آل پاچینو پنجاهمین سالگرد «بعدازظهر سگی» را جشن گرفت

مهر: آل پاچینو در اکران فیلم «بعدازظهر سگی» در پنجاهمین سالگرد ساخته‌شدن این فیلم در سینماتک آمریکا با جمعی از همکاران شرکت کرد.

پاچینو با خنده گفت: باید گفت همیشه یک سالگرد ۵۰سالگی هست. یعنی ۵۰سالگی «پدرخوانده» را جشن گرفتیم، ۵۰سالگی «پدرخوانده قسمت دوم» را جشن گرفتیم و حالا نوبت این یکی است.

این اسطوره دنیای بازیگری که اکنون ۸۴ساله است، به جمعیتی که گرد آمده بودند گفت تماشای دوباره «بعدازظهر سگی» احساسات متفاوتی در او برانگیخت چون بسیاری از آنهایی که در این فیلم با او بودند، رفته‌اند. وی گفت تماشای این فیلم روی یک صفحه نمایش عظیم، بسیار عالی است و از سیدنی لومت به عنوان یک کارگردان فوق‌العاده یاد کرد و افزود: از تماشای کارهایی که او برای این فیلم انجام داد و همه بازی‌ها، به خصوص دختران و افراد حاضر در بانک و البته جان کاسال، شگفت‌زده شدم. زنی که نقش مادرم را بازی کرد، جودیت مالینا است که کارش را خارج از برادوی آغاز کرد و او کارگردان و بازیگر تئاتر بزرگی بود و برای من الهام‌بخش بود. دیدن دوباره او... دیدن دوستان قدیمی بسیار تکان‌دهنده است و البته باید بگویم این فیلم خیلی غم‌انگیز است.

آل پاچینو در پاسخ به اینکه سرگرم‌کننده‌ترین نقشی که ایفا کرده کدام بوده، گفت: «دیک تریسی» و توضیح بیشتری درباره کارگردان و بازیگر آن فیلم، وارن بیتی، نداد؛ اما اندکی بعد او در پاسخ به یکی دیگر از شرکت‌کنندگان که از او خواست نقش مورد علاقه خود را نام ببرد، بدون اشاره به سه فیلمی که سال ۲۰۲۴ در پاسخ به همین سؤال انتخاب کرده بود، انتخابی عام‌تر کرد و از «صورت‌زخمی» یاد کرد.

او همچنین افزود نقشی که فیلم‌برداری‌اش در اکتبر به پایان رسید، هم می‌تواند یکی از محبوب‌ترین نقش‌های او باشد: «لیر رکس» به کارگردانی برنارد رز. وی گفت: این شکسپیر است. در فیلمی که در حال تدوین است، نقش لیر را بازی کردم و من هنوز زنده هستم. او از همکاری با پیتر دینکلیج و جسیکا چستین هم در این فیلم یاد کرد و گفت: ما (رز و خودش) شروع به نوشتن اقتباس کردیم و حالا حتی پس از فیلم‌برداری فیلم هم هنوز داریم روی متن کار می‌کنیم. انجام آن با وجود اینکه یک سال، یک‌سال‌ونیم طول کشید، اما لذت‌بخش بود و حالا در حال بازی با تدوین و چیزهای دیگر هستیم که باید چهار یا پنج سال دیگر طول بکشد!

پاچینو در پاسخ به «چالش‌برانگیزترین نقش» خود گفت نیمی از نقش‌هایی که بازی کرده را یک چالش می‌دانست و قطعا «بعدازظهر سگی» هم در میان آنها جای دارد.

او سپس با شوخی یکی از کم‌چالش‌ترین نقش‌هایش را مطرح کرد: نقشی که در فیلم آدام سندلر «جک و جیل» در سال ۲۰۱۱ بازی کردم. مردم فکر می‌کنند من تبلیغ دانکین دوناتز را انجام دادم! و خندید. وی گفت: من واقعا این کار را فقط در فیلم آدام سندلر انجام دادم و چیزی هم بابتش دریافت نکردم.

در این برنامه جنی لومت، دختر کارگردان سیدنی لومت که در زمان ساخت فیلم در سال ۱۹۷۴ یک بچه بود هم حضور داشت. جنی لومت گفت: دلم برای پدرم تنگ شده و یادآوری کرد که پدرش ابتدا یک بازیگر بود و حرفش با تأیید پاچینو روبه‌رو شد که گفت: سیدنی واقعا بازیگر خوبی بود!

پاچینو همچنین از این گفت که تقریبا نقش را رد کرده بود و حتی گفته شد داستین هافمن جای او وارد عمل می‌شود.

