی دارد مثل انتخابات 84، سرشار از امید». مجموع اظهارات منصوری ولی از اساس اشتباه از آب درآمد تا حالا این نگرانی به جامعه فوتبال هم سرایت کند که مبادا شور و حرارت زیادش برای ساختن یک ورزشگاه فوق‌مدرن، آن‌هم به صورت سریع و انقلابی، از جنس همین اظهارات اخیرش باشد. هرچه هست، تا به الان نشانه‌ای از آن وعده نیست و اگر اظهارات نایب‌رئیس فدراسیون فوتبال مبنی بر احداث یک ورزشگاه دیگر در دل مجموعه آزادی به واقعیت نزدیک باشد، صواب است تا با پرهیز از دل‌بستن به وعده‌های چهره‌هایی همچون منصوری، به چنین اموری واقع‌گرایانه نگاه شود تا مانع از آبروریزی مشابه در اتفاقات ورزشگاه آزادی شد.