درسی از پپ گواردیولای پرافتخار

عبدالله دارابی: پپ گواردیولا، مربیگری را با اهتمام در یادگیری فراگرفت و در آن پیشرفت کرد. او در برشای ایتالیا نیز با شاگردی خولیو ولاسکو (سرمربی اسبق تیم ملی والیبال ایران) به بهره‌گیری از تجاربش در مدیریت و مربیگری پرداخت، بدون توجه به اینکه رشته فعالیتشان مختلف است؛ زمانی که در آغاز راه بود و هنوز این پپ معروف در عرصه مربیگری نشده بود.

گواردیولا که در عرصه مربیگری باشگاهی، افتخارات ریز‌و‌درشت را پارو کرده است و بازیکنان بزرگی افتخار شاگردی‌اش را داشته و دارند و از آن مهم‌تر، ارائه سبک نوینی از فوتبال را به نام خود سند زده، این روزها با تیمش (منچستر‌سیتی) گرفتار بحران شده است؛ بحرانی که حتی می‌تواند به اخراج هر مربی‌ای منجر شود

. تیم پپ گواردیولا در 11 بازی اخیرش، هشت بار تن به شکست داده؛ شکست‌هایی که به قول خودش این‌قدر زیاد است که در دو فصل لیگ قهرمانان اروپا این تعداد شکست را متحمل می‌شده است. شاید دردناک‌ترین باخت برای او، بازیکنان و به‌ویژه هواداران منچستر‌سیتی، باخت اخیر به رقیب دیرینه و احیاشده توسط آموریم، یعنی منچستریونایتد باشد؛ آن‌هم درحالی‌که پیروزی را با شکست عوض کردند.

مربی سرشناس و پرافتخار فوتبال دنیا -‌پپ گواردیولا- پس از این باخت، بدون اینکه به زمین و زمان بتازد، با واقع‌بینی انگشت قصور را متوجه خودش کرد و وضعیت بحرانی تیمش را حاصل خوب‌نبودن خودش دانست. او به رسانه‌ها و هواداران تیمش، متذکر نشد که من پپ گواردیولای معروف و پرافتخارم. همچنین نگفت که بزرگ‌ترین افتخارات منچستر‌سیتی و نام و آوازه امروزی‌اش، مدیون حضور و عملکرد من است و آنها و تیمشان را حواله به دوران قبل و بعد حضورش در این باشگاه نداد، بلکه گفت: «رئیس و سرمربی من هستم. من مربی خوبی نیستم که نتوانسته‌ام این شرایط را تغییر دهم و حرف درست این است».

این حرف‌ها را چه‌کسی می‌گوید؟ گواردیولایی که سابقه، افتخارات و توانایی‌اش بر همگان در فوتبال دنیا محرز است و اتفاقا در بین مربیان داخلی ما هم خواهان و مقلد کم ندارد. شاید و به عبارتی صحیح‌تر همین چند جمله پپ بعد از شکست برابر یونایتدها، درس مهمی در مربیگری و مدیریت است که از تجربه و واقع‌نگری او نشئت می‌گیرد‌؛ درسی که مربیان و حتی مدیران و بازیکنان ما برای رهایی از خطر جهل، خود‌بزرگ‌پنداری‌های کاذب و درجازدن، شدیدا محتاج تعمق و الگوبرداری واقعی و کاربردی از آن هستند.

مربیان و حتی مدیران و بازیکنان تیم‌های ما که پس از شکست و ناکامی، نقد یا اعتراض رسانه، هوادار و هر منتقد دیگری را برنمی‌تابند و به‌ویژه مربیانمان که بعضا در جواب این نقادی‌ها، از کیسه گواردیولا خرج می‌کنند و بعضا در اعتراض به انتقادات و اعتراضات، عملکردشان را به نوعی متأثر از سبک و مکتب این مربی اسپانیایی متصور می‌شوند، آیا چنین درس مهمی را هم از سبک و سیاق رهبری این مربی سرشناس می‌گیرند؟ مسلما هر مربی یا مدیری که در فوتبال ما، نگاه کاربردی به توضیحات گواردیولا پس از شکست برابر منچستریونایتد و در بیان علت ناکامی تیمش، داشته باشد، خود و تیمش را یک گام به جلو هدایت کرده است و اساسا اگر فوتبال ما در سطوح مختلف حائز چنین تفکری شود، یک گام مهم رو به جلو برداشته است. امیدواریم به‌جای ژست گواردیولا گرفتن، قدری نیز از سبک، تجربه و داشته‌های او بهره‌ای عملی کسب کنیم.