نگاه قانون به کودک‌آزاری

شرق: کودک‌آزاری در همه کشورها جرم مهمی محسوب می‌شود و به طور کل مقوله کودک و مسائل مربوط به آن همیشه مهم خواهد بود. هرگونه صدمه و اذیت و آزار و شکنجه جسمی و روحی کودکان و نادیده‌گرفتن‌ عمدی سلامت و بهداشت روانی و جسمی و ممانعت از تحصیل آنان جرم بوده و مرتکبان به زندان یا جریمه نقدی محکوم خواهند شد. برای مجازات کودک‌آزاری در سال ۱۳۳۸ اولین قانون حمایت از کودکان تصویب و تا سال ۱۳۸۱ با وجود نقص‌های فراوان هیچ‌گونه قانون جدید و کار‌آمدی تصویب نشد. به دنبال نقص در قانون‌گذاری جرائم علیه کودکان روز‌به‌روز افزایش یافت که این معضل مجلس را بر آن داشت که در سال ۱۳۸۱ قوانین کامل‌تری درباره حمایت از کودکان و تعیین مجازات کودک‌آزاری به تصویب برساند. در ماده ۲ این قانون همه افراد زیر ۱۸ سال تحت پوشش این قانون قرار گرفته و کودک‌آزاری دیگر نیازی به شاکی خصوصی ندارد. در صورت مشاهده کودک‌آزاری می‌توانید به مراکز مربوطه گزارش داده و دادستان به‌عنوان مدعی‌العموم باید موضوع را پیگیری کند. هرگونه خرید و فروش کودکان به‌عنوان نیروی کار و بهره‌کشی و انجام کارهای خلاف از قبیل قاچاق و... جرم بوده و قانون مجازات شش ماه تا یک سال زندان یا جزای نقدی از 10 میلیون ریال را برای آن تعیین کرده است. هرگونه اذیت، درد و رنج روحی و جسمی، بی‌تفاوت‌بودن به سلامت کودک و بهداشت روانی و جسمی آنها و هر‌گونه ممانعت از تحصیل جرم محسوب شده و ممنوع است و قانون‌گذار سه‌ماه‌و یک روز، تا شش ماه حبس یا 10 میلیون ریال جزای نقدی را برای مجرمان تعیین کرده است. مطابق با ماده ۶ این قانون، همه افراد و کارکنان در مؤسسات و مراکزی که به نحوی مسئولیت نگهداری و سرپرستی کودکان را عهده‌دار هستند، موظف‌اند تا به محض دیدن کودک‌آزاری مراتب را برای پیگرد قانونی و گرفتن تصمیم مناسب به مقامات صالح قضائی اعلام کنند. در صورت نادیده‌گرفتن، قانون برای مجازات آنها حبس تا شش ماه یا پرداخت جزای نقدی تا پنج میلیون ریال مشخص کرده است. ماده ۴ اصلی‌ترین این مواد قانونی است و مطابق با آن، مجموعه‌ای از رفتارها را که موجب آزار کودک می‌شوند (اعم از روحی و جسمی) جرم تلقی کرده و برای آن مجازات حبس حداکثر تا شش ماه یا جزای نقدی ۱۰ میلیون‌ریالی تعیین کرده است.