او گفت: باور کنید یا نه، «بعدازظهر سگی» را رد کردم. یادم می‌آید در آن زمان چیزهای زیادی را پشت سر می‌گذاشتم، زیرا داشتم با اولین فیلم‌های زندگی‌ام، با دنیای جدید سازگار می‌شدم.

این بازیگر گفت بعد از بازی در فیلم‌های «پدرخوانده» تمایلی به فیلم‌هایی با جنبه جنایی را نداشت و در ادامه افزود: گفتم، این کار را نمی‌کنم. من دیگر نمی‌خواهم این کار را انجام دهم، با اسلحه و چیزهایی مانند سرقت از بانک‌ کاری ندارم. من این‌کاره نیستم. به اندازه کافی این کار را انجام داده‌ام. آنها شخص دیگری را داشتند که این کار را انجام دهد و این از نظر من خوب بود. اما مارتی برگمن به من زنگ زد و گفت: «آل، عقلت سر جاشه؟» گفتم: «آره، هست» بعد گفت: «ببین، آل، لطفا» گفتم: «نه، من قصد سرقت از بانک‌ها را ندارم» و او گفت: «این کار را برای من انجام بده. لطفا فیلم‌نامه را دوباره بخوان»، گفتم: «باشه، من این کار را برای تو می‌کنم» و بعد فیلم‌نامه را باز کردم و دوباره شروع به خواندنش کردم و فکر کردم، چی؟ باید این فیلم را بسازم!

پاچینو برای ایفای نقش سانی در فیلم «بعدازظهر سگی» نامزدی اسکار را به دست آورد و برنده جایزه بفتا شد.

او درباره کارکردن با سیدنی لومت که کارگردانی «سرپیکو» را نیز بر عهده داشت، گفت: کارکردن با او بسیار لذت‌بخش بود، زیرا او تمرین می‌کرد. ما این روزها زیاد تمرین نداریم، اما او سه هفته با همه ما تمرین کرد و درباره نحوه دزدی از بانک و... او می‌گفت: «من کارگردان هستم. بنابراین من کارگردانی می‌کنم» و با انگشت اشاره می‌کرد: «تو برو اینجا، برو اونجا، و بعد برو اونجا» و من فقط کاری را انجام دادم که او گفت. همه ما این کار را کردیم... و واقعا احساس کردیم که در حال سرقت از بانک هستیم... بودن با او لذت‌بخش بود؛ من او را دوست داشتم.

اما پاچینو دقیقا همان چیزی را که لومت گفته بود، در هنگام ساختن «بعدازظهر سگی» انجام نداد. او گفت شخصیت‌پردازی متعلق به خودش بود و تصدیق کرد آن‌قدر به بازیگری متد نزدیک شد که در صحنه فیلم‌برداری ترسناک باشد.

او چنین به خاطر ‌آورد: یادم می‌آید که ما سه هفته تمرین کردیم. اگرچه سرقت به تصویر کشیده‌شده از زندگی واقعی و تقریبا همه شخصیت‌ها بر اساس شخصیت‌های واقعی شکل گرفته، من تحقیق نکردم. معمولا، وقتی نقش کسی را بازی می‌کنم که واقعی است سراغ خودش می‌روم و با او صحبت می‌کنم. مثلا، من زمان زیادی را با (فرانک واقعی) برای «سرپیکو» گذراندم. اما برای این کار به دلایلی خودم این شخصیت را پیدا کردم. درواقع او به سراغم آمد... خودم تمام شب در خانه بیدار بودم و فیلم‌نامه را خواندم و این شخصیت را با فیلم‌نامه پیدا کردم... سر فیلم‌برداری همه فکر کردند که من در بانک دچار یک حمله عصبی شده‌ام. بازیگران همکارم و سیدنی همه فکر می‌کردند حالا با او چه بکنیم؟

فقط چند فیلم‌برداری اضافی انجام دادیم. چند ماه بعد من برگشتم تا دیالوگ‌هایی که خوب شنیده نمی‌شد را دوباره اجرا کنم. اما من نتوانستم این کار را انجام دهم. این شخصیت از وجودم بیرون رفته بود و برای من خیلی سخت بود که مثل او صحبت کنم یا دوباره شبیه او باشم.

«بعدازظهر سگی» درام نئونوآر جنایی به کارگردانی سیدنی لومت محصول ۱۹۷۵ است. جان کازال و کریس ساراندون دیگر بازیگران فیلم بودند. این فیلم در چند بخش نامزد اسکار بود و در نهایت برنده جایزه بهترین فیلم‌نامه غیراقتباسی شد.