امن‌شدن دانشگاه به جای امنیتی‌شدن

این روزها فرصتی است تا بسیاری از نهادها و صنوف، مطالبات و خواسته‌های خود را به‌شیوه‌ای، به‌اطلاع رئیس‌جمهور منتخب برسانند. شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی اعضای هیئت‌علمی دانشگاه‌ها و پژوهشگاه‌های ایران نیز در نامه‌ای دغدغه‌های خود را برای خروج از وضعیت موجود جامعه مطرح کرده ‌و البته اعلام کرده‌اند آماده هرگونه همکاری هستند.

در ابتدای این نامه با یادآوری نامه چهارم مسعود پزشکیان خطاب به دانشگاهیان آمده است: «حقیقتا فرزند دانشگاه هستید و از دردها و آلام دانشگاهیان به‌خوبی آگاهی دارید. دردهایی نظیر تبعیض، تحقیر، تعلیق، اخراج، تسلط سیاسی و امنیتی بر دانشگاه‌ها و نظایر آن. اینها و برخی مسائل دیگر باعث شده است امروز حال دانشگاه خوب نباشد و اغلب دانشگاهیان از وضع کنونی دانشگاه‌ها ناراضی و حتی ناامید باشند. خواسته‌های اصلی و مشروع دانشگاهیان هم همان‌طور‌که به‌درستی نوشته‌اید، چیزی نیست جز امن‌شدن دانشگاه به‌جای امنیتی‌شدن آن از‌طریق ایجاد امنیت شغلی و حرفه‌ای برای اعضای هیئت‌علمی و کارکنان و امنیت تحصیلی برای دانشجویان، احیای استقلال دانشگاه و آزادی‌های آکادمیک برای تمام اقشار دانشگاهی و از این مسیر احیای منزلت اجتماعی دانشگاه و بازگشت آن به نقش اصلی‌اش در توسعه ملی و علمی سرزمین عزیزمان، ایران‌».

در بخش دیگر این نامه چهار راهکار ارائه شده است‌:

1- انتخاب وزیری توانا، دارای شخصیت مستقل و قوی علمی و اجرائی، روحیه دموکراتیک، مشورت‌پذیر، دارای ویژگی‌های ذکر‌شده در فراخوان رئیس‌دفتر رئیس‌جمهور منتخب برای معرفی کاندیداهای مناسب برای همکاری با دولت جناب‌عالی، ملتزم به تعهدات سیاسی و اجتماعی رئیس‌جمهور منتخب و متعهد به تلاش برای اجرای آنها.

2- از آنجا که بخش مهمی از مشکلات اداری و اجرائی دانشگاهیان ناشی از مصوبات متعدد، متنوع و گاهی متناقض شورای‌عالی انقلاب فرهنگی است، با توجه به نقش مهم و بی‌بدیل رئیس‌جمهور در سمت ریاست این شورا، هدایت و مدیریت آن از‌طریق بازنگری در مصوبه‌های پیشین به‌ویژه چند سال اخیر و اصلاح آنها در راستای نیل به اهداف ذکر‌شده.

3- رسیدگی مجدد به احکام بازنشستگی، اخراج، قطع همکاری، تعلیق و احکام کمیته‌های تخلفات اداری اعضای هیئت‌علمی و کارکنان و همچنین کمیته‌های انضباطی دانشجویان به‌منظور جلوگیری از تضییع حقوق ایشان و در‌صورت اثبات نادرستی احکام صادر‌شده، فراهم‌کردن امکان بازگشت به کار و تحصیل افرادی که به‌‌ناحق محکوم شده‌اند.

4- تکیه مداوم به پایگاه رأی رئیس‌جمهور در بین دانشگاهیان و ازطریق ارتباط مستمر با تشکل‌های صنفی به‌عنوان سازمان‌های غیرسیاسی و مردم‌نهاد که دغدغه‌ای ندارند جز رشد و تعالی دانشگاه و تقویت این جایگاه در سایر اقشار